Obsidian Sea

Τα Βαλκάνια δεν είναι το πρώτο μέρος όπου θα ψάξει κανείς να βρει ποιοτικό doom με έντονα proto-metal στοιχεία. Οι λίγες stoner επιρροές διάσπαρτα ίσως δικαιολογούν τοπολογικά την ύπαρξή των Obsidian Sea στα συγκεκριμένα μήκη και πλάτη, αλλά ως εκεί... Το πάθος των Obsidian Sea αντλεί την ετυμολογική του επιρροή από τη χώρα μας. Μουσικά, μας μεταφέρει λίγο βορειότερα, στη Σόφια της Βουλγαρίας, και από εκεί στο heavy psych των '70s και έπειτα σε μεσαιωνικά τοπία, χάρη στον μυστικιστικό και επικό χαρακτήρα που κρύβει ο ηλεκτρισμός του.

Οι Obsidian Sea μου είχαν τραβήξει το ενδιαφέρον ήδη από το πολύ καλό "Strangers" του 2019 και το φετινό "Pathos" συνεχίζει σε ακόμα πιο ενδιαφέροντα μονοπάτια. Πρόκειται, αισίως, για το τέταρτο full-length τους. Ακολουθούν κατά πόδας την πορεία της παραγνωρισμένης μπάντας που κυκλοφορεί διαμαντάκια για συγκεκριμένα αυτιά. Η φετινή τους κυκλοφορία είναι, θα λέγαμε, το άλμπουμ που ίσως να κυκλοφορούσαν οι Magic Circle μετά τη στροφή που έκαναν με το "Departed Souls", αν δεν διαλύονταν το 2020.

Οι επιρροές από το μακρινό παρελθόν των '70s, στη μορφή συγκροτημάτων όπως οι Pentagram και οι Atomic Rooster είναι εμφανείς, όπως και το παραδοσιακό doom των '80s-’90s. Οι ελληνικές λέξεις δεν εξαντλούνται στον τίτλο, "Pathos", αλλά και στο "Mythos" με τις σαμπαθικές κιθάρες και το έντονο fuzz-άρισμα. Το πρώτο single του δίσκου, "Sisters", είναι και το πιο προσβάσιμο του δίσκου, ενώ το έτερο single "I Love The Woods" τονίζει το doom στοιχείο με μια folk χροιά αλά-Hexvessel.

Ωστόσο, κορυφαία στιγμή δεν είναι άλλη από το φοβερό "The Long Drowning", που αφήνει και μια έντονη προοδευτική και ξεκάθαρα επική επίγευση. Στο ίδιο το κομμάτι φαίνεται και η μεγάλη δύναμη των Obsidian Sea: Ο Anton Avramov (φωνή/κιθάρα) έχει γλυκιά και παλιακή χροιά, αλλά αυτό δεν είναι το δυνατό του σημείο. Εκεί που κάνει τη διαφορά είναι στη riff-ολογία του, η οποία, ενώ ακολουθάει retro χαρακτήρα, είναι μονίμως ευρηματική και ξαφνιάζει τον ακροατή. Υπό μία έννοια, το φετινό άλμπουμ των Obsidian Sea μπορεί να συμπεριληφθεί με τρόπο πολύ ταιριαστό στις φετινές playlist μας, όπου κυριαρχεί η δισκάρα των Messa.

Bandcamp