Laura Marling

Short Movie

Virgin (2015)
Από την Τόνια Πετροπούλου, 15/04/2015
Αν και το "Short Movie" φαίνεται να είναι η πιο δυνατή της στιγμή, ξέρουμε ότι είναι «η πιο δυνατή της στιγμή», μέχρι την επόμενη κυκλοφορία της
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
«I'm a woman now, can you believe?», τραγουδάει η Laura Marling στο "Don't Let Me Bring You Down" και μου είναι δύσκολο να την πιστέψω. Σαν χθες, θυμάμαι που έκλεισε τα δεκαοχτώ και έβγαλε το ντεμπούτο της, "Alas, I Cannot Swim". Πότε πέρασαν εφτά χρόνια; Πότε πρόλαβε να κυκλοφορήσει πέντε δίσκους; Τι διάολο κάνω εγώ στη ζωή μου;

Θα μου πεις, «δεν είναι δα και τόσο σπουδαίο το να έχεις πέντε δίσκους πριν τα 25 σου, ο Michael Jackson είχε τουλάχιστον δεκατρείς», και θα σου απαντήσω ότι οι εποχές έχουν αλλάξει και η μουσική βιομηχανία είναι πολύ διαφορετική. Σήμερα, βλέπουμε καλλιτέχνες με αντικειμενικά κακή μουσική να αναγνωρίζονται, άλλους να ξεπουλιούνται με κάθε πιθανό τρόπο επιθυμώντας προβολή και άλλους να ξεχνιούνται μετά τον πρώτο δίσκο ή χειρότερα το πρώτο singl-άκι τους. Η Marling, όμως, δεν είναι τίποτα απ' τα παραπάνω. Αντιθέτως, ανήκει σε μια σπάνια κατηγορία. Είναι αυθεντική καλλιτέχνιδα που δεν επαναπαύεται στο ταλέντο της, αλλά εξελίσσεται συνεχώς, διατηρώντας ατόφιο το γούστο και την κομψότητά της. Κάθε άλμπουμ της είναι καλύτερο απ' το προηγούμενο και, αν και το "Short Movie" φαίνεται να είναι η πιο δυνατή της στιγμή, ξέρουμε ότι είναι «η πιο δυνατή της στιγμή», μέχρι την επόμενη κυκλοφορία της.

Το 2013 ανακοίνωσε ότι, έπειτα από συνεχείς περιοδείες, θα έπαιρνε ένα time-off για να ξεκουραστεί. Ευτυχώς, το time- off δεν διήρκησε πολύ, αφού η ίδια «βαρέθηκε να κάθεται», ενώ ταυτόχρονα αποτέλεσε ένα απολύτως ευεργετικό και δημιουργικό σημείο στην καριέρα της. Κατά την διάρκειά του, υπήρξαν μετακομίσεις, σχέσεις, παρ' ολίγον σπουδές ποίησης, τέχνη και εσωτερική αναζήτηση, τα οποία έκαναν την Marling να σηκώσει την κιθάρα της ξανά και να διοχετεύσει την, αναζωογονημένη πια, ενέργεια της βαρόνης του nu-folk σ' έναν ηλεκτρικό ήχο. Επιπλέον, ανέλαβε τη θέση του παραγωγού, αλλά και του αφηγητή αυτής της "Short Movie", ξεδιπλώνοντας τη στιχουργική ευφυΐα της, με μια άκρως προσωπική και άμεση προσέγγιση.

Το εναρκτήριο και ακουστικό με ambient ψήγματα και στωικά φωνητικά, "Warrior", σου δίνει την αίσθηση ότι πλησιάζει καταιγίδα και, κατά μια έννοια, πράγματι έρχεται. Η «καταιγίδα» ονομάζεται "False Hope", έχει εναλλακτικό ύφος, drums, ηλεκτρική κιθάρα και είναι το πρώτο hit-άκι του δίσκου. Ακολουθούν τα εξαιρετικά "I Feel Your Love" και "Strange" τα οποία βαδίζουν στιχουργικά στο μονοπάτι της αγάπης, αλλά με εντελώς διαφορετικό βηματισμό. Κρατούν, όμως, το ίδιο υψηλό επίπεδο σε ερμηνεία και εθιστικό ρυθμό. Στα "How Can I" και "Walk Alone" ο ήχος γλυκαίνει με μια a la Joni Mitchell θέρμη, ενώ στο "Don't Let Me Bring You Down" τα ηλεκτρικά tunes σε παρασέρνουν στη ταξιδιάρικη διάθεσή τους. Τέλος, στο "Gurdjieff's Daughter", ο George Gurdjieff συνδέεται με τον Alejandro Jodorowsky, σε μία pop εκδοχή του "Sultans Of Swing", ενώ το ομώνυμο "Short Movie" περνάει σχεδόν απαρατήρητο στην πληθώρα των όμορφων εκτελέσεων του άλμπουμ, παρά την δυνατή ενορχήστρωσή του.

Το άλμπουμ καθιστά ξεκάθαρο το γεγονός ότι η φωνή της Marling βρίσκεται στα καλύτερά της. Παρ' όλο που χάνει, ενίοτε, στην ακρίβεια του τόνου, κερδίζει στον χαρακτήρα και το ύφος που έχει αποκτήσει. Καθιστά, επίσης, ξεκάθαρο το ότι η Marling είναι η πρωταγωνίστρια της δικής της ταινίας, έχει γίνει σοφότερη μέσα απ' τα βιώματά της και μόλις μας χάρισε έναν ακόμη υπέροχο δίσκο. Αυτό που δεν γίνεται ξεκάθαρο, όμως, είναι αν αυτός που έκρινε ότι η Laura Fucking Marling δεν αξίζει να σπουδάσει ποίηση, σ' εκείνο το πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, έχει ακόμα δουλειά...
  • SHARE
  • TWEET