Havok

Πώς θα ήταν αλήθεια οι Orphaned Land αν αποφάσιζαν να το ρίξουν στο καθαρόαιμο death metal με ξυστές κιθάρες και ξεραστικά φωνητικά, ακατάπαυστα κουραστικά τύμπανα και σκόρπια μελωδικά riff-άτα περάσματα, όντας γεννημένοι στο Lund της Σουηδίας; Η απάντηση σε τούτη την άτοπη/ άστοχη και συνάμα περιεργοπάραξενη ερώτηση βρίσκεται στο ντεμπούτο άλμπουμ των Havok (ω, τι πρωτότυπο όνομα για μπάντα!- ένα «search» θα σου αποκαλύψει γιατί), που, αν και άργησε να βρει τον δρόμο για το cd player μου, τελικά τα κατάφερε και άλλες στιγμές χαίρομαι για αυτό, άλλες πάλι όχι.

Το “Being And Nothingness” είναι ένας ωριαίος σχεδόν δίσκος που αποτελείται από δέκα συνθέσεις δημοφιλείς στο αυτί του απαιτητικού deathά, ενώ για τους πιο αμύητους, θα φανεί λιγάκι κουραστικό. Οι Deicide επιρροές είναι ολοφάνερες, αν και με μία πιο ευρωπαϊκή ματιά και δη σουηδένια, που σημαίνει στεγνό, μασίφ παίξιμο και ταυτόχρονα πιο ατμοσφαιρικό, χάρη στις