Lucassen And Soeterboek's Plan Nine

Η ιδέα για το συγκεκριμένο άλμπουμ πάει πολύ πίσω στο χρόνο, στην εποχή που ο Arjen είχε μόλις σταματήσει τους Vengeance, αλλά η κατακόρυφη πτώση του ενδιαφέροντος για το glam και το hard rock οδήγησε το project στην άκρη για πολλά, πολλά χρόνια. Το δίδυμο παρόλα αυτά δεν απομακρύνθηκε, συνεργάστηκε αρκετές φορές στην πορεία, στους πρώτους δίσκους των Ayreon και τους Star One, δείγμα της εκτίμησης του Lucassen προς τις ερμηνευτικές ικανότητες του Robert, αλλά και της καλής τους σχέσης. Το 2022 λοιπόν ήρθε η ώρα να βγει από τα συρτάρια το project και τελικά φέτος να κυκλοφορήσει η ολοκληρωμένη δουλειά των Plan Nine με τον ταιριαστό τίτλο "The Long-Lost Songs".

Ο δίσκος κινείται στο Hard Rock/AOR με Blues και Funk στοιχεία, έχει μεγάλα ρεφρέν, φοβερά σόλο και ταιριαστό feeling. Τα παιξίματα του Arjen έχουν ένα μοντέρνο αέρα, με φρέσκο ήχο που το φέρνει στο σήμερα παρά το ότι οι περισσότερες ιδέες υπάρχουν εδώ και τριάντα χρόνια. Όλοι οι μουσικοί που συμμετέχουν έχουν βάλει την προσωπικότητα τους στην εικόνα των κομματιών βγάζοντας ένα αποτέλεσμα που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον με μπόλικο χαρακτήρα. Αυτός που ξεχωρίζει αμέσως βέβαια είναι ο βιρτουόζος κιθαρίστας Marcel Singor με τα εξαιρετικά του σόλο, ενώ δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς και το αποτύπωμα του Koen Herfst που έχει αναλάβει τα τύμπανα .

Πρωταγωνιστής αναμφίβολα όμως είναι ο Robert Soeterboek, του οποίου η μεστή, γεμάτη, κλασική ροκ φωνή κλέβει την παράσταση. Η δουλειά που έχει γίνει συνολικά στις ερμηνείες είναι τρομερή, ο Rob μάλιστα έχει βρει δύο πολύ δυνατές σύμμαχους στις Irene Jansen και Jane Goulding (backing vocals), με τις οποίες έχει βγάλει απολαυστικούς συνδυασμούς καθόλη τη διάρκεια του άλμπουμ.

Η ροή των τραγουδιών έχει μια φυσική συνοχή που κάνει το δίσκο να ακούγεται σαν concept, αν και δεν είναι. Το "Doctor Robert’s Medicine Show" ανοίγει πολύ ωραία με ένα Beatles vibe και τον Doctor Robert να πετάει τα ρέστα του στο τραπέζι με το καλημέρα. Η κιθάρα, αρχοντική, ροκαρει σε τρελά κέφια, το ρυθμικό μέρος χορεύει το κομμάτι, και οι πίσω φωνές το απογειώνουν! Το ζεστό μπασακι του Rob van der Loo (Epica), που ανοίγει το "The Preacher" βγάζει λίγο πιο βαρύ, μπλουζάδικο ήχο, με τα κατάλληλα σόλο από τον Marcel ώστε να μπεις στο mood, αλλά και κάποια soul στοιχεία. Ηδη ο δίσκος έχει δημιουργήσει μια όμορφη διάθεση από τα δύο πρώτα τραγούδια αλλά το τρίτο "Annie Moore", που είναι ανάμεσα στις κορυφές του, ανεβάζει κι άλλο το κλίμα. Έχει κάτι τρομερές, αμερικάνικης καταγωγής, ακουστικές κιθάρες που εξελίσσονται σε δυναμίτες, μαζί με κολλητικές φωνητικές γραμμές και rock ‘n roll τελείωμα. Ο Soeterboek με τα δυο κορίτσια κάνουν σταθερά φανταστική δουλειά δίνοντας πολύ ενδιαφέρον στα καλογραμμένα κομμάτια του δίσκου. Μια 80s κινηματογραφική εισαγωγή μας βάζει στο "Get Down To Bizniz". Funk, ψυχομενο ροκ, που φέρνει στο μυαλό τους Extreme, φουλ διασκεδαστικό.

Το μενού έχει απ’όλα, μεγάλη blues μπαλάντα να χορέψουμε στα πάρτι, "Before The Morning Comes", που θα μπορούσε να βρίσκεται σε δίσκο του Gary Moore, AOR χιτάρες στο στυλ των Kiss βλέπε "High Speed Chase", μέχρι και τον Van Halen ακούς να κρύβεται στα backstage του "Ice On Fire". Το κομμάτι που προσωπικά ξεχώρισα πάντως είναι το "Let It Ride", μια funky εκδοχή των Deep Purple που μου άρεσε πάρα πολύ, το έχω παίξει πραγματικά αμέτρητες φορές, και μόνο του, ξέχωρα από τον υπόλοιπο δίσκο! Η λιγότερο καλή στιγμή απ’ την άλλη είναι μάλλον το "Long Cold Night" που λίγο χάνει σε σχέση με τα υπόλοιπα, χωρίς όμως να είναι κακό. Στα δύο τελευταία το ξαναβρίσκουν πάντως και κλείνουν άψογα, βάζοντας Guns ‘n Roses και Aerosmith αντίστοιχα στο τοπίο.

Γενικά το "The Long-Lost Songs" είναι ένας πολύ ευχάριστος δίσκος με εξαιρετικές ερμηνείες και πολύ ενδιαφέρουσες συνθέσεις. Μπορεί να μην είναι αυτός που θα προτείνεις για να γνωρίσει κανείς τη μουσική του συμπαθέστατου γίγαντα, αλλά δείχνει να είναι μια ειλικρινής, ρομαντική αποτύπωση της φιλίας του με τον Robert και βρε παιδί μου ένα "Let It Ride" θα έχει στο τέλος τη θέση του στο τριπλό, ή και τετραπλό, άλμπουμ - soundtrack του έργου του Arjen.