House Of Lords

Οι House Of Lords αποτελούν ένα εκ των πιο συμπαθών σχημάτων στη σκηνή του μελωδικού hard rock. Οι πρώτοι τους τρείς δίσκοι είναι για πολλούς ευαγγέλια του είδους, ενώ μετά από μερικές αστοχίες έπειτα απ' την «αναγέννησή» τους στα '00s, έχουν βρει πια τα δισκογραφικά πατήματά τους. Μετά από μια σειρά καλών κυκλοφοριών λοιπόν, ο James Christian κι η παρέα του έρχονται φέτος να απαντήσουν στο ερώτημα αν θα μπορέσουν να κρατηθούν στο ίδιο επίπεδο.

Το "Indestructible" σημαδεύεται από τον αριθμό δέκα. Είναι το δέκατο συνολικά άλμπουμ της μπάντας και έρχεται τη χρονιά που το τωρινό line-up κλείνει δέκα χρόνια. Το ότι περιέχει έντεκα κομμάτια μου χαλάει λίγο το ζεν αλλά θα συνεχίσω. Αυτή η δισκογραφική δουλειά λοιπόν, είναι αρκετά σημαντική, μιας και τα μέλη του συγκροτήματος καλούνται να προσφέρουν κάτι τουλάχιστον ισάξιο με τις τελευταίες τους θετικές κυκλοφορίες, με την ωριμασμένη πλέον μουσική συνύπαρξή τους να μην αφήνει κανένα περιθώριο για δικαιολογίες.

Ο εν λόγω δίσκος όμως, δεν χρειάζεται δικαιολογίες. Για μία ακόμη φορά, οι House Of Lords εμφανίζονται αντάξιοι των προσδοκιών, παρουσιάζοντας ένα σύνολο συνθέσεων που δεν γίνεται να απογοητεύσει κανέναν οπαδό της μουσικής τους. Παρόμοια βέβαια, κάθε φίλος του melodic rock θα βρει κάμποσες στιγμές που θα τον συγκινήσουν. Ναι, μπορεί να πρόκειται για πράγματα που τα 'χεις ξανακούσει, αλλά παιγμένα από ένα σχήμα που κάνει αυτό που κάνει με άνεση και σιγουριά.

Πιο συγκεκριμένα, "Go To Hell", "Stand And Deliver", "Indestructible" και "Die To Tell" αποτελούν εξαιρετικά παραδείγματα της ικανότητας των «Λόρδων» να παντρεύουν heavy κιθάρες με ζηλευτά AOR ρεφρέν. Τα "Another Dawn" και "100mph" τραβάνε κι αυτά το αυτί με τα bigger than life ρεφρέν τους, ενώ φυσικά η μπάντα δεν ξεχνά τις μπαλάντες. Εκεί που πέφτουν τα γκάζια, είναι και το μέρος που απευθύνεται αυστηρά στους οπαδούς μελωδικού ήχου, μιας και το "Call My Bluff" είναι μια ωραία mid-tempo σύνθεση, όμως τα "We Will Always Be One" και "Eye Of The Storm" είναι καθαρόαιμες AOR μπαλάντες από τα παλιά, πράγμα που μπορεί βέβαια να ξενίσει ένα αυτί συνηθισμένο σε πιο σύγχρονα ακούσματα.

Κάπως έτσι, στο "Indestructible" βρίσκουμε τους House Of Lords εκεί που τους είχαμε αφήσει έναν-και-κάτι χρόνο πριν. Είναι φανερό πως ξέρουν πολύ καλά το αντικείμενό τους και πιθανόν δύσκολα να ενθουσιάσουν κάποιον ακροατή πέρα απ' το είδος τους, όμως δείχνουν να κρατούν με περισσή άνεση τη μουσική τους σ' ένα πολύ καλό επίπεδο.