Pixie Ninja

Colours Out Of Space

Apollon (2020)
Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 02/07/2020
Δεν θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ότι μια ονειρική βόλτα στο τρομερό οροπέδιο του Leng θα μπορούσε να έχει εκλεκτικό prog soundtrack!
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Pixie Ninja είναι ένα νορβηγικό prog/kosmische σχήμα. Τα τέσσερα μέλη τους δεν αναγράφουν απλώς τί όργανα παίζουν, αλλά παραθέτουν πλήρη κατάλογο όλων των vintage οργάνων, synths και mellotron που χρησιμοποιούν στο δεύτερο τους άλμπουμ. Και τώρα που ίσως πίστεψες ότι πρόκειται για ένα ακόμα ρετρό σχήμα που αναλώνεται στην τυφλή λατρεία του παρελθόντος, λοιπόν, έκανες λάθος. Στο εξώφυλλο, ο H.P Lovecraft αναδύεται σε χρυσόμαυρο φόντο. Δεν είναι αυτό ένα παράξενο σημάδι;

Στη μουσική είσαι συνήθως ότι δηλώνεις, άσχετα από το αν οι περιγραφές συχνά δεν συναντούν την πραγματικότητα, οι Pixie Ninja όμως μάλλον ρίχνουν λίγο τον εαυτό τους με το να αυτοπροσδιορίζονται ως prog rock. Σαφώς, μέσα στις μεγάλης διάρκειας instrumental συνθέσεις τους θα βρεις κάποια παραδοσιακά '70s στοιχεία, κυρίως να ξεπηδούν μέσα από τις χρωματιστές ενορχηστρώσεις, και σαφώς θα βρεις απρόβλεπτες, προοδευτικές δομές. Επ' ουδενί όμως δεν θα βρεις μουσική που εστιάζει στην τεχνικότητα ή σε συμφωνικούς παλιμπαιδισμούς.

Το "Colours Out Of Space" είναι ένα άλμπουμ που διαφεντεύεται περισσότερο από ένα αφηγηματικό post rock πνεύμα, ως προς το υποκείμενο των συνθέσεων. Τα prog και kosmische στοιχεία που αναφέρθηκαν ήδη, έχουν στενές επαφές τρίτου τύπου με ηλεκτρονικά, trip-hop και post αναζητήσεις, σχηματίζοντας τελικά μία δουλειά που έχει σύγχρονο ύφος. Θα αναφέρω ενδεικτικά το έπος που ονομάζεται "CosmiK". Θα μπορούσε ή όχι να βρίσκεται μέσα στο "Perdition City"; Μα ναι, πρόκειται για πρώτα ξαδέρφια!

Κι έχεις από πάνω το πνεύμα των κόσμων που έπλασε ο H.P Lovecraft. Πως θα μπορούσε η μουσική να μην είναι αφηγηματική, να μην είναι γεμάτη από εφιαλτικά και σκοτεινά μέρη, να μην αισθάνεσαι ότι σε παρασέρνει μέσα στα ονειρέματα των Αρχαίων; Η αγωνία στα ηχοτόπια του "Hutchinson Cipher" ή η κιθαριστική ένταση του "Leng Plateau" θα ρίξουν διπλά την παχιά σκιά τους πάνω στη διάθεσή σου αν έχεις σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο του Miskatonic, χωρίς να είναι αυτό όμως προαπαιτούμενο.

Τρία από τα πέντε track του άλμπουμ έχουν διάρκεια κοντά στα δέκα λεπτά, χρόνος φυσικά υπεραρκετός για να χτιστούν δαιδαλώδεις συνθέσεις. Η μπάντα δεν βασίζεται ιδιαίτερα στις επαναλήψεις παρά στη διαδοχή μερών που έρχονται και φεύγουν, σαν περαστικοί κομήτες. Πρόκειται για ένα μεγάλο ηχητικό ταξίδι σε άλλες διαστάσεις και σε άλλους κόσμους. Δεν μας πειράζει αν κάποιος δεν το βιώνει έτσι, θα του χαρίσουμε ένα μορφασμό και θα συνεχίσουμε την πτήση μέσα στους τρόμους μας, μέχρι το ατμοσφαιρικό φινάλε του "Strange Days" να σβήσει και την τελευταία ηχώ.

Μαζί με το "Am Emde Der Welt" των συμπατριωτών τους Weserbergland για το οποίο σου ψιθυρίσαμε δυο λόγια, το "Colours Out Of Space" των Pixie Ninja αποτελεί ένα από τα καλύτερα, «καλλιεργημένα» prog άλμπουμ που άκουσα τον τελευταίο καιρό. Ένα άλμπουμ εντελώς έξω από κάθε κουτί, που ξεχειλίζει έμπνευση, μεράκι κι απόλυτη ενσυναίσθηση της εκλεκτικής του μοναχικότητας. Δεν είναι φτιαγμένο από mainstream υλικό αλλά από εκείνη την πάστα των obscure διαμαντιών και όσο κι αν θα λάτρευα να τους δω μεγάλους και τρανούς, ξέρω ότι αυτό δεν θα συμβεί ποτέ. Δεν περισσεύει όμως ούτε μια δεκάρα για να δώσουμε, ενώ σαλπάρουμε ξανά και ξανά στους χρυσόμαυρους κόσμους.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET