Motorpsycho

Το νορβηγικό ψυχεδελικό - progressive σχήμα δεν έχει σταματήσει να μας εκπλήσσει από το 1991 μέχρι και σήμερα, αφού από την αρχή της γέννησής της μέχρι και σήμερα, η μπάντα δημιουργεί και συναναστρέφεται συνέχεια με διαφορετικά στυλ, μη μένοντας σταθερή σε κάποια είδη, αλλά ασχολείται και εμπλέκεται συνεχώς με πολλά, μην προδίδοντας ποτέ όμως τον rock χαρακτήρα της. Μια ακουστική βόλτα στην πορεία της καριέρας της θα απασχολήσει την σκέψη σας αρκετά, αφού κάποιοι μπορεί να σχηματίσουν την εντύπωση ότι ακόμα ψάχνει την ταυτότητά της. Κι όμως ίσως αυτό να είναι μια εσφαλμένη διαπίστωση. Αν προσέξετε καλά, θα παρατηρήσετε ότι σε κανέναν από τους δίσκους των Motorpsycho δεν λείπει η ποιοτική δουλειά. Όλοι τους κυμαίνονται επιδέξια και με άνεση σε όλα τα στιλ. Από alternative rock στα early days τους μέχρι grunge στα μέσα της καριέρας τους και βαρύ stoner, jazz και ψυχεδέλεια στις 2-3 τελευταίες τους μουσικές αναζητήσεις, ενώ το ύφος τους περιέχει και αρκετά στοιχεία της εποχής του '70.

Το "Heavy Metal Fruit", αποτελεί την 14η «παλαβομάρα» των Motorpsycho και είναι μάλλον μια από τις πιο ποιοτικές δουλειές του 2010, μέχρι στιγμής τουλάχιστον. Τόσο από άποψη παραγωγής, όσο και από άποψης παιξίματος, η νορβηγική τριάδα παραδίδει μαθήματα ιδεών και τεχνοτροπίας. Ο δίσκος κυμαίνεται περισσότερο σε ψυχεδελικό stoner ύφος, με αξιομνημόνευτες διάρκειες τραγουδιών και αρκετά βαρύ ήχο. Και το λέω αυτό γιατί όπως θα διαπιστώσετε, με εξαίρεση το "Close Your Eyes" που έχει διάρκεια 3:40, όλα τα άλλα κομμάτια έχουν διάρκειες άνω των εννιά λεπτών, με το "Gullible's Travails (pt. I - IV)" να φτάνει τα 20:42, χωρίς όμως να αφήνει περιθώρια ψυχικής και ακροαματικής κούρασης.

Μια δουλειά που στηρίζεται καθαρά και μόνο στην μουσική και όχι στην ποσότητα, αφού περιέχει μόνο έξι κομμάτια. Έξι κομμάτια με αρκετές υποκατηγορίες. Αν και η μπάντα αποτελείται από τρία μόνο άτομα, τους Bent Sæther - φωνητικά , μπάσο, κιθάρες και  keyboards, Hans Magnus Ryan - φωνητικά, κιθάρες και επίσης keyboards και Kenneth Kapstad - drums, δεν υστερεί σε όγκο και ιδέες, αφού συμμετέχουν και session μουσικοί όπως οι Mathias Eick, Hanne Hukkelberg, Kåre Vestrheim. Ένας δίσκος που πραγματικά αξίζει την προσοχή της μεγαλύτερης rock κοινότητας. Δεν νομίζω να μείνουν πολλοί δυσαρεστημένοι. Και στην σπάνια περίπτωση που κάποιος μείνει δυσαρεστημένος, ας ανατρέξει σε παλιότερους δίσκους τους, γιατί κατά πάσα πιθανότητα θα αλλάξει γνώμη όταν ακούσει έναν ήχο πιο κοντά στα προσωπικά ακούσματα του.