Neck Deep

Καλώς ήρθατε φίλες και φίλοι, σε ένα ακόμα επεισόδιο του «Η εκδίκηση του pop-punk». Κόντρα στο αμερικάνικο κατεστημένο, οι πρωταγωνιστές μας αυτή τη φορά έρχονται από την εδώ μεριά του ατλαντικού, και συγκεκριμένα από τα τιμημένα εδάφη της Ουαλίας. Το όνομα αυτών Neck Deep. Σε περίπτωση που δεν τους έχετε ακουστά, το κρίμα δικό σας γιατί έχουν σταθερά ποιοτική παρουσία επί μία δεκαετία και κάτι. Το βραβείο της ανοιχτής παλάμης δικό μας, αφού μετά από όλο αυτόν τον καιρό η πρώτη φορά που τους αναφέραμε ήταν από σπόντα δυο βδομάδες πριν.

Αν χαθήκατε κάπου ανάμεσα στο χρονικό-υφολογικό πλαίσιο και το γεγονός ότι ο τίτλος του δίσκου είναι το όνομα της μπάντας, μη νιώθετε παράξενα. Ναι, η πεντάδα ξεκίνησε την πορεία της με γενναία διαφορά φάσης από τότε που το στυλ στο οποίο κινούνται είχε χάσει τη λάμψη του. Όχι, δεν άλλαξαν ποτέ τη συνταγή που μία φορά κι έναν καιρό καθιέρωσαν οι blink & co. Ναι, μετρούν ήδη αρκετές (τέσσερις) κυκλοφορίες, αλλά αποφάσισαν ότι τώρα είναι η στιγμή για ομότιτλο άλμπουμ. Όχι, όπως συμβαίνει συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις, η επιλογή δεν βγάζει πολύ νόημα.

Το πρώτο από τα τρία λεπτά του "Dumbstruck Dumbfuck" από μόνο του φτάνει και περισσεύει για να γίνει σαφής η φάση. Πεντακάθαρες κιθάρες. Γρήγορα γεμίσματα. Στιχάκια σε αποχρώσεις του γκρι, βαμμένα σε έντονα χρώματα. Εναλλαγές κουπλέ-ρεφραίν σε fast forward. Μελωδίες που κολλάνε πιο εύκολα από τσίχλα σε κάτω μέρος θρανίου. Πριν βγει η πρώτη ανάσα, το "Sort Yourself Out" σκάει όλο στραβά χαμόγελα, κομπούτσα κι ενέργεια για να τραβήξει και τους τελευταίους στην πίστα. Και αν η συνέχεια έχει μερικές μεταπτώσεις, αυτό δεν χαλάει το συνολικό πρόσημο.

Το κέφι δεν πέφτει στιγμή. Τα hooks πετάγονται απροειδοποίητα από κάθε απίθανη κατεύθυνση. Η παρουσία του Ben Barlow είναι ακριβώς αυτή που επιτάσσει ο ήχος, με την υπόλοιπη παρέα να ακολουθεί από κοντά. Η παραγωγή γυαλίζει προβλέψιμα. Τα Slipneck γούστα παραμένουν στο συρτάρι μέχρι τον επόμενο Οκτώβριο. Το εναλλακτικό-ish πείραμα του "All Distortions Are Intentional" χάνεται στον ορίζοντα με συνοπτικές διαδικασίες. Ίσως αυτή η επιστροφή στον ορθόδοξο ποπάνκ δρόμο να δικαιολογεί το στεγνό "Neck Deep" στο εξώφυλλο. Ίσως και όχι. Όπως και να 'χει.