Swashbuckle

Πανιά; - Check. Πυξίδα; - Check. Άγκυρα; - Check. Ρούμι; - Check. Τότε είσαι έτοιμος. Ή μάλλον, σχεδόν έτοιμος. Τους Swashbuckle τους πήρες; Ποιους; Ε, δεν κάνουμε δουλειά έτσι. Δεν είναι μόνο οι Running Wild στον κόσμο ετούτο κύριε. Ορθώς ξεσπλάχνισαν το pirate metal πριν 33 χρόνια και είθε οι θάλασσες να είναι ήρεμες και να έχουν ούριο άνεμο στον περαιτέρω βίο τους, πρέπει να αναγνωρίσουμε όμως πως άνοιξαν τους ορίζοντες διάπλατα για πολλά ακόμη σχήματα. Οι Αμερικανοί Swashbuckle (και πώς φαίνεται από τον ήχο ότι είναι από Αμερική! ) μετρούν μόλις 4 έτη στις «μεταλλικές» θάλασσες και το "Back To The Noose" είναι η δεύτερη επική κυκλοφορία τους κι ο χαρακτηρισμός οφείλεται όχι τόσο στην ποιότητα αλλά στην ποσότητα των κομματιών που απαρτίζουν το άλμπουμ, ήτοι 20 τον αριθμό. Ναυτία; Κι εμένα κάτι τέτοιο μου ήρθε.

Λίγο thrash-άτα κοφτά riff από δω, λίγο core αποχρώσεις στα κυρίως φωνητικά από ‘κει και μια γενικότερη διάθεση για αλώσεις υπό την επήρεια αλκοόλ και ιδού το δισκίο! Είναι αρκετά όμως όλα αυτά για να περάσεις καλά; Εξαρτάται από το αν το ψάχνεις πολύ ή όχι. Αν πάλι γουστάρεις και λίγο «λακουκαράτσα» υπό το μουσικό χαλί ακουστικών κιθαρών και τριζονιών υπό το ημίφως (βλέπε "La Levenda"), δεν είναι καθόλου κακό. Βέβαια δεν φτάνουν τους Gypsy Kings, αλλά είναι σε καλό δρόμο. Η πολεμόχαρη τριάδα, Admiral Nobeard, Commodore RedRum και Captain Crashride με τ’ όνομα, βάλθηκε να ασελγήσει σε μπάσο, κιθάρες και ντραμς αντίστοιχα και αμπαρωθείτε πριν να είναι αργά. Το Anthrax attitude υπάρχει, όπως υπάρχει και η Misfits μαγκιά - αλλά και πάλι προβληματίζομαι.

Σίγουρα θα μιλούσαμε τώρα για έναν καταπληκτικό δίσκο, αν είχαν μείνει εκεί. Αλλά «παν μέτρον άριστον» και δυστυχώς, ο πολύς ο χαβαλές βλάπτει το αποτέλεσμα. Ahoy αδέρφια, αλλά «λάσκα τον κάβο»: οι καιροί είναι δύσκολοι και ο κόσμος ακόμη περισσότερο. Για να ξαναδώ την διάρκεια: 42 λεπτά; Γιατί μου φαίνεται πως πέρασαν τρία μερόνυχτα χωρίς ένα ξεροκόμματο; Δραμαμίνες; Αν προτίθεστε να εκτεθείτε στην πειρατική metal αλαζονεία των Swashbuckle, προτιμήστε δίχως άλλο το προγενέστερο "Crewed By The Damned"- όχι πως είναι μικρότερο, αλλά τουλάχιστον πιο συγκροτημένο θα τολμούσα να πω, διατηρώντας την πρωτοεμφανιζόμενη ταυτότητά του. Ώρα να πατήσω το «stop» και να κατέβω. Καπετάνιε…