Hirax

Πέρασαν έντεκα χρόνια από το τελευταίο άλμπουμ των Αμερικανών Hirax. To ιστορικό thrash metal σχήμα του Katon W. de Pena, αυτές τις ημέρες επιστρέφει με μόλις το έκτο full-length άλμπουμ του σε μια πορεία 40 ετών, με ανανεωμένη σύνθεση, στρέφοντας εκ νέου τους προβολείς του underground πάνω του. Το "Faster Than Death", είναι ένα ειλικρινές γράμμα αγάπης και αφοσίωσης του de Pena προς το υπο-ιδίωμα και τη σκηνή που υπηρετεί πεισματικά επί δεκαετίες, ένας αυτοαναφορικός φόρος τιμής.

Η δισκογραφική επιστροφή λοιπόν των Hirax, είναι αναμενόμενο να σημάνει χαράς ευαγγέλια στους λάτρεις της εν λόγω μουσικής. Ο χείμαρρος όμως των 22 λεπτών του "Faster Than Death", με προεξάρχουσες τις παθιασμένες και τίγκα metal φωνητικές ερμηνείες του de Pena, μπορεί εύκολα να αποτελέσει πύλη εισόδου σε μια νεότερη γενιά metal/punk οπαδών. Αρκούν απλά προσεκτικές ακροάσεις του δίσκου. Εκεί, με κομμάτια όπως το "Armageddon", που χτυπάει αλύπητα σε μπασογραμμές και κοψίματα, το κοινό μπορεί άνετα να αντιληφθεί πως το thrash metal των Hirax, είναι αρχέγονο, εμποτισμένο στις ρίζες και τις πρωτόλειες επιρροές που γέννησαν το ιδίωμα.

Δεν είναι τυχαία άλλωστε, η επανηχογράφηση του "Warlord’s Command" μέσα από το ντεμπούτο της μπάντας, συνδέοντας έτσι παρελθόν με παρόν. Το "Faster Than Death", βέβαια, θεματικά, ρίχνει φως σε μια σειρά από κοινωνικές θεματικές, πάντα υπό το πρίσμα του de Pena, ενός ανθρώπου που αναμενόμενα λόγω χρώματος δέρματος και καταγωγής, έχει γνωρίσει τι εστί περιθώριο και ρατσισμός, εντός και εκτός metal σκηνής. Η παρουσία του όμως σήμερα, ακμαία, με υπόβαθρο το αειθαλές thrash metal κοπάνημα του "Faster Than Death", δεν είναι απλώς συμβολική, δεν λειτουργεί απλά ως υπενθύμιση των αξιών αυτής της υποκουλτούρας, δεν είναι μουσειακή. Με κομμάτια όπως το "Psychiatric Ward" ή το "Revenant" με τα εξαιρετικά του leads, και μια εντελώς old-school παραγωγή, οι Hirax ισοπεδώνουν.

Φυσικά, ένα πεισματικά παραδοσιακό άλμπουμ όπως το "Faster Than Death", θα αναπαράγει και συγκεκριμένα niche ή αισθητικές, πράγμα που καθίσταται αντιληπτό και από το εξώφυλλο, φερειπείν. Στο τέλος όμως των ακροάσεων, λίγη σημασία έχουν όλα αυτά. Το λογότυπο είναι παρόν, η φωνή στην εμπροσθοφυλακή, τα ρυθμικά μέρη λυσσομανούν, τα speed/thrash ρυθμικά μέρη ηχούν αβίαστα επιθετικά, η εμπειρία ανεκτίμητη. Τα οκτώ συν ένα κομμάτια της δισκογραφικής επιστροφής των Hirax είναι μια φορτισμένη εκπυρσοκρότηση που φωτίζει ολόκληρη τη metal σκηνή.

Οι Hirax, ποτέ δεν έχαιραν της εκτίμησης των συνοδοιπόρων τους, ειδικά της ευρύτερης καλιφορνέζικης σκηνής. Αποτελούν όμως, διαχρονικά, ένα cult metal υπόδειγμα, που έχει επηρεάσει πολλούς από τους μετέπειτα extreme metal «μεγάλους», ένα όχι και τόσο φανερό (δυστυχώς) κεφάλαιο στην εξέλιξη ολόκληρου του ήχου. Τέσσερις δεκαετίες μετά την εκκίνησή του, το όχημα του de Pena ηχεί το ίδιο θρασύ, αυθάδες, υπέροχα ενοχλητικό και απροσάρμοστο, δίχως να μην έχει περάσει ούτε μια μέρα, αξιοποιώντας την συνθετική και παικτική ορμή των Neil Metcalf (έγχορδα) και Danny Walker (τύμπανα), για μια δεύτερη νιότη. Υπέροχοι.

Bandcamp
Youtube