Silvertomb

Το κενό που έχουν αφήσει οι Type O Negative είναι δυσαναπλήρωτο, αλλά που και που μπορούσαμε να σνιφάρουμε κάτι από τις πράσινες στάχτες που άφησε πίσω του ο μακαρίτης ο Peter Steele. Ευτυχώς, οι spin-off μπάντες όπως οι Seventh Void, οι A Paled Horse Named Death ακόμα και οι Kill Devil Hill ενίοτε άφηναν μια νερωμένη γεύση από τη σκουριά του Οκτώβρη.

Το χαμηλοκουρδίσμένο doom-ίζον και ελαφρώς grunge-ίζον νέο σχήμα του 50% των ΤΟΝ με τον Kenny Hickey και τον Johnny Kelly και με τη συνδρομή του Joseph James των Agnostic Front στην κιθάρα, ανανέωσε τις ελπίδες για μία -έστω και τμηματική- αναβίωση των παλιών καλών ημερών.

Από παλιά ήταν γνωστό ότι ο Kenny ήθελε να μοιράζεται όσο γίνεται τα φωνητικά με τον βασανισμένο Pete Steele. Αυτό εν μέρει λειτουργούσε, όπως και στους καημένους τους System of A Down. Μια τσιριχτή, βιτριολική και αντιπαθητική χροιά αποτελούσε ένα ισορροπημένο αντιστάθμισμα στις πιο μπάσες και βαθιές φωνές των επιβλητικών βασικών τραγουδιστών. Ο ετερόφωτος όμως Kenny βγάζοντας τα απωθημένα του στο μικρόφωνο, στερεί από το ίδιο του το συγκρότημα οποιαδήποτε πιθανότητα επιτυχίας. Ο Kenny δυστυχώς τραγουδάει σαν να σφίγγεται στην τουαλέτα και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της τεχνολογίας να τον βάλει στη σωστή νότα, τα συχνά φάλτσα του κάνουν το σκυλί μου να κλαίει γοερά πάνω στο μαξιλαράκι του.

Η παραγωγή και οι συνθέσεις μοιραία παραπέμπουν τακτικά προς τους ΤΟΝ, ειδικά στις πιο μελαγχολικές στιγμές του δίσκου, αλλά όσο χρόνο και να έδωσα στο «Edge of Existence» δεν μπόρεσε να μου αλλάξει τη συνολική μου εντύπωση συγκρατημένης αδιαφορίας και ελαφριάς απογοήτευσης. Ακόμα και εκεί που ξεχνιέμαι και μπαίνω λίγο στο κλίμα της νοσταλγίας με τα πλήκτρα και τα μινόρε και λίγο η μουσική με παρασύρει, η φωνή του Kenny είναι το σπαστικό ξυπνητήρι που δεν κλείνει με την πρώτη προσπάθεια. Όχι πάντα μην είμαι άδικος, αλλά συχνά.

Και είναι τεράστιο κρίμα γιατί κάποιες από τις συνθέσεις, όπως το διπολικό "So True" ή το θλιμμένο '80s Λος Αντζελες που συναντά το '90s Σιάτλ "Not Your Savior" ή το πραγματικά σπαρακτικό "Right of Passage/Crossing Over" είναι δείγματα ικανού και έμπειρου songwriting.

Το "Edge Of Existence" έχει τις στιγμές του, αλλά είναι η άμεση σύνδεση του με τους Type O Negative που με έκανε να του δώσω περισσότερη σημασία. Υπό άλλες συνθήκες, αν και αυτή η δήλωση το αδικεί κατάφορα, θα το είχα προσπεράσει πολύ γρηγορότερα.

Οι Silvertomb δυστυχώς είναι ο άβολος μπισμπίκης μπάρμπας που φοράει hoodie και all-star (άνετα εγώ σε λίγα χρόνια δηλαδή) για να φαίνεται νεότερος και σχετικός σε ένα κόσμο που τον έχει ξεχάσει και τον κοιτάει με μισό μάτι χασκογελώντας.