Nekromantheon

Visions Of Trismegistos

Indie Recordings (2021)
Από τον Γιάννη Δούκα, 05/05/2021
Τρισμέγιστο thrash!
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Δίχως πολλά λόγια, νομίζω δύσκολα αμφιβάλλει κανείς ότι τα μέχρι τώρα μουσικά πεπραγμένα των Nekromantheon, άνετα τους τοποθετούν στο top 5 των Νορβηγικών thrash σχημάτων. Παίρνοντας τη φλόγα από τους Aura Noir και βάζοντας τη δική τους μαγιά, μας έχουν χαρίσει δύο φανταστικούς δίσκους και κάμποσα εξοντωτικά τραγούδια.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η νέα τους δουλειά, έπειτα από οκτώ με εννιά χρόνια απουσίας, παρουσιάζει πλείστο ενδιαφέρον από πάσα άποψη. Είτε από καθαρή περιέργεια για το αν το έχουν ακόμα, είτε για το αν μπορούν πάλι να σπάσουν τα άλατα των σβέρκων και να ποτίσουν τα πατώματα έμπροσθεν των ηχείων με λίτρα ιδρώτα. Ε, μάρτυρας μας, ο Ερμής ο Τρισμέγιστος θα πάθετε σοκ και πάλι.

Αν και το τρίτο τους χτύπημα δεν έχει την άγουρη ορμητικότητα του "Divinity Of Death" δεν υστερεί πολύ στην επικινδυνότητα των riff του. Εξακολουθούν να είναι κοφτερά αλλά και σκουριασμένα ταυτόχρονα. Απλά εδώ δείχνουν να συνεχίζουν στο μονοπάτι του "Rise, Vulcan Spectre" όσον αφορά το πώς θα τα συνδυάσουν όλα αυτά σε ένα τραγούδι. Αν το ντεμπούτο ήταν σχεδόν ξύλο δίχως ουδεμία σκέψη από πίσω, εδώ όπως και στον προκάτοχό τους οι Nekromantheon δείχνουν πολλά στοιχεία ικανού song writing.

Ένα από τα πρώτα στοιχεία που ξεχωρίζουν στο "Visions Of Trismegistos" είναι τα solo. Ακολουθούν τη κλασική τακτική και μανιέρα των γιγάντων των '80s αλλά φανερώνουν μια απαράμιλλη έμπνευση και λεπτοδουλειά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα θα έβαζα το ομότιτλο με το οποίο αρχίζει ο δίσκος. Έχει δύο solo, αλλά το δεύτερο κλέβει την παράσταση. Είναι τόσο όμορφα δεμένο και γραμμένο, μπλέκει τόσο ωραία με τον τρόπο εξέλιξης του τραγουδιού μου σε εντυπωσιάζει. Στοιχεία παρόμοια του κιθαριστικού ταλέντου του Arse θα βρείτε σχεδόν παντού.

Αυτός ο όμορφος τρόπος που έχουν δομηθεί τα solo δείχνει και το ποιόν των τραγουδιών κάθε αυτών. Δεν θα βρείτε τις κλασικές μανιέρες, basic riff, refrain, basic riff, refrain κτλ. Οι Νορβηγοί έχουν αφιερώσει χρόνο και αυτό είναι εμφανές. Έχουν κολλήσει με εξαιρετικό τρόπο σχεδόν όλες τις ιδέες τους, έχουν δώσει βάση στο τι πρέπει να μπει και που και κάθε λεπτομέρεια που ξεπετάγεται δίνει και δείχνει κάτι.

Για του λόγου το αληθές σαν συνιστώ να ακούσετε το "Neptune Descent". Η εξέλιξη του είναι πάρα πολύ ωραία, το βασικό του θέμα σκοτώνει ενώ αυτά τα μικρά πραγματάκια που έχει μέσα (μια ωραία μπασογραμή, το μεσαίο του μέρος) το μετουσιώνουν σε ένα αξέχαστο κομμάτι. Σίγουρα μέσα στα πιο ωραία από thrash που θα συναντήσετε φέτος.

Επιπλέον τα φωνητικά παίρνουν σκάλπ. Ίσως για αυτό να είναι και αρκετά ψηλά στη μίξη. Ένας ήχος παρεμπιπτόντως που πιθανότατα να είναι ο λιγότερο εντυπωσιακός εν σχέση με τα υπόλοιπα full length τους. Όχι ότι έχει κάποιο ιδιαίτερο μειονέκτημα, απλά δείχνει κάπως πιο αδύναμος, ενώ τα ρολαρίσματα στα τύμπανα έχουν ψιλοχάσει εκείνο το σεισμικό τρέμουλο που ήταν ανέκαθεν πωρωτικό χαρακτηριστικό τους. Επιφυλασσόμαστε πάντως διότι, δυστυχώς, κάνουμε κριτική με ακροάσεις mp3. Ίσως στο φυσικό format να είναι πιο δυναμικά τα πράγματα.

Από κει και πέρα ότι γνωστό και λατρεμένο συναντήσατε σε αυτήν τη γουστόζικη τριάδα θα βρείτε πάλι. Οι Aura Noir αναφορές δεν γίνεται να λείπουν, ειδικά σε σημεία όπου απλώνεται mid tempo καλπασμός και χτυπάνε σαν ομοβροντίες τα τύμπανα. Επίσης, η εξίσου μεγάλη, ίσως και καθοριστικότερη επιρροή των Slayer πάλι σφυρίζει και τσιγκλάει σχεδόν σε κάθε από τα οκτώ κομμάτια. Βέβαια στο τελευταίο, γίνεται πραγματικό προσκύνημα. Σίγουρα οι Nekromantheon δεν έχουν αυτό το σχεδόν υπερβολικό κοπιάρισμα που είχαν στο "Divinity Of Death" (δεν μας χάλαγε πάντως), αλλά το ότι είναι οπαδοί στο δείχνουν κάθε δευτερόλεπτο. Βάλτε και λίγο Γερμανία, κάμποσους Sacrifice και έχετε έτοιμο το "Visions Of Trismegistos", εννοείται υπό το βλέμμα του Νορβηγικού βορρά.

Πάρα πολύ ωραίο δισκάκι, μεστό και με πολλή ενέργεια μέσα του. Αξίζει επίσης να προσεχτεί η δουλειά στους στίχους. Έχουν κάνει (ο drummer μάλλον πάλι) φανταστική προσπάθεια. Το θέμα του Ερμητισμού δεν είναι ανάγκη να το πιάσεις από θεολογικής ή φιλοσοφικής απόψεως. Προσφέρει όμως ένα υπέροχο πεδίο να γράψεις πολλά πράγματα και να κτίσεις ένα ωραίο υπόβαθρο. Σε πολλά σημεία ο τρόπος που χρησιμοποιούνται οι λέξεις είναι υποδειγματικός και γίνονται ένα ιδανικό όχημα για να περιγράψεις καθαρά metal θεματικές. Αξίζει να χαθείτε στα βασίλεια του Κάτω Κόσμου, στον Άδη και μαζί με το υπέροχο εξώφυλλο, δε σας κρύβω ότι θα το ψιλο κάψετε. Συνοψίζοντας, thrashers, το ακούτε δίχως δεύτερη σκέψη. Ρίχτε και καμιά ανάγνωση όμως, αφού κοπανηθήτε φυσικά! Δεν θα το μετανιώσετε.

  • SHARE
  • TWEET