Robert Plant

Band Of Joy

Rounder (2010)
Από τον Αντώνη Μουστάκα, 30/09/2010
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Γεγονός: Ο Robert Plant μπλοκάρει την επανένωση των Led Zeppelin.
Γεγονός: Ο Robert Plant είναι 62 ετών.
Γεγονός: Ο Robert Plant παίζει folk και bluegrass.

Ο μέσος φίλος της μουσικής ροκ που κάνει τρεμάμενος κλικ σε κάθε είδηση που στον τίτλο της περιέχει τις λέξεις «επανένωση» και «Zeppelin» προσδοκώντας την τόσο αναμενόμενη περιοδεία του για πολλούς μεγαλύτερου ροκ γκρουπ όλων των εποχών, δεν ενθουσιάζεται καθόλου με τα παραπάνω γεγονότα. Το αντίθετο μάλιστα.
Οι ελπίδες του ήδη φαίνονταν χαμένες όταν λάμβανε την απάντηση μέσω email ότι δεν θα είναι από τους τυχερούς που θα βρίσκονται στην one-off εμφάνιση των Zeps στην Ο2 Arena του Λονδίνου το 2007. Και μετά ήρθε η Alison Krauss...

Ξεπερνώντας το σοκ του ότι o «Golden God» του ροκ φιγουράρει σε όλες τις λίστες με τα καλύτερα folk άλμπουμ της δεκαετίας που πέρασε ο παραπάνω φίλος ελπίζει τουλάχιστον σε ένα νέο άλμπουμ στα πρότυπα του "Mighty Rearranger". Πειραματικό μεν αλλά ροκ δε. Ο Plant όμως έχει άλλα σχέδια. Η αμερικάνικη παράδοση και το ταξίδι που ξεκίνησε με το "Raising Sand" θα συνεχιστεί, αυτή τη φορά με συνοδοιπόρους τον Buddy Miller, την Patty Griffin και άλλους αξιόλογους folk εργάτες κάτω από την ταμπέλα Band Of Joy.

Ως φίλος της ροκ κι εγώ δεν μπορώ παρά να θαυμάσω τον άνθρωπο που αρνήθηκε 200 εκατομμύρια δολάρια για την επανένωση των Led Zeppelin και λίγα χρόνια μετά αρνείται να μηρυκάσει την νέα επιτυχία του με την Krauss απορρίπτοντας το "Raising Sand 2" που έδειχνε να μην έβγαινε όσο εμπνευσμένο το φανταζόταν. Έτσι η Alison γυρνά στην μπάντα της, o T-Bone Burnett στρέφεται στο ταλέντο με το όνομα Robert Randolph (και στα χίλια άλλα project του) και ο Plant τραβά για το Nashville. Δανείζεται το όνομα Band Of Joy από την μπάντα που είχε στήσει με τον John Bonham στα 60s όταν και τότε ως Βρετανός θαύμαζε την αμερικάνικη μουσική και συμμετείχε στο blues boom της γενιάς του και εκπλήσσει και πάλι με την νέα ποιοτικότατη δουλειά του.

Το άλμπουμ που φέρει και το όνομα της μπάντας είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας ενός λάτρη και ενός ειδικού στις μουσικές blues, gospel και folk. Ο λάτρης Plant, πιο ώριμος από ποτέ, τραγουδά όσο αβίαστα αναπνέει και o ειδικός Miller γλυκαίνει και χρωματίζει την συνταγή σε σύγκριση με το σκοτεινό και ασπρόμαυρο "Raising Sand". Η απουσία της Krauss καλύπτεται από την υπέροχη Patty Griffin και γενικά το αποτέλεσμα είναι ένα υπέροχο easy listening και χαμηλών τόνων άλμπουμ, λιγότερο ιδιαίτερο από το "RS" αλλά γεμάτο υπέροχες μελωδίες.

Ο μόνος λόγος που δεν θα το χαρακτηρίσω «Rocking επιλογή» είναι ότι βρίσκεται ελάχιστα σκαλιά κάτω από τα υπέροχα "Mighty Rearranger" & "Raising Sand" και δείχνει μια μπάντα που τώρα βρίσκεται, ωριμάζει και μας προετοιμάζει για το επόμενο ολοκληρωμένο αριστούργημα. Όπως ακριβώς έγινε με τους Strange Sensation και το "Dreamland" το πρώτο πόνημα των Joy στηρίζεται σε διασκευές όμορφων standards (από αξιόλογους μουσικούς όπως ο Townes Van Zandt και οι Los Lobos) δοσμένες μέσα από ένα νέο πρίσμα χωρίς όμως να συνταράζει. Ελπίζω και η συνέχεια να είναι ανάλογη με το εκπληκτικό "Mighty Rearranger" που ακολούθησε τότε.

Γεγονός: Ο Robert Plant μπλοκάρει την επανένωση των Led Zeppelin γιατί έχει καλύτερα πράγματα να κάνει από το να προσπαθεί να αναβιώσει μύθους.
Γεγονός: Ο Robert Plant είναι 62 ετών και τραγουδά καλύτερα από ποτέ.
Γεγονός: Ο Robert Plant παίζει folk και bluegrass σήμερα. Αύριο θα κάνει κάτι άλλο, αυτό που γουστάρει.

Φίλε του ροκ ανοίξου και εξελίξου. Προχώρα μπροστά και γύρνα πίσω. Άκου μουσική και όχι είδη μουσικής. Τα στάσιμα νερά είναι που μυρίζουν.


15 seconds review (εμπρός στον ροκ ψυχίατρο):

Τέτοια άλμπουμ σε γλιτώνουν από ιατρικά έξοδα. Ακυρώνεται αυτό το ραντεβού!
  • SHARE
  • TWEET