The Bakerton Group

I have a dream, που έλεγε και ο σεβαστός πάστορας κάμποσα χρόνια πριν. Ονειρεύομαι συναυλία των Clutch, όπου στο κοινό θα βλέπει κανείς μπλουζάκια Gov't Mule. Ονειρεύομαι συναυλία των Opeth, όπου οι ακροατές θα είναι Deadheads (οι περιβόητοι φανατικοί οπαδοί των Grateful Dead). Και ονειρεύομαι όλους αυτούς να δίνουν ραντεβού σε ένα κονσέρτο του Herbie Hancock. Δεν ξέρω πόσο πιθανό είναι το όνειρό μου αυτό, αλλά συγκροτήματα όπως οι Bakerton Group το κάνουν να φαίνεται όλο και πιο ρεαλιστικό.

Συνεχίζοντας τη συνήθεια που έγινε λατρεία (ή μήπως το αντίστροφο;), οι εν λόγω κύριοι δεν είναι παρά το side project των stonerάδων Clutch, με τη βοήθεια του Per Wiberg των Opeth στα πλήκτρα. Ακολουθώντας instrumental μονοπάτια, παρουσιάζουν μία διαφορετική πλευρά της μουσικής διανοίας τους, αφήνοντας υπονοούμενα και μόνο για τις πρωταρχικές καταβολές τους. Απομακρύνετε τους Black Sabbath και το hard rock των '70s, προσθέστε τη funky jazz, την ψυχεδέλεια και κυρίως τη μεγάλη αμερικανική jam παράδοση και θα έχετε μία πολύ ακριβή εικόνα του περί τίνος πρόκειται.

Η σχεδόν πλήρης απουσία φωνητικών επιβάλλει στα όργανα να σκαρφιστούν φράσεις και μελωδίες που θα κρατήσουν το ενδιαφέρον του ακροατή και αποδεικνύεται ότι οι Bakerton Group είναι αρκούντως επιδέξιοι στο κομμάτι αυτό. Πέρα από την τεχνική αρτιότητα, δεν τους λείπει ούτε η φαντασία αλλά και, κυρίως, ούτε η πλήρης αφομοίωση του είδους. Καταφέρνουν να βρουν το κοινό σημείο τήξης της blues, της jazz και της ψυχεδέλειας και να δημιουργήσουν ένα ρευστό και ομοιογενές μίγμα. Κι αν δικαίως είναι η κιθάρα και το hammond που αρχικά εντυπωσιάζουν, προσεκτικότερες ακροάσεις αποκαλύπτουν και μία εξαίσια ρυθμική βάση, ενώ ταυτόχρονα η σποραδική χρήση πνευστών είναι πάντα από τα highlights του δίσκου.

Έχοντας τη χαλαρή, laid back διάθεση ενός αυτοσχεδιαστικού jam αλλά και τη μελετημένη και σοβαρή προσέγγιση ενός καλοσχεδιασμένου στουντιακού πονήματος, το "El Rojo" έρχεται ως outsider, βγαίνει από αριστερά και κερδίζει εύκολα τις εντυπώσεις και το χειροκρότημα. Το γεγονός ότι τις επερχόμενες συναυλίες των Clutch θα τις ανοίγουν οι Bakerton Group (αυτό κι αν είναι διχασμός προσωπικότητας) μήπως φέρνει το όνειρό μου λιγάκι πιο κοντά;