Lana Del Rey

Μην κοιτάτε δήθεν με απορία, φίλες και φίλοι. Ξέρετε ποια είναι η Λάνα, δεν θα το ανακαλύψετε τώρα. Δεν υπήρξαν πολλές προσωπικότητες στον εναλλακτικό/indie χώρο της περασμένης δεκαετίας που να έγιναν πραγματικά αναγνωρίσιμες στο ευρύ κοινό. Για όλους τους σωστούς και τους λάθους λόγους. Σε μουσικά και έξω-μουσικά πλαίσια. Με αστερίσκους για αμαρτωλό παρελθόν και τα σχετικά. Στο τέλος της μέρας η συνοδευτική ιστορία πάντα μετράει, αυτό που μένει όμως είναι η μουσική.

Και ναι, ο υπότιτλος παραπάνω είναι ευθεία αναφορά στο περσινό ντουέτο με την Taylor Swift, που έπιασε κορόιδο το σύμπαν ολόκληρο και για να ξεχωρίσει η διφωνία χρειάζεται μικροσκόπιο, αλλά τι να κάνουμε. Η συνεργασία από μόνη της έχει αρκετά πράγματα να πει για το στάτους των δύο καλλιτέχνιδων και άλλη τόση τροφή για σκέψη να μοιράσει. Το μέγεθος του ονόματος της Elizabeth Woolridge Grant είναι τόσο μεγάλο. Αν ακόμα δεν το έχετε αποδεχθεί, το κρίμα στο λαιμό σας.

Οι μετρημένες εντάσεις, οι γουστόζικες παραγωγές, τα αυστηρά προσωπικά στιχάκια, η σήμα κατατεθέν χροιά, όλα τα απαραίτητα συστατικά επανέρχονται. Το outtake για άνοιγμα στο "The Grants" συνεχίζει στο μονοπάτι του "Chemtrails Over The Country Club" και του διαδόχου του. Το πιάνο, οι ανάσες και τα απροκάλυπτα χαμόγελα προς τη δεύτερη χρυσή εποχή του Χόλυγουντ στο ομώνυμο χαμηλώνουν άκοπα το φωτισμό. Το "Sweet" γεμίζει με ένα γνώριμο, μεθυστικό άρωμα τον αέρα.

Η σκιά της μπροστάρισσας είναι τέτοια που θα μπορούσε εύκολα να σβήσει τα πάντα γύρω της. Η πραγματικότητα για ακόμα μία φορά αποδεικνύει πως από δημιουργική σκοπιά, η ταμπέλα της ντίβας δεν θα μπορούσε να είναι πιο άστοχη. Η σύμπραξη με τους Jon Batiste και Nick Waterhouse στο "Candy Necklace" ξεχωρίζει από μίλια. Παρομοίως, το "Paris, Texas" με το ονειρικό θέμα του SYML, ανταπεξέρχεται με το παραπάνω στο τρομακτικό ειδικό βάρος του αριστουργήματος του Wim Wenders.

Κοιτώντας επιφανειακά, η διάρκεια του "Did You Know That There's A Tunnel Under Ocean Blvd" μοιάζει τραβηγμένη όσο ο τίτλος του. Στην πράξη, το υλικό είναι τόσο καλά στημένο και η ροή τόσο έξυπνα σχεδιασμένη, που τα σχεδόν ογδόντα λεπτά κυλούν νεράκι. Το αναπάντεχο trap-ish twist του "A&W". Ο Father John Misty στο "Let The Light In". Η δροσερή αφιέρωση της "Margaret". Η αλμύρα και το πληρωμένο γύρισμα στο "Taco Truck". Η Lana Del Rey επέστρεψε επισήμως στο θρόνο της.