TesseracT

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι TesseracT κυκλοφορούν EP με ξαναδουλεμένα κομμάτια τους. Για το "Perspective" αφορμή ήταν η ένταξη τότε του Eliot Coleman στη θέση του τραγουδιστή, που βέβαια κράτησε λίγο. Τότε για πρώτη φορά η μπάντα μας έδειξε το ενδιαφέρον της για πιο αφαιρετικές ενορχηστρώσεις, ακουστικές προσεγγίσεις και ambient ηχοχρώματα. Αυτήν τη φορά αφορμή κατά τη δισκογραφική είναι η φθινοπωρινή αμερικανική περιοδεία των TesseracT με τους Gojira. Το "Errai" που θα κυκλοφορήσει τόσο αυτοτελώς όσο και ως bonus στην ειδική έκδοση του "Polaris", περιλαμβάνει τέσσερα "reimagined" κομμάτια, από τον παραγωγό και μηχανικό ήχου Aidan O'Brien.

Αυτές οι διαφορετικές εκδοχές των "Survival", "Cages", "Tourniquet" και "Seven Names" έχουν ως βασικό άξονα τα φωνητικά του Daniel Tompkins, ο οποίος ξαναμπήκε στο στούντιο για να προσεγγίσει ανάλογα τις ερμηνείες του, δίνοντας μια λιγότερο επιθετική και πιο αέρινη χροιά για να συμβαδίσει με τη non-metal αλλαγή που υπέστησαν τα κομμάτια. Οι ηλεκτρικές κιθάρες έχουν σχεδόν εξαφανιστεί, δίνοντας τη θέση τους σε ενισχυμένα πλήκτρα και πιο δυνατά τα κιθαριστικά ambient μέρη που πάντα υποβόσκουν στα κομμάτια των Tesseract. Η όλη κατεύθυνση του EP φαίνεται πως ήταν να δώσει χώρο στα φωνητικά και τις μελωδίες να αναδειχθούν περισσότερο χωρίς να «πνίγονται» από το drumming και το ογκώδες riffing. Ωστόσο, σε αντίθεση με το "Perspective", αυτήν τη φορά η αφαιρετικότητα δεν λειτουργεί και τόσο θετικά.

Το "Survival" που ήταν και το πρώτο κομμάτι που δόθηκε στη δημοσιότητα ίσως να είναι και το πιο επιτυχημένο πείραμα, λειτουργώντας καλύτερα και από την αυθεντική έκδοσή του, η οποία ακουγόταν σχεδόν επιτηδευμένα heavy. Αντίθετα, τα υπόλοιπα τρία κομμάτια χάνουν τη δυναμική τους και την ένταση που προκαλούσαν οι ηλεκτρικές κιθάρες. Το "Tourniquet" που είναι ένα πανέμορφο κομμάτι, γίνεται σχεδόν ηλεκτρονικό, αλλά το ξέσπασμα στο τέλος φαίνεται να θάφτηκε ανεπιτυχώς στη μίξη, ενώ ανάλογη είναι και η μοίρα του "Cages" που ξεθύμανε κάπου στην πορεία. Το "Seven Names" ήταν ήδη ένα απαλό σχετικά κομμάτι, και με τη νέα έκδοση χάνει όλο το πάθος που έβγαζε στο "Polaris".

Καλοδεχούμενος ο πειραματισμός, εύλογη και η κίνηση της μπάντας να δώσει κάτι στο κοινό για να αναθερμάνει το ενδιαφέρον του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν με κέρδισε αυτή η διαφορετική οπτική που περισσότερο αφαιρεί από την αίγλη των κομματιών παρά αναδεικνύει τις κρυμμένες αρετές τους.