Samsara Blues Experiment

Πολλά είναι τέσσερα χρόνια χωρίς κυκλοφορία για το αγαπημένο heavy psych συγκρότημα και ένα από τα πιο εκλεπτυσμένα του χώρου. Αν είναι κάτι που πάντοτε τους ξεχώριζε πέρα από την έφεσή τους στα επικά τραγούδια είναι ακριβώς ότι ξέφευγαν από την τυπική ριφολογία και την copy paste αισθητική που χαρακτηρίζει πολλούς ομοίους τους. Αυτό είχε δύο κύριους άξονες, τις krautrock και τις ανατολίτικες επιρροές. Αμφότερα τα στοιχεία έχουν ενισχυθεί σε αυτόν τον δίσκο σε βάρος ενός heavy στοιχείου που πάντως τους έκανε δημοφιλείς με έναν, ας πούμε, metal friendly τρόπο.

Από την αρχή, λοιπόν, αυτή η διαφορά πρέπει να ξεκαθαριστεί για να μην υπάρχουν λανθασμένες προσδοκίες. Το "One With The Universe" είναι πιθανότατα ο πιο light δίσκος που έχουν δημιουργήσει, τουλάχιστον με την παραδοσιακή έννοια του όρου. Και σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι πλέον, όχι μόνο είναι τρίο (απουσιάζει η δεύτερη κιθάρα) αλλά είναι και τα πλήκτρα πολύ πιο κυρίαρχα στον δίσκο. Όσο light και αν είναι, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν έχει βάθος. Αντίθετα, όλο και περισσότερα επίπεδα μπορεί κανείς να διακρίνει στις ενορχηστρώσεις του, όλο και περισσότερες ιδέες ανά μονάδα χρόνου, όλο και πιο '60s/'70s και jam-αριστοί γίνονται. Όπως αναμενόταν, το ομότιτλο του δίσκου τραγούδι, με τη δεκαπεντάλπετη διάρκειά του, είναι αυτό που αναπτύσσεται πιο ελκυστικά και σε στιγμές θυμίζει ακόμα και θρυλικούς δίσκους όπως το "Supersession" των Kooper, Stills, Bloomfield αλλα γενικά φέρει φαρδιά πλατιά τη σφραγίδα των Samsara Blues Experiment για να μην πούμε ότι ορίζει επακριβώς σε ποια φάση βρίσκονται αυτήν τη στιγμή.

Από πολύ κοντα ακολουθούν τα "Vipassana" και "Eastern Sun & Western Moon" που ακολοθούν ακριβώς το ίδιο μοντέλο, με το δεύτερο πάντως να είναι πιο ρυθμικό και να έχει τη Sabbath-ική ραχοκοκκαλιά που αναμένει κανείς συχνά από το είδος. Το "Glorious Daze" είναι λίγο βραδύκαυστο και ίσως η εισαγωγή του να κρατάει λίγο περισσότερο, σίγουρα όμως δικαιώνει τελικά τους δημιουργούς του. Παράλληλα έχει τη μοναδική πραγματικά ευδιάκριτη φωνητική μελωδία, κάτι που γενικά απουσιάζει από τον δίσκο και ίσως είναι το μοναδικό μειονέκτημα σε σχέση με τις παλιότερες δουλειές του συγκροτήματος. Το τραγούδι που δεν αναφέρθηκε μέχρι τώρα, "Sad Guru Returns" είναι και το πιο τυπικό, με ένα riff που έχει βγει από τη μηχανή παραγωγής stoner riff και παρότι οι Samsara Blues Experiment αποδεικνύουν ότι ακόμα και αυτό μπορούν να το κάνουν καλύτερα από πολλά συγκροτήματα που αυτό είναι η καθημερινή τους δουλειά, είναι σαφές ότι το όνομά τους και τους θαυμαστές τους δεν τους κέρδισαν γι' αυτό.

Αυτό που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί είναι ότι το "One With The Universe" βρίσκει ένα συγκρότημα που εξελίσσεται. Παρότι δεν έχει το τραγούδι που θα περιμένουν ή θα ζητάνε όλοι σε μία συναυλία, όπως είχε ο πρώτος δίσκος τους ή το "Waiting For The Flood", σαν σύνολο είναι εξίσου ενδιαφέρον ειδικά για όσους έχουν περισσότερο '70s και λιγότερο stoner επιρροές. Μια που λέμε για συναυλίες, όμως, ερωτηματικό θα παραμένει (για τις λίγες ημέρες που έχουμε ακόμα μπροστά μας μέχρι να τους ακούσουμε ζωντανά) πώς θα αποδίδουν χωρίς πλήκτρα τα νέα τους τραγούδια. Είναι πολύ πιθανό να χαθεί μέρος της ατμόσφαιρας και ο χαρακτήρας που ανέδειξαν και τελικά είναι ό,τι πιο πολύτιμο μας προσφέρει ο δίσκος, καθώς και η απόδειξη γιατί οι Samsara Blues Experiment, όχι μόνο είναι στην αφρόκρεμα του είδους τους, αλλά σχεδόν ορίζουν ποια είναι η κορυφή.