Skid Row

The Gang's All Here

earMUSIC (2022)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 08/11/2022
Οι Skid Row βρίσκουν στον Erik Gronwall τον ερμηνευτή που χρειάζονταν και με το νέο τους άλμπουμ σπεύδουν να ξεκαθαρίσουν πως είναι ξανά εδώ
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ας προσπαθήσουμε να τοποθετήσουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Τα δυο πρώτα άλμπουμ των Skid Row είναι και θα παραμείνουν ιστορικά και αξεπέραστα για τη hard rock μουσική, αλλά δεν παύουν να κυκλοφόρησαν 33 και 31 χρόνια πριν αντίστοιχα. Η σκιά τους ήταν τόσο μεγάλη που δεν άφησε να εκτιμηθούν δεόντως το "Subhuman Race" (κυρίως) και το "Thickskin" (2003), αλλά ας πούμε ότι το πρώτο απέκλινε αρκετά ηχητικά από αυτό που ήθελε ο κόσμος από τη μπάντα και στο δεύτερο είχε ήδη περάσει πολύς καιρός και οι Skid Row έμοιαζαν με χθεσινά νέα. Τα υπόλοιπα σχεδόν 20 χρόνια η μπάντα δημιουργικά δεν έχει να παρουσιάσει τίποτα το πραγματικά αξιοσημείωτο, αλλά η πρόσληψη του ZP Theart (Dragonforce) πίσω από το μικρόφωνο τουλάχιστον ξαναζέστανε την απόδοση των παλιών, κλασσικών τραγουδιών, επί σκηνής.

Κατά τη διάρκεια αυτού του τελευταίου διαστήματος, όπου οι Skid Row έμοιαζαν απλά να επιβιώνουν, κάπου στη Σουηδία οι H.E.A.T έκαναν την εμφάνισή τους και έμοιαζαν αποφασισμένοι να ξεχωρίσουν από το σωρό στον χώρο του πολύπαθου (κι όχι στην καλύτερη κατάστασή του) παραδοσιακού hard rock. Ξεκίνησαν δυνατά με δυο άλμπουμ που τους έβαλαν στο παιχνίδι, αλλά είδαν τον τραγουδιστή τους να αποχωρεί μάλλον πρόωρα… για καλή τους τύχη. Στάθηκαν τυχεροί, διότι ο νικητής του Σουηδικού Idol του 2009 Erik Gronwall που τον αντικατέστησε αποδείχθηκε λίρα εκατό, τόσο στο στούντιο όσο και επί σκηνής, κι ένας από τους καλύτερους frontmen που είχε δει τα τελευταία χρόνια το ιδίωμα. Δυστυχώς, για τον νεαρό τραγουδιστή, το 2020 διαγνώστηκε με παλιαρρώστια και - σε μια ακατανόητη σε μένα κίνηση - οι H.E.A.T προτίμησαν να συνεχίσουν την πορεία τους χωρίς αυτόν.

Ο Gronwall, όμως, βγήκε πιο δυνατός, ξεπερνώντας την περιπέτειά της υγείας του, ενώ με τη στάση του και τον τρόπο με τον οποίο την αντιμετώπισε, ανέβηκε πολύ στην εκτίμηση του rock κόσμου, αποδεικνύοντας ότι εκτός από εξαίρετος καλλιτέχνης είναι και εξαίρετος άνθρωπος. Κι επειδή η θεά τύχη κάτι του χρώσταγε, μετά από μια σειρά γεγονότων που συνέβησαν κάπως γρήγορα, το 2022 τον βρίσκει πίσω από το μικρόφωνο των θρυλικών Skid Row, με τους οπαδούς του συγκροτήματας να συμφωνούν πως για πρώτη φορά πίσω από το μικρόφωνο των Skid Row βρίσκεται μια φωνή αντάξια του Sebastian Bach. Κι αφού, χωρίς καν χρόνο να προετοιμαστεί, έδειξε την ποιοτική διαφορά που φέρνει επί σκηνής ήρθε η ώρα να αποδείξει ότι μπορεί να καταφέρει κάτι αντίστοιχο και στο στούντιο.

Η αλήθεια είναι πως όλα φαντάζουν ιδανικά στο πάντρεμα μεταξύ των Skid Row - στις τάξεις των οποίων παραμένουν τα ιδρυτικά μέλη Dave Sabo, Rachel Bolan και Scotti Hill - με τον Gronwall, αλλά ας δούμε αν αυτό αποτυπώνεται και στην πράξη, στην πρώτη από κοινού τους δισκογραφική δουλειά, το "The Gang's All Here". Μια δουλειά που από το εξώφυλλο και μόνο καταλαβαίνει κανείς ότι έχει ως στόχο να ισορροπήσει ανάμεσα στη νοσταλγία μιας άλλης εποχής και στο σήμερα.

