Lonely The Brave

Θυμάστε τους Silverchair και τη χαρακτηριστική φωνή του Daniel Johns? Αν λοιπόν σας έλειψε τόσο ο alternative rock ήχος των Αυστραλών όσο και αυτή η φωνή, ένα εξαιρετικό εναλλακτικό βρίσκεται στις φωνητικές χορδές του Jack Bennett των Βρετανών Lonely The Brave. Το τρίτο τους άλμπουμ "The Hope List" έχει αυτό τον χαρακτηριστικό ήχο από τα 90ς που πολλοί από εμάς έχουν συνδέσει με τον όρο alternative rock και τείνει επίσης προς μια μελαγχολία που το κάνει κάπως σκοτεινό και παραδόξως πιό ελκυστικό.

Η μεγάλη διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες δύο κυκλοφορίες έγκειται στο γεγονός της αντικατάστασης του David Jakes στη φωνή ο οποίος αποχώρησε λόγω ψυχολογικών προβλημάτων αλλά ο Bennett δεν είναι νέος στο παρεάκι αφού από το 2018 εγκλιματίστηκε -όπως φαίνεται εκ του αποτελέσματος- μια χαρά. Υπάρχει μια νέα αύρα στο συγκρότημα και μπορείς από κάθε τραγούδι να διαπιστώσεις την ενέργεια και τη διάθεση που υπάρχει για μουσική και αυτό ικανοποιεί τον ακροατή.

To "Bound" είναι ένα υπέροχο κομμάτι που στάζει βρετανίλα (βλ. Elbow) αλλά όπως προείπα έχει και αυτό το grunge/alternative στοιχείο που μας πηγαίνει κανα δυο δεκαετίες πίσω με baggy παντελόνια και σκουλαρίκι στο φρύδι. Μελαγχολικά μεγαλεπήβολο σημείο αναφοράς για το νέο τραγουδιστή ότι ήρθε να αντικαταστήσει επάξια την επίσης υπέροχη φωνή του προκατόχου του. Σε Coldplay μονοπάτια το "Distant Light" που πολύ θα ζήλευε και έχει καιρό να γράψει κάτι αντίστοιχο o Chris Martin. Δεν ξέρω γιατί αλλά μου βγάζει κάτι νοσταλγικό η μουσική που άκουσα σε όλο το "The Hope List". Μια μελαγχολική κρύα βραδιά που όμως ξέρεις ότι την άλλη μέρα θα μπορείς να απολαύσεις τον ήλιο. Ίσως να φταίει και το lockdown αλλά ταιριάζει απόλυτα η μουσική τους στο mood των ημερών. Μου έφτιαξε τη διάθεση το ρυθμικό "Chasing Knives" που αναζητά χρόνο στα ελληνικά ραδιόφωνα σε έναν ήχο που είμαι σίγουρα ταιριάζει σε ελληνικά ώτα. To "The Hope List" αντιπαρατάσσει τον αισιόδοξο τίτλο του με μελαγχολική ακουστική μουσική και bitter στίχους και μας εισάγει στο δυναμικό "Keeper" όπου τα drums του Gavin Edgeley κρατάνε σε γρήγορο τέμπο τους παλμούς σε ένα ολοκληρωμένο κομμάτι που θυμίζει Pearl Jam.

Στο τέλος συνοδεύει μια απαλή ηλεκτρική κιθάρα τα γεμάτα συναισθήματα φωνητικά στο "Your Heavy Heart" πριν δώσει θέση σε ένα οργισμένο φινάλε ("The Harrow"). Εμείς όμως κρατάμε την αισιοδοξία που εκπνέει το "Open Door": ‘In the dark, there's a clearing.’ Οι Lonely The Brave δούλεψαν remotely, δύο μέλη τους παράλληλα δουλεύοντας στο NHS μέσω της πανδημίας και κατάφεραν να μας δώσουν ένα μικρό θρίαμβο για τη βρετανική alternative rock και ένα ηχητικό δώρο σε όλους εμάς. Είναι σαν να είσαι στη βρετανική επαρχία και να βρίσκεις ένα μικρό τοπικό καφέ και να γεύεσαι το ωραιότερο breakfast και tea παρέα με τους locals. Αυθεντικό, από τη καρδιά και τόσο όμορφο.