Officium Triste

Χαίρομαι ιδιαιτέρως όταν φτάνουν στα χέρια μου δουλειές από Ολλανδικές μπάντες, ειδικά όταν αυτές πραγματικά αξίζουν τον κόπο να ασχοληθεί κανείς μαζί τους. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι δέχομαι χωρίς κριτική οποιοδήποτε συγκροτηματάκι των Κάτω Χωρών. Αντιθέτως, από αυτούς που αγαπάς έχεις μεγαλύτερες απαιτήσεις και τους κρίνεις πιο αυστηρά.

Όποιος πιστεύει ότι ο δρόμος για όλες τις ευρωπαϊκές μπάντες είναι στρωμένος με ροδοπέταλα είναι γελασμένος. Φυσικά οι δυνατότητες είναι πολύ μεγαλύτερες αλλά πάλι υπάρχουν αξιόλογοι μουσικοί οι οποίοι χρειάστηκαν χρόνια για να αναγνωριστούν.

Τέτοια περίπτωση αποτελούν και οι Officium Triste που για χρόνια παλεύουν κάτω από αντίξοες συνθήκες ώστε να μεταφέρουν στον κόσμο τη μουσική τους. Αλλαγές μελών, έλλειψη ενδιαφέροντος από τις εταιρίες και προσωρινή διάλυση τους το 1998. Μετά την επανασύνδεσή τους 7 μήνες αργότερα, ήρθε και το πολυπόθητο συμβόλαιο με την ολλανδική Displeased Records.

Μουσικά οι Officium Triste κυμαίνονται στο ατμοσφαιρικό doom, συνδυάζοντας τη σκοτεινή επική ατμόσφαιρα των Anathema του "Pentecost III" με τα άρρωστα riffs των My Dying Bride. Ορισμένα μελωδικά σημεία και ακουστικές κιθάρες δέιχνουν το φως στον ορίζοντα.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι δεν παίζουν και τίποτα πρωτότυπο και ότι το είδος έχει πεθάνει προ πολλού αλλά το μόνο που φαίνεται να νοιάζει τα μέλη των Officium Triste είναι να παίξουν την αγαπημένη τους μουσική που εδώ και 10 χρόνια δημιουργούν.