Lords Of Black

Αναπόφευκτα το όνομα των Lords Of Black βρίσκεται στην επικαιρότητα τους τελευταίους μήνες μετά την ανακοίνωση του frontman τους, Ronnie Romero ως τραγουδιστής της επανασύνδεσης των Rainbow με τον Ritchie Blackmore. O Χιλιανός όντας οπαδός των Deep Purple, των Rainbow αλλά και όλων τον τραγουδιστών που συνόδευαν ανά τα χρόνια των δύστροπο κιθαρίστα, με μεγαλύτερη αγάπη του τον Ronnie James Dio, κατάφερε να κερδίσει τη "δουλειά" και όλοι περιμένουμε αν θα ανταποκριθεί στις προσδοκίες και τις υψηλες απαιτήσεις της θέσης του.

Το ομώνυμο ντεμπούτο των Lords Of Black είχε λάβει θετικές κριτικές και εξασφάλισε στους Ισπανούς το συμβόλαιο με την ιταλική Frontiers. Η ίδια εταιρεία κυκλοφόρησε τα τελευταία άλμπουμς των Blackmore's Night (αν και αυτήν τη στιγμή υπάρχει μια δικαστική διαμάχη μεταξύ της εταιρείας και του Ritchie) και αυτό πιθανώς έπαιξε τον ρόλο του στην προαναφερθείσα πρόσληψη του Romero. O Χιλιανός κλέβει την παράσταση και στους Lords Of Black αν και οι συνοδοιπόροι του, o βιρτουόζος κιθαρίστας Tony Hernando και ο Andy C. στα drums, δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν. Αμφότεροι στους καταξιωμένους, στη χώρα τους, Saratoga αλλά και με διάφορες άλλες συμμετοχές έχουν δημιουργήσει ένα αρκετά ενδιαφέρον βιογραφικό (τον Andy C. Τον συναντούμε στον ομώνυμο δίσκο των Ισπανών power metallers Dark Moor).

Απο μουσικής πλευράς έχουμε να κάνουμε με μια σύγχρονη προσέγγιση κλασικού heavy metal με αρκετή έμφαση στην μελωδία, άριστη τεχνική κατάρτιση (θα προτιμήσω τον όρο "τεχνικό" αντί του "progressive" που αναφέρουν οι ίδιοι) και πολλές ματιές στο hard rock των '70s. Το μεγαλύτερο μέρος του δίσκου κινείται σε γρήγορες ταχύτητες, αν και προσωπικά θα προτιμήσω τα πιο αργά/mid-tempo σημεία όπως το "Cry No More", σύνθεση επηρεασμενη και αφιερωμένη στον Phil Lynott. To "The Art Of Illusions Part III: The Wasteland" αποτελεί το τελευταίο μέρος της τριλογίας που συναντήσαμε στο ντεμπούτο τους, ενώ ξεχωρίζει επίσης το μακροσκελές "Ghost Of You". Οι υπόλοιπες συνθέσεις δεν υστερούν και ίσως να προτιμηθούν από τους σκληροπυρηνικούς heavy metal οπαδούς, κατά τη γνώμη μου όμως δεν καταφέρνουν να ξεφύγουν από τα συνηθισμένα. Κατά τα άλλα έχουμε δυναμικά riffs, ενδιαφέρουσες μελωδίες και κερασάκι στην τούρτα τα φωνητικά του Ronnie Romero, ο οποίος δείχνει ότι έχει τις ικανότητες να ηγηθεί σε μια νέα γενιά hard rock τραγουδιστών.

Ο δεύτερος δίσκος των Lords Of Black αν και βρίσκεται αρκετά μακριά από τις προσωπικές μου προτιμήσεις, γεγονός που ίσως με δυσκολεύει να εκτιμήσω ορισμένα πράγματα, αποτελεί μια αρκετά αξιόλογη πρόταση για τους λάτρεις του μελωδικού heavy metal.