John Wetton And Geoffrey Downes

Όπως έχουμε γράψει και παλιότερα, οι Icon είναι το project του μόνου ιδρυτικού μέλους των Asia που ουδέποτε εγκατέλειψε τη μπάντα, Geoff Downes, και του τραγουδιστή / μπασίστα της πρώτης και "original" σύνθεσης του ίδιου συγκροτήματος, John Wetton. Το project σχηματίστηκε το 2004, κατά μία περίοδο που από τη μία οι Asia του Downes είχαν μόλις βγάλει έναν από τους κορυφαίους δίσκους τους, το "Silent Nation", χωρίς όμως να το πάρουν πολλοί χαμπάρι, ενώ από την άλλη ο Wetton συνέχιζε την προσωπική καριέρα του με όλο και μειούμενη επιτυχία. Από όποια πλευρά και να το έβλεπε κανείς, λοιπόν, ένας δίσκος από τους δυο τους θα βοηθούσε τους ίδιους και θα προσέφερε μεγάλη χαρά στους οπαδούς των Asia. Όπερ και εγένετο.

Η επιτυχία του project, παρά την κατά την άποψη μου μέτρια ποιότητα του δίσκου, ήταν σχετικά μεγάλη. Τόσο που να οδηγήσει τους Icon σε εκτεταμένη περιοδεία, στην κυκλοφορία ενός ep, ενός ακουστικού δίσκου με επανεκτελέσεις τραγουδιών του ντεμπούτο τους και κλασικών επιτυχιών των Asia, καθώς και ενός live (η συνεργασία με ορχήστρα που είναι;). Ανάμεσα σε όλα αυτά προέκυψε και το πολυπόθητο reunion της πρώτης σύνθεσης των Asia (Wetton, Downes, Howe, Palmer), με αποτέλεσμα κάθε νοήμον ακροατής να υποθέσει το τέλος των Icon. Αμ δε...

Την ώρα που οι Asia αλωνίζουν την Αμερική, οι Icon μας προσφέρουν άλλον έναν δίσκο! Τουλάχιστον αυτός περιλαμβάνει νέα κομμάτια. Και η αλήθεια είναι πως περιλαμβάνει κάποιες αρκετά καλές στιγμές. Όχι όμως τόσο καλές που να δικαιολογούν την κυκλοφορία του σε μία περίοδο που οι Asia έχουν επανενωθεί! Ας κρατούσαν τις ιδέες για το reunion album! Τέλος πάντων, αφού κυκλοφόρησε δεν έχουμε παρά να κάνουμε το καθήκον μας: Το λοιπόν. Το νέο Icon είναι αναμφίβολα ανώτερο που υποτονικού ντεμπούτο. Περιέχει, δε, δύο κομμάτια ("The Die Is Cast", "Finger To The Trigger") που θυμίζουν έντονα τους δύο πρώτους δίσκους των Asia. Ο ήχος; Κλασικό -αν και ίσως λιγάκι υπέρμετρα μελωδικό σε σημεία- aor.

Τα γνωστά «μαγικά» πλήκτρα του Downes είναι εδώ, ο Wetton ακούγεται σε αρκετά καλή φόρμα, ωραίες ενορχηστρώσεις, βιολί, τσέλο αλλά και η Anneke των Gathering που με την αιθέρια φωνή της δίνει μία ωραία απόχρωση στα γενικά «άχρωμα» "To Catch A Thief" και "Tears Of Joy". Ο δίσκος ξεκινάει υπέροχα, όμως κάπου προς τα μέσα και μέχρι το τελευταίο κομμάτι το νόημα κάπως χάνεται. Οι ρυθμοί πέφτουν, οι καλές ιδέες λιγοστεύουν και το καλό κλίμα που μας προσφέρει το δυναμικό ξεκίνημα αρχίζει να ξεθωριάζει. Κάπως έτσι, και μετά από 2-3 ακούσματα, νιώθεις πως ο δίσκος έχει ήδη κορεστεί μέσα σου.

Συμπέρασμα; Μέτριο αποτέλεσμα, μόνο για φανατικούς των Asia και (κυρίως) της προσωπικής καριέρας του Wetton. Αν θέλετε μία εναλλακτική πρόταση, τσεκάρετε το "Window To The Soul" των GPS, των μελών δηλαδή της τελευταίας σύνθεσης των Asia πριν το reunion. Πολύ πιο δυναμικός, progressive και εμπνευσμένος δίσκος.