Jesu & Sun Kil Moon

Jesu/Sun Kil Moon

Caldo Verde / Rough Trade (2016)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 04/03/2016
Blog rock που ανά τραγούδι ή ομάδες τραγουδιών, αναδεικνύει καλύτερα την αξία του
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Από τότε που άρχισα να παριστάνω τον μουσικογραφιά, μία έχω υπέρτατη φιλοδοξία και αυτή δεν είναι άλλη από το να βαφτίσω ένα μουσικό είδος. Παρά τις μέχρι τώρα αποτυχημένες μου προσπάθειες, έχω ακόμα μία ευκαιρία με τον Mark Kozelek (a.k.a. Sun Kil Moon) και τα κατά καιρούς σχήματά του. Ονομάζω λοιπόν το ύφος του «blog rock» και σας παρακαλώ να αρχίσετε να το χρησιμοποιείτε εκτεταμένα προκειμένου να πετύχω τον στόχο μου.

Σαφέστατα το κεντρικό χαρακτηριστικό των τραγουδιών του είναι οι στίχοι του. Βαθύτατα προσωπικοί με συνεχείς αναφορές σε πραγματικά ή αληθοφανή γεγονότα της ζωής του, από την παιδική του ηλικία μέχρι και το σήμερα, ουσιαστικά το να ακούς τα τραγούδια του δεν απέχει και πολύ από το να διαβάζεις ένα προσωπικό του blog. Συνδυάζοντας και τις γενικά συμμαζεμένες ενορχηστρώσεις των τραγουδιών του, δεν είναι τυχαίο που οι ιστορίες που διηγείται είναι το κεντρικό σημείο των δίσκων του. Η κατάσταση αυτή δεν αλλάζει ούτε σε αυτή την απρόσμενα ταιριαστή συνεργασία του με τους λάτρεις του θορύβου Jesu. Στην πραγματικότητα ελάχιστα πράγματα αλλάζουν δεν είναι όμως και αμελητέα. Το στρώμα που απλώνουν οι Jesu δε διαφέρει και πολύ σε ήχο από αυτό που θα συναντήσουμε στις δικές τους δουλειές. Αυτό που απουσιάζει, εντελώς φυσιολογικά, είναι το σημείο που θα τους φέρει στο προσκήνιο, είτε αυτό είναι κάποιο ξέσπασμα ηλεκτρισμού ή κάποια μελωδική γραμμή. Έχουν αφήσει τους προβολείς στον Mark Kozelek και αυτό που φέρνουν στη συνεργασία είναι η πιο ανήσυχη πλευρά της μουσικής, με όλες τις κυριολεκτικές και μεταφορικές έννοιες.

Ο συγκερασμός των στοιχείων βγάζει τελικά τραγούδια που προσομοιάζουν τις δουλειές του Sun Kil Moon απλά με τις επαναλαμβανόμενες, ρυθμικές, ηλεκτρικές (ενίοτε και ηλεκτρονικές) εκκενώσεις των Jesu να αντικαθιστούν τα ακόρντα κάποιας ακουστικής κιθάρας. Ο Kozelek ακόμα κυρίως μιλάει ρυθμικά παρά τραγουδάει, αφήνοντας  μόνο υπόνοιες μελωδίας και έχοντας προχωράει ακόμα περισσότερο την περίεργη ιδέα του περί στιχουργικής ερμηνείας αναγινώσκοντας όχι ένα, αλλά δύο ολόκληρα γράμματα που έλαβε (;) από δύο θαυμαστές του. Αμφιβάλλω αν υπάρχει ανάλογο προηγούμενο σε άλλον δίσκο αλλά τι να περιμένεις από έναν άνθρωπο που καταφέρνει να βάλει σε τραγούδι ότι μόλις πήρε την αδερφή του τηλέφωνο κι αυτή δεν το σήκωσε. Και νιώθεις ότι πραγματικά είσαι στο δωμάτιο μαζί του την ώρα που γράφει τους στίχους και νιώθεις ότι σου εξομολογείται κάτι προσωπικό όταν εκδηλώνει την λατρεία του για τους Yes, τον Chris Squire που πέθανε και τις στιγμές της ζωής του που είχε συνδέσει με τους δίσκους του.

Πόσο καλός είναι λοιπόν ο δίσκος; Ας υποθέσουμε ότι διαβάσατε ολόκληρο το κείμενο μέχρι τώρα. Και ας υποθέσουμε ότι σας άρεσε. Ας υποθέσουμε τώρα ότι ήταν διπλάσιο σε μέγεθος. Πόσο εύκολα θα το διαβάζατε; Αντίστοιχα η δουλειά των Jesu με τον Sun Kil Moon είναι ωραία, μία φυσική συνέχεια των δουλειών και των δύο συγκροτημάτων που με μικρή πλάγια βήματα βρήκαν εύκολα το σημείο τομής τους. Έχουν ταιριάξει τις προσωπικότητές τους και έχουν βρει ένα ταιριαστό στυλ. Ένα στυλ, όμως, που με μικρές εξαιρέσεις και σχεδόν χωρίς εξάρσεις επαναλαμβάνουν επί σχεδόν 80 λεπτά με μόνη διαφοροποίηση τις ιστορίες που ανά περίπτωση ο Kozelek επιλέγει να μας πει. Ας επανέλθω στην αρχική μου τοποθέτηση, ένα blog όσο ωραίο κι αν είναι, δεν μπορείς να το διαβάσεις με τη μία. Όσο κι αν προσπάθησα, δεν κατάφερα να βγάλω σε μία ακρόαση ολόκληρο τον εν λόγω δίσκο. Σπαστά, ανά τραγούδι ή ομάδες τραγουδιών, αναδεικνύει καλύτερα την αξία του.

  • SHARE
  • TWEET