Protest The Hero

Μετά την επιτυχία του "Fortress" και την αγαλλίαση που οι Protest The Hero ένιωσαν, όταν είδαν το συγκεκριμένο δίσκο να πλασάρεται σε πολύ καλές θέσεις στα αμερικανικά charts, κατάλαβαν ότι οι κόποι τους ευοδώθηκαν και ότι το επόμενο βήμα τους θα ήταν ίσως και το σημαντικότερο. Το επόμενο βήμα πήρε το όνομα "Scurrilous" και μετά από ένα διάστημα τριών χρόνων έρχεται να συνεχίσει την παράδοση των Protest The Hero, η οποία τους προσδίδει ένα βασικό χαρακτηριστικό· αυτό του καινοτόμου ήχου.

Στον πρόλογο ανέφερα την έκφραση «οι κόποι τους ευοδώθηκαν» και ίσως κάποιοι εύλογα αναρωτηθούν «ποιοί κόποι ρε μεγάλε, ο δεύτερος τους δίσκος ήταν το "Fortress"». Σύμφωνοι, άλλα αναλογιστείτε επίσης ότι αυτό το συγκρότημα επέλεξε ένα λίγο πιο δύσκολο δρόμο για την καταξίωση. Ο όρος progressive metal τα λέει όλα άλλωστε. Σε μια εποχή που ό,τι ερχόταν από την αντίπερα όχθη και περιείχε τη φράση μοντέρνο metal ήμουν σίγουρος ότι εννοούσε metalcore, οι Protest The Hero έκαναν πολύ εύκολα τη διαφορά. Οι ίδιοι έχουν παραδεχθεί, άλλωστε, ότι, θέλοντας τόσο πολύ να ξεχωρίσουν από την αρχή, υπήρχαν περιπτώσεις που αυτά που έπαιζαν ξεπερνούσαν τις δυνατότητές τους, μετατρέποντας έτσι κάθε ηχογράφηση και live σε ένα μικρό Γολγοθά.

Αρκετά με το παρελθόν όμως, υπάρχει και παρόν και λέγεται "Scurrilous". Και για να εξηγούμαστε από την αρχή, πρόκειται για εξαιρετικό δίσκο. Εκμοντερνισμένο progressive metal, το οποίο, ενώ πατάει τόσο καλά στις διδαχές των πατεράδων Dream Theater, καταφέρνει να αναζητήσει δικούς του τρόπους έκφρασης, πιο προσωπικούς, ικανούς να απαγκιστρώσουν το συγκρότημα από επαναλήψεις και να το ωθήσουν ένα επίπεδο παραπάνω. Ακόμα και αν σε αυτό το άλμπουμ θυμίζουν όσο ποτέ την παρέα του Petrucci (θα μπορούσα να έλεγα και Portnoy, αλλά...), δείχνουν να μην εγκλωβίζονται σε αυτό και να φορούν στη μουσική τους το κοστούμι όπως ακριβώς το θέλουν οι ίδιοι. Τα hardcore ολίγον mathcore στοιχεία κάνουν κι εδώ έντονη την παρουσία τους, όχι στις μελωδίες, αλλά στις δομές και στους ρυθμούς των τραγουδιών. Οι ίδιοι βέβαια διατείνονται ότι κανένα μέλος της μπάντας δεν ακούει(γε) hardcore και ότι αυτά που μας το θυμίζουν προέρχονται από το punk rock με το οποίο και μεγάλωσαν μουσικά. Όπως και να έχει, οι συνθέσεις είναι καταπληκτικές. Πολυεπίπεδες, ζωντανές, progressive με την αυστηρή έννοια του όρου, δηλαδή προοδευτικές. Τρομερή μουσικότητα, η οποία τους δίνει το σπρώξιμο να παίξουν riff-σιδηροδρόμους, με τις πεντατονικές να παίρνουν και να δίνουν, συνδυασμένες με ένα ευφάνταστο rhythm section, αν και αυτή η λέξη δε νομίζω ότι αρκεί για να περιγράψει αυτά που παίζουν το μπάσο και τα τύμπανα.

Λιγότερο πιασάρικα τα τραγούδια του "Scurrilous" από αυτά του παρελθόντος, θέλουν το χρόνο τους για να γίνει η απαιτούμενη «αποσυμπίεση». Είναι η φύση των τραγουδιών τέτοια, που θα αποκαλύψουν τις αρετές τους ολοκληρωτικά, όχι αμέσως, αλλά μετά από κάποιες πιο «προσεκτικές» ακροάσεις. Μην ενοχλείστε με αυτό όμως, τις ακροάσεις αυτές θα τις κάνατε ούτως ή άλλως, μιας και, όπως είπαμε, πρόκειται περί σπουδαίου δίσκου. Βαρόμετρο για τους Protest The Hero αποτελεί η απόδοση του τραγουδιστή της μπάντας, Rody Walker, η οποία για άλλη μια φορά είναι καταπληκτική. Λιγότερα «σκισίματα» σε σχέση με το παρελθόν, το ίδιο πάθος όμως και κάποιες ερμηνευτικές ακροβασίες, οι οποίες χρωματίζουν ιδανικά τον ήχο των Καναδών. Πέραν τούτου, λάβετε υπόψη ότι ο ίδιος είναι επιφορτισμένος με το να «συλλάβει» όλες τις φωνητικές γραμμές και μελωδίες που τόσο αγαπάμε σε αυτούς και να τις προσαρμόσει πάνω στα περίτεχνα μουσικά θέματα που του φέρνουν τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας. Καθόλου εύκολο έργο. Να μην ξεχάσω να αναφέρω επίσης ότι είναι και ή πρώτη φορά που ο ίδιος έχει αναλάβει το μεγαλύτερο στιχουργικό κομμάτι, αυξάνοντας έτσι την συνεισφορά του σε αυτό το άλμπουμ.

Τα "C'est La Vie", "Tapestry", "Sex Tapes" είναι τα πρώτα τραγούδια του "Scurrilous", με τα οποία ανέπτυξα στενές σχέσεις αυτόματα, έχω όμως το προαίσθημα ότι με την ίδια ευκολία θα δεθώ στο μέλλον και με τα υπόλοιπα κομμάτια. Είναι άλλωστε τέτοια η ποιότητα ολόκληρου του δίσκου, που είμαι σίγουρος ότι θα μου κάνει παρέα πολλές φορές ακόμα στο μέλλον. Τρία χρόνια που άξιζαν την αναμονή, μιας και το συγκεκριμένο άλμπουμ πραγματικά με ενθουσίασε. Όσοι δεν το έχετε κάνει ήδη, είναι η κατάλληλη στιγμή να τους δώσετε μια ευκαιρία, το αξίζουν και με το παραπάνω.