Alkaline Trio

Κάπου, κάποιοι βλέπουν ρηπόρτς και νούμερα και γελάνε. Τρεις* ενδιαφέρουσες ποπ-πανκίζουσες κυκλοφορίες μέσα σε ένα μήνα εν έτει 2024 είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας και είμαι εδώ να μιλήσω για την καλύτερη. 

Οι Alkaline Trio έχουν να παρουσιάσουν κάτι συνολικά καλό τουλάχιστον μία δεκαετία (και λίγα λέω), με το "Is This Thing Cursed?" να βρίσκει το κοινό του, αλλά εμένα απαθή. Αποφασίζοντας αυτή τη φορά να ξεφύγουν από τη συνθετική μεθοδολογία του «ένα εσύ, ένα εγώ» που είχαν υιοθετήσει εδώ και χρόνια ο Skiba και ο Andriano και να γράψουν ολόκληρο το δίσκο μαζί, σε ένα στούντιο, το αποτέλεσμα μιλάει από μόνο του, με το "Blood, Hair and Eyeballs" να είναι ένα από τα ελάχιστα unskippable LP που έχουν περάσει από τα χέρια μου τα τελευταία χρόνια. 

Καταρχάς, ας μιλήσουμε λιγάκι για την λεπτεπίλεπτη τέχνη του tracklisting, με το εναρκτήριο, ριφάτο "Hot For Preacher" να προϊδεάζει για την ενέργεια που κουβαλά όλος ο δίσκος. Riffs και μελωδικά hooks είναι το άλφα και το ωμέγα του δίσκου, και δε θέλει πάνω από δυο-τρεις ακροάσεις να πιάστεις έστω από κάτι σε κάθε κομμάτι. Το "Meet Me" για παράδειγμα φιγουράρει το καρακλισέ one-two punch ρίμα I-I-I και eye-eye-eye (τραγουδιστά τύπου αη αη αη πουερτο ρίκο), που αρχικά ξενίζει και τελικώς σε κερδίζει (και συνεπώς χάνεις).

Η αλήθεια όμως βρίσκεται στην επερχόμενη διπλέτα. Στο "Versions Of You" συναντάμε για πρώτη φορά τον Andriano στα φωνητικά, τα φωνητικά του οποίου είναι μεγάλη μου αδυναμία. Ασυναγώνιστη ένρινη μίρλα/γκρίνια mid tempo διαμάντι συνοδευόμενο από ασταμάτητο ριφάκι μέχρι να μπει ο Skiba στο middle eight και να απογειώσει το κομμάτι.

Στα καπάκια όμως έχει το σινγκλάκι (και μάλλον καλύτερο κομμάτι του δίσκου) - "Bad Time". Να σημειωθεί ότι βλέποντας το παραπάνω κλιπ, δεν υπάρχει άνθρωπος που να έχει καλύτερο κρήπη βλέμμα όταν τραγουδά από τον Skiba. Τελοσπάντων, και εδώ έχουμε άλλη μία περίπτωση mid tempo κομματάρας με γέφυρα για σεμινάριο και γενικώς πιασάρικο χιτάκι από τα λίγα.

Το είπα και παραπάνω, unskippable δίσκος και είμαστε αισίως πέντε τραγούδια μέσα και τα χέρια ψηλά, ανέμελα. Έτσι νερό πάει και ο υπόλοιπος δίσκος. Λίγη περισσότερη ενέργεια και τσαγανό στο "Break", ένα διακριτικό hint Silverstein (και κάτι ακόμα που δεν έχω καταφέρει ακόμα να προσδιορίσω) στο "Shake With Me", εκνευριστικά πιασάρικη παραφωνία στο ρεφραίν του ομώνυμου κομματιού και σιγά σιγά φτάνουμε στο κλείσιμο του δίσκου με το "Teenage Heart".

Το οποίο "Teenage Heart" συνοψίζει τέλεια το δίσκο, τη μπάντα και την λεπτεπίλεπτη εκείνη τέχνη του tracklisting. Μεστό mid tempo, κρυφόριφ, φωνητικά και από τους δύο θέουλες και αυτά τα δεύτερα τα φωνητικά (έο έο) τα οποία σου κολλάνε στο κεφάλι. Όλα μαζί δουλεύουν άψογα και αισίως μιλάμε για έναν από τους αγαπημένους μου δίσκους Alkaline Trio, που λέει πολλά, διότι ως ένα από τα μεγαλύτερα φερέφωνα του emoίζων punk rock των τελευταίων είκοσι ετών, έχουν αρκετό κρέντι στην καρδιά μου.

*Green Day, Neck Deep και τούτο