Spectral Voice

Η δισκογραφική επιστροφή των Spectral Voice αποτελεί ένα μικρό θαύμα για τους λάτρεις του death metal. Το doom/death metal alter-ego των Blood Incantation (που συμπληρώνεται από τον Eli Wendler των σπουδαίων Black Curse) είχε κυκλοφορήσει το 2017 το κολαστήριο ονόματι "Erroded Corridors Of Unbeing" και είχε στρέψει τα βλέμματα πάνω του για όλους τους λόγους. Πίσω όμως από το hype που δημιουργεί η συνύπαρξη σε διαφορετικό πλαίσιο των μελών της πιο περισπούδαστης death metal μπάντας των ημερών μας, υπάρχει και ουσία. Ο δεύτερος δίσκος τους, ονόματι "Sparagmos", έρχεται να το επιβεβαιώσει.

Κυνικά μιλώντας, θεωρώ πως πριν ακουστεί νότα, υπήρχε έντονα θετική προδιάθεση για το δεύτερο άλμπουμ των Αμερικανών. Βλέπεις και το εντυπωσιακό εξώφυλλο, θυμάσαι και τους οξείς και αποκαλυπτικούς ήχους του ντεμπούτου, αναλογίζεσαι πεπραγμένα μελών και το μεσοδιάστημα των επτά ετών και λες, ε δισκάρα θα είναι. Στα 46 λεπτά που διαρκούν οι τέσσερις εκτενείς συνθέσεις του "Sparagmos", από την πρώτη στιγμή θα εντυπωσιάσουν. Ειδικά το 13λεπτο ηχητικό δηλητήριο του "Red Feasts Condensed Into One", σε κάθε μέτρο, κάθε εξωτερικό ήχο που αξιοποιεί για να διανθίσει τους πένθιμους ρυθμούς του, κάθε στροφή και κουδούνισμα που συνυπάρχει με τα μάταια χτυπήματα στα τύμπανα και τα δουλεμένα riffs, οικοδομεί ένα εντυπωσιακό κομμάτι.

Η αλήθεια όμως είναι πως το βάρβαρο, πρακτικά «σπηλαϊκό», death / doom metal των Spectral Voice δεν ξεφεύγει ικανοποιητικά από μια εγκλωβιστική άσκηση ύφους. Αντιλαμβάνομαι πως συχνά ο εν λόγω ισχυρισμός φαντάζει απόλυτα αφοριστικός για μια δημιουργική καλλιτεχνική διαδικασία, αλλά τα δομικά συστατικά του "Sparagmos" δεν απελευθερώνονται ποτέ για να αγγίξουν τις προσδοκίες που το ίδιο θέτει με τις κορυφές του. Το φινάλε του άλμπουμ με το "Death’s Knell Rings In Eternity" ηχεί πελώριο, οικοδομώντας ένα τοτέμ παλαιομοδίτικης black / death metal παράνοιας στο πνεύμα ξεχειλωμένων Profanatica. Το έτερο μισό όμως του άλμπουμ, δεν δραπετεύει ποτέ από τις επιρροές του.

Το death / doom metal διανύει μια εξαιρετική περίοδο με μπάντες όπως οι Worm, Dream Unending, Nightfell (πρόσεξε το εναρκτήριο "Be Cadaver"), Esoteric, Mournful Congregation, Bell Witch, Atramentus, και πάει λέγοντας. Συνδύασε το με τον ωκεάνιο ήχο των Disembowelment (άρα και Inverloch), Impetuous Ritual, Convulsing, Grave Upheaval, ή το επίπονο βάρος του ογκώδους riff των Abyssal και θα δεις πως οι Spectral Voice ξέρουν πολύ καλά που τοποθετούν εαυτούς. Τo παιχνίδι με τις σιωπές και ο φόρος τιμής στη γενεαλογία των Ahab, Rippikoulu, Evoken, Thergothon, αλλά και στο γνήσιο Incantation / Immolation riff. Ως απότοκο όμως μιας μαζικής μαύρης ηχητικής τρύπας, το θρηνητικό "Sparagmos" σε στιγμές όπως το "Sinew Censer" καταποντίζεται από το βάρος του.

Συνεπώς, καταλήγοντας, οι Spectral Voice επέστρεψαν με ένα σφοδρό death metal χτύπημα. Αυτοί οι μουσικοί, ότι και αν αποφασίσουν να συνθέσουν, έχουν τέτοια συνθετικά και τεχνικά εφόδια, που θα το φέρουν εντυπωσιακά εις πέρας. Όμως, η οικειοποίηση των αισθητικών εργαλείων για να δημιουργήσουν ένα αυτόφωτο αποτέλεσμα, είναι αναγκαία, αλλά όχι επαρκής. Έτσι, με τις ατμόσφαιρες και τα εφιαλτικά του ηχοτοπία να επιβάλλονται ακόμη και όταν δεν χτυπούν κόκκινο σε ένταση, το "Sparagmos" είναι ένα ποιοτικό death metal άλμπουμ που όμως στερείται του συστατικού που θα το αναδείξει ως πυλώνα μιας σκηνής που ελπίζω να μην κορεσθεί σύντομα. Είμαι βέβαιος πως στο τέλος της χρονιάς, οι Spectral Voice θα εμφανίζονται συχνά σε λίστες. Με την αξία τους. Προσωπικά μιλώντας, μου γέννησαν μεγαλύτερη πείνα και δίψα από ότι μου ικανοποίησαν. Και η προσμονή ήταν μεγάλη.

Bandcamp
Youtube