Raging Speedhorn

Γιατί ρε φίλε το ξέρει κι η γιαγιά μου, αλλά κολλάει στο κομμάτι, κι έτσι το βάλανε παρά το ότι μοιάζει διαολεμένα πολύ με ένα από τα γνωστότερα metal ριφ. Γι'αυτό και μόνο, αλλά και για αρκετά από τα δικά τους ριφ, έχουν από μένα το respect.

Οι Raging Speedhorn έχουν ιστορία πίσω τους, δεν είναι παιδάκια που τώρα εμφανίστηκαν στη σκληρή μουσική. Βρετανοί, διδκογραφούν εδώ και εικοσιπέντε χρόνια αλλά με πολύ μεγάλα κενά, ακόμα και μια παύση, ανάμεσα σε κάθε κυκλοφορία. Ίσως αυτός να είναι και ένας από τους λόγους που ποτέ δεν έκαναν πραγματικά μεγάλο όνομα. Φέτος θα κυκλοφορήσουν τον έβδομο δίσκο τους, "Night Wolf", και είπα να αναλάβω να πω δυο κουβέντες για αυτό. Να ξεκινήσω λέγοντας ότι είναι σαφείς οι επιρροές από Pantera και Clutch ενώ θα περάσουν πολύ καλά ακούγοντας τον όσοι γουστάρουν Planet Of Zeus ή Kvelertak. Ο ήχος στις κιθάρες είναι πάρα πολύ καλός και το μόνο παράπονο που έχω είναι ότι το ταμπούρο ακούγεται λίγο θαμμένο κάτω από το χαλί. Τα highlights του δίσκου είναι όλος ο δίσκος… αλλά από το πέμπτο κομμάτι και μετά! Δηλαδή είναι ωραίο το πρώτο ριφ που ανοίγει το δίσκο αλλά κρατάει ίδιο σχεδόν σε ολόκληρο το τραγούδι. Up lifting και super διασκεδαστικό το "Buzz Killa", αλλά έρχεται πολύ γρήγορα να το σβήσει το πολύ πιο doomy "The Blood Code" κι ενώ το "Can't Stop" δεν είναι κακό, θα δούλευε καλύτερα αν ήταν πιο μετά στη ροή του δίσκου. Εκεί όμως μπαίνει η τρομερή τριάδα "Every Night‘s Alright For Fighting", ομώνυμο και "DOA" που τα σπάνε. Groove, πολύ, πάρα πολύ, up tempo ρυθμοί που προκαλούν σε καβγά κι αλλάζουν το περπάτημά σου στο δρόμο, και τσαμπουκαλεμένα γρυλίσματα φουλ στην αλητεία. Μάλιστα η επόμενη τριάδα κομματιών δουλεύει επίσης άψογα, ενθουσιάζοντας τον ακροατή που σχεδόν θα σβήσει την πρώτη τετράδα.

Έχω την αίσθηση ότι ο έβδομος δίσκος των Raging Speedhorn πάσχει από την έλλειψη ενός καλού παραγωγού που θα έδινε κατευθύνσεις στη δομή και θα αφαιρούσε ή θα άλλαζε ίσως ένα κομμάτι, το πρώτο. Το "Night Wolf" είναι πολύ ωραίο άλμπουμ αλλά ταυτόχρονα ήταν και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για πραγματική δισκάρα, που δυστυχώς έμεινε, εν μέρει, ανεκμετάλλευτη.