The Heavy

Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν κατάφερα να υπολογίσω το μέγεθος των Heavy σαν μπάντα. Παρά το γεγονός πως έχουν κυκλοφορήσει υπερ-εμπορικά τραγούδια, όπως το "How You Like Me Now?" - αν και όχι ακριβώς «δικό» τους, αφού πατάνε πάνω στο "Let A Woman Be A Woman - Let A Man Be A Man" των Dyke And The Blazers -, τα πιο πρόσφατα sold-out τους έχουν γίνει σε venues των 500 ατόμων. Και είναι παράδοξο μια μπάντα με κομμάτια δεκάδων εκατομμυρίων προβολών στο YouTube να περιορίζεται σε τόσο λίγο κόσμο στις live εμφανίσεις του. Σε κάθε περίπτωση μετανιώνω που το 2010 και το 2012 δεν κατάφερα να τους δω σε Πάτρα και Αθήνα αντίστοιχα.

Μάλλον κάτι κάνουν πολύ λάθος στο κομμάτι της προώθησης, αφού όπως το 2016 με το "Hurt & The Merciless" έτσι και φέτος με το "Sons", τα πράγματα έγιναν εντελώς αθόρυβα. Το προσπερνάμε αυτό. αφού τους προτρέψουμε να το κοιτάξουν και μπαίνουμε στο ψητό. Το χορευτικό funky rock τους εκχυλισμένο με αρκετά soul στοιχεία ελέω της φωνής του Swaby και των πνευστών θα το συναντήσουμε για ακόμα μια φορά Συνεχίζοντας την παράδοση που τους θέλει να γράφουν χιτάκια, εδώ μας προσφέρουν το αρκετά κιθαριστικό "Heavy For You" με το καλημέρα. Συνεχίζουν με το επίσης πιασάρικο "The Thief" και η πρώτη τριπλέτα κλείνει με το "Better As One" - ένα τραγούδι που «βρωμάει» Heavy. Η μπασογραμμή του τελευταίου το καθιστά εύκολα υποψήφιο για soundtrack ταινίας του Guy Ritchie. Εκτός αυτών, το "Sons" έχει να προσφέρει τα "What Don’t Kill You" και "Burn Bright" - που κλείνουν εξαιρετικά τον δίσκο, ρίχνοντας τους τόνους με τη διάχυτη μελαγχολία τους.

Και αν τα παραπάνω θα αρκούσαν σε μια πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα για να ακουστεί παραέξω, εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα δοκιμασμένο και αρκετά ποιοτικό συγκρότημα, από το οποίο έχουμε ιδιαίτερα αυξημένες απαιτήσεις. Τις οποίες οι ίδιοι οι Heavy έχουν δημιουργήσει - και εκτοξεύσει - με τις δουλειές τους. Αυτό που μου λείπει, προσωπικά, δεν είναι η ουσία, αλλά η πρωτοτυπία, αφού λίγο πολύ τα κομμάτια του άλμπουμ σα να τα έχουμε ξανακούσει από τους Βρετανούς.

Εν κατακλείδι, ενώ οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στους Heavy ότι δεν αλλοιώνουν τον χαρακτήρα τους με την πάροδο των ετών, αυτό άλλοτε τους βγαίνει απόλυτα και άλλοτε - όπως στο “Sons” - όχι και τόσο. Μπορεί να διαθέτει την ποιότητα να προσφέρει υλικό σε ραδιοφωνικούς παραγωγούς, ταινίες και σειρές - αυτό ήταν κάτι που πάντα κατάφερναν με ευκολία οι Heavy με κάθε τους κυκλοφορία - ωστόσο, αν και αναμφίβολα διασκεδαστικό, σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια των 35 λεπτών του, δύσκολα θα επιστρέψεις σε αυτό μετά από μεγάλο διάστημα.