Hooded Menace

Λίγοι μουσικοί υπάρχουν που είναι τόσο εργασιομανείς όσο ο Φινλανδός underground ήρωας, Lasse Pyykkö. Δεν είναι μόνο οι άπειρες μπάντες στις οποίες έχει εμπλακεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο παρελθόν, ούτε οι 6-7 μπάντες στις οποίες είναι ενεργό μέλος αυτή τη στιγμή, αλλά περισσότερο αυτή η αστείρευτη όρεξη να δημιουργεί χωρίς σταματημό. Ήδη -για να γυρίσουμε στην κύρια μέριμνά του, τους Hooded Menace- από το πολύ καλό "Never Cross The Dead" του 2010 μέχρι τώρα και μέσα σε μόλις δύο χρόνια, πρόλαβε και κυκλοφόρησε πέντε split-άκια με τους Coffins, Asphyx, Ilsa, Anima Morte και Horse Latitudes (από τα προαναφερθέντα έχω ακούσει μόνο αυτά με τους Coffins και Asphyx που είναι αρκετά καλά) και το φετινό EP, "Necrotic Monuments" (που περιλαμβάνει δύο διασκεύες στους Witchfinder General και Eternal Darkness), για να κυκλοφορήσει τελικά τον τρίτο full length δίσκο των Hooded Menace, "Effigies Of Evil".

Ο Oula που εκτέλεσε χρέη τραγουδιστή στα προαναφερθέντα splits αποτελεί πλέον παρελθόν, ενώ νέο μέλος είναι ο Teemu Hannonen στην κιθάρα, που όμως προσλήφθηκε αφού είχαν ολοκληρωθεί οι ηχογραφήσεις του "Effigies...". Για το νέο πόνημα, λοιπόν, των Hooded Menace υπεύθυνοι είναι ο κύριος Lasse (κυρίως), ο οποίος έχει γράψει τα πάντα και ο Pekka Koskelo (τύμπανα).

Στον νέο δίσκο, οι Hooded Menace ξεφεύγουν ακόμη περισσότερο από το death και σίγουρα πιο ακραίο ντεμπούτο τους "Fulfill The Curse" (2008) και με περισσότερη έμφαση στο παραδοσιακό doom των Cathedral εναγκαλίζουν το αγνό heavy metal και το NWOBHM των Witchfinder General. Τα horror θέματα αποτελούν και πάλι τη βάση της μουσικής, των στίχων και του γενικότερου attitude, αλλά αυτή τη φορά, εξαιτίας της μειωμένης ακρότητας, μοιάζουν λιγότερο τρομακτικά από ποτέ. Τα κιθαριστικά solos και leads έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, αφαιρώντας σε heaviness και, ενώ από τη μία είναι αρκετά καλοπαιγμένα, από την άλλη φαίνεται σαν να προσπαθεί περισσότερο ο Lasse να γεμίσει τις συνθέσεις, κάνοντας κατάχρηση και χωρίς να ακολουθεί καμία συγκεκριμένη μεθοδικότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα riff μοιάζουν παράταιρα πολλές φορές ή κόβονται απότομα για να δώσουν τη σκυτάλη σε νέα riff για τα οποία ισχύει το ίδιο ακριβώς.

Κομματάρες υπάρχουν, όπως το εναρκτήριο δεκάλεπτο "Vortex Macabre" και το αγαπημένο μου "Evoken Vulgarity" με την εκπληκτική κολλητική riffάρα, αλλά από εκεί και πέρα οι αδιάφορες ή μέτριες στιγμές υπερισχύουν των λιγοστών καλών που βρίσκονται διάσπαρτες στον δίσκο.

Στην πραγματικότητα, το "Effigies..." δεν είναι τόσο απογοητευτικό όσο ίσως αφήνω να εννοηθεί, αλλά είναι απογοητευτικό για τα standards των Hooded Menace. Οι οπαδοί των Cathedral είμαι σίγουρος ότι λίγο-πολύ θα γουστάρουν, αλλά επί της ουσίας ο δίσκος δεν προσφέρει ούτε ιδιαίτερες συγκινήσεις, ούτε τίποτα το καινοτόμο και -το χειρότερο- δεν είναι τρομακτικός. Σε μια χρονιά που έχουμε πήξει στις εξαιρετικές doom / death κυκλοφορίες, οι Hooded Menace δυστυχώς μένουν πολύ πίσω. Κρίμα.