Τα θετικά στοιχεία δεν αργούν να φανούν από τη στιγμή που θα πατηθεί το play. Οι Skid Row δείχνουν έτοιμοι να επιστρέψουν σε ένα ύφος που οι οπαδοί τους πάντα ήθελαν να παίζουν, οι κιθάρες των Sabo/Hill έχουν αποκτήσει και πάλι τη δυναμική τους και το μπάσο του Bolan είναι καθοριστικό όπως κάποτε, ενώ ο Gronwall δεν χρειάζεται χρόνο προσαρμογής, κυριεύοντας με τις ερμηνείες του. Η παρουσία του σπουδαίου παραγωγού Nick Raskulinecz (Rush, Alice In Chains, Foo Fighters, Coheed And Cambria, Stone Sour, Deftones, Velvet Revolver μεταξύ πολλών άλλων) διασφαλίζει ότι ηχητικά το αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον άρτιο, αποτυπώνοντας την ορμή και αναδεικνύοντας τα δυνατά στοιχεία της μπάντας. Όλα τα παραπάνω συνεπάγονται ότι το άλμπουμ και τα τραγούδια του ακούγονται ευχάριστα, και δίνουν ένα μαξιλαράκι ασφαλείας, αλλά η αλήθεια είναι πως το κάτι παραπάνω δεν προκύπτει στην πορεία.

Διότι, όσον αφορά στο συνθετικό επίπεδο, οι καλές προθέσεις, ο δυνατός ήχος και η ορμή που έφερε ο Gronwall δεν αποτυπώνονται όπως αναμενόταν στα τραγούδια. Είναι λίγο κρίμα, γιατί τις περισσότερες φορές είτε ξεκινάνε καλά, είτε έχουν κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία, αλλά τα - μάλλον απλοϊκά - ρεφραίν δεν βοηθάνε ιδιαίτερα. Με πιο ενδεικτικό παράδειγμα το ρεφραίν του (κατά τα λοιπά πολύ δυναμικού) "Time Bomb", το οποίο κάπου διάβασα να χαρακτηρίζεται ως «goofy» και δεν μπορώ να βρω πιο ταιριαστή λέξη για να το περιγράψω. Τα χαρακτηριστικά gang vocals είναι παρόντα (πχ "Not Dead Yet", "Tear It Down") και κλείνουν το μάτι στο παρελθόν, οι μικρές, κρυμμένες συνδέσεις (όπως η αναφορά της Tricky Little Vicky στο ομότιτλο ή η γέφυρα στο "Hell Or Highwater"που συγγενεύει με αυτή του "Psycho Love") έχουν τη χάρη τους, αλλά τίποτα από αυτά δεν κάνει τις συνθέσεις περισσότερο αξιομνημόνευτες στην πραγματικότητα. Μόνο η power ballad, "October's Song" που διαφοροποιείται και ξεχωρίζει. Ο δε Gronwall είναι εξαιρετικός σε γενικές γραμμές, αλλά από τη στιγμή που προσπαθεί να γεμίσει τα παπούτσια του Bach (βλέπε πχ τις φωνητικές γραμμές στο "The Lights Come On"), ίσως θα βοηθούσε αν προσέθετε λίγο παραπάνω γρέζι, σε επιμέρους σημεία των ερμηνειών του.

Εν τέλει, η μπίλια της ετυμηγορίας κάθεται κάπου στη μέση, αφήνοντας ανάμικτα συναισθήματα. Αφενός, το "The Gang's All Here" δεν εκπληρώνει πλήρως τις υποσχέσεις που δημιουργεί, αλλά την ίδια στιγμή αποτελεί μια ξεκάθαρα θετική εξέλιξη στην πορεία της μπάντας και μια σαφή αναβάθμιση σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν. Κρατάμε το δεύτερο και περιμένουμε τα καλύτερα, δεδομένου ότι οι Skid Row για πρώτη φορά μετά τη φυγή του Bach έχουν έναν ερμηνευτή και performer με τα φόντα να κουβαλήσει το ειδικό βάρος που δημιούργησαν τα δυο πρώτα τους άλμπουμ.

  • SHARE
  • TWEET