Kaleo

Surface Sounds

Elektra (2021)
Από τον Άλκη Κοροβέση, 23/11/2021
Οι Ισλανδοί πατώντας στο σύγχρονο κιθαριστικό/ραδιοφωνικό rock αλλά και τα blues ανταποκρίνονται επαρκώς στην επιτυχία του παρελθόντος
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Kaleo γνώρισαν τεράστια επιτυχία με το "Way Down We Go" το 2016 μέσα από το "A/B" με το οποίο ουσιαστικά μας συστήθηκαν - είχε προηγηθεί η κυκλοφορία του ομώνυμου άλμπουμ το 2013. Ξαφνικά, άκουγες το κομμάτι σε όλους - ανεξαρτήτως ύφους - τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, σε τρέιλερ σειρών και ταινιών, ακόμα και σε super market, εμπορικά μαγαζιά και καφετέριες.

Η προσοχή που έπεσε πάνω τους, αφού έκαψε ένα κατά γενική ομολογία όμορφο και ξεκάθαρα ραδιοφωνικό κομμάτι, κατάφερε, ωστόσο, να αναδείξει ακόμα περισσότερες συνθέσεις από τον δίσκο, όπως τα "Broken Bones", "I Can’t Go On Without You" και την εξαιρετική διασκευή στο παραδοσιακό ισλανδικό κομμάτι, "Vor í Vaglaskógi". Αυτή ήταν και η μόνη σύνδεση τους με την πατρίδα τους. Μια σχέση που έγινε ακόμα πιο αναγκαία μετά και τη μετακόμιση τους στις Η.Π.Α. Κατά τα άλλα, δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από οποιαδήποτε αμερικανοτραφή μπάντα του σύγχρονου rock ήχου.

Eκεί που φαινόταν να πηγαίνουν όλα ρόδινα για το συγκρότημα, ήρθε η πανδημία. Την περίοδο, μάλιστα, που ετοιμάζονταν να κυκλοφορήσουν τον νέο τους δίσκο. Με αυτόν, οι Kaleo «έπρεπε» να αποδείξουν πως δεν ήταν πυροτέχνημα.

Και το "Surface Sounds" τα καταφέρνει σε απόλυτο βαθμό. Μπορεί να μην περιέχει το ένα υπερχιτάκι, έχει όμως περισσότερα υποψήφια ραδιοφωνικά τραγούδια, όπως το "Brother Run Fast", το "Break My Baby", το "Alter Ego" ή το "Skinny". Σαν σύνολο, θεωρώ πως υπερτερεί ποιοτικά, ενώ διακατέχεται και από μεγαλύτερη ομοιογένεια.

Ο συνδυασμός blues/folk με μοντέρνο rock, νομίζω, πως έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την επιτυχία των Kaleo στο παρελθόν και το ίδιο συμβαίνει και σε αυτόν τo άλμπουμ. Αξιοποιώντας στο έπακρο την κιθάρα, αλλά και την πανέμορφη, εκφραστική φωνή του frontman, Jökull Júlíusson, ο οποίος περνά από pop κουπλέ σε εκρηκτικά, βαθιά ρεφρέν με χαρακτηριστική άνεση. Για παράδειγμα, στο "Alter Ego" φανερώνει δυνατότητες που δεν είχαμε ξαναδεί, αγγίζοντας τη χροιά του Robert Plant. Οι συνθέσεις περιλαμβάνουν πιο έντονες στιγμές, όπως το προαναφερθέν, το γεμάτο νόημα "Skinny" και το up-tempo "Hey Gringo", ενώ ακόμα και όταν «μαλακώνουν», όπως στο μελαγχολικό "Into My Mother’s Arms" και στο folk "My Fair Lady" το αποτέλεσμα παραμένει σε υψηλό επίπεδο.

Σαφώς, ανάμεσα στα πέντε χρόνια που μεσολάβησαν ανάμεσα στις δύο κυκλοφορίες, θα μπορούσε να είναι πιο εμφανής η εξέλιξη της μπάντας. Ωστόσο, οι Kaleo ακόμα δεν έχουν ουσιαστικά εδραιώσει το ύφος τους και θα ήταν αρκετά τολμηρό να προχωρήσουν σε μια τέτοια κίνηση, τουλάχιστον σε αυτήν τη φάση. Επιπλέον, παρά το γεγονός πως ο δίσκος κυκλοφόρησε το 2021, έχουν αφήσει να εννοηθεί πως ήταν έτοιμος αρκετό καιρό - ή και χρόνια - πριν.

Οι Ισλανδοί βρίσκουν πάτημα στον ήχο των Black Keys και των Kings Of Leon, ξεπερνούν τις πρόσφατες δουλειές και των δύο μεγαθηρίων στον χώρο, ενώ καταφέρνουν να αποδείξουν ότι έχουν ποιότητα και δεν στάθηκαν απλά τυχεροί στο παρελθόν. Και γι' αυτόν τον λόγο πρόκειται να τους δούμε για δεύτερη φορά στην Ελλάδα το ερχόμενο καλοκαίρι.

  • SHARE
  • TWEET