Inactive Messiah

Κακά τα ψέματα τα τελευταία χρόνια η μελωδική death σκανδιναβική σκηνή έχει πολλά προβλήματα: οι Dark Tranquility είναι σε αναζήτηση ταυτότητας, οι In Flames έχουν αμερικανοποιηθεί πλήρως, οι Children Of Bodom αναμασούν τα ίδια και τα ίδια, οι Amorphis ανασυντάχθηκαν και πάνε να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα και οι Nightwish είναι αδρανείς μέχρι νεωτέρας. Ποιος θα μπορούσε λοιπόν να μου πει πως η επόμενη δισκάρα από την συγκεκριμένη σκηνή θα ερχόταν από την… Ελλάδα;

Ναι φίλες και φίλοι. Αυτοί είναι οι Inactive Messiah και το "Be My Drug" είναι η δεύτερή τους δισκογραφική δουλειά, η οποία σε κερδίζει ήδη από την πρώτη επαφή. Εξώφυλλο σχεδιασμένο από τον γνωστό και μη εξαιρετέο «SeTh», ηχογραφημένο εξολοκλήρου στην Φιλανδία, με την αρωγή της Συμφωνικής Ορχήστρας της Σλοβακίας και την χορωδία της Ε.Ρ.Τ. (!) και με τον Emppu Vuorinen (κιθάρα στους Nightwish) να έχει παίξει κάποια solo και να έχει βάλει και το χεράκι του στην παραγωγή και το όλο «δέσιμο» του δίσκου. Πως σας φαίνονται όλα αυτά για δίσκο ελληνικού σχήματος; Αν μη τι άλλο εντυπωσιακά! Αλλά ας πάμε και στην μουσική, καθώς αυτή είναι που μετράει σε τελική ανάλυση.

Το "Be My Drug" των παιδιών με έχει αφήσει άναυδο, καθώς αν δεν ήξερα ότι είναι Έλληνες αποκλείεται να είχα υποθέσει πως ο δίσκος δεν προέρχεται από τον Βορρά. Σε μια πρώτη προσέγγιση, μπορώ να πω ότι παίζουν μελωδικό atmo-death τύπου Dark Tranquility, με πολλά Metallica στοιχεία και πολλή δουλειά στα συμφωνικά και ρυθμικά μέρη, τα οποία θυμίζουν αντίστοιχα των Nightwish. Ωραίες οι επιρροές, αλλά από ιδέες πως πάμε; Περίφημα! Τα παιδιά έχουν γράψει κομμάτια κατά κύριο λόγο up tempo, με μια μίξη καθαρών και brutal φωνητικών (με έμφαση στα δεύτερα), με τις κιθάρες να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο, το μπάσο να δημιουργεί το ρυθμικό υπόβαθρο και τα τύμπανα να είναι αρκούντως πορωτικά! Η αλήθεια είναι ότι ανοίγοντας το booklet του "Be My Drug" περίμενα μια πιο Katatonική, doomίστικη προσέγγιση αλά My Dying Bride, αλλά ευτυχώς τα παιδιά βαράνε πολύ και με πολύ πετυχημένο τρόπο! Και έχουν ως σύμμαχο ένα «κλασικό» αψεγάδιαστο φιλανδικό ήχο, που αναδεικνύει τόσο τις μουσικές τους ιδέες, όσο και τα πομπώδη (και απίστευτα) συμφωνικά μέρη, που κάνουν τα κομμάτια τους πολυδιάστατα και περισσότερο ενδιαφέροντα σε κάθε ακρόαση.

Το "Be My Drug" ήρθε από το πουθενά, στοίχειωσε το στερεοφωνικό μου και χώνεται αυθάδικα στη δεκάδα με τα καλύτερα album για φέτος άνετα. Εκπληκτικό album, χτισμένο με μεράκι και απίστευτο επαγγελματισμό, από ένα συγκρότημα που πιστεύω πως ήδη είναι φτιαγμένο για μεγάλα πράγματα. Όσοι είστε οπαδοί του συγκεκριμένου χώρου και ήχου, αγοράστε το οπωσδήποτε, είναι συγκλονιστικά καλό. Οι υπόλοιποι «συμπαθούντες» τον χώρο, προτιμήστε το για την απίστευτη brutal διασκευή στο "Beat It" του Michael Jackson, που έκανε ακόμα και τον «κλασικό» Κωστή Αγραφιώτη να κουνήσει ρυθμικά το κεφάλι του.

Πολλά μπράβο στα παιδιά! Τρελή δισκάρα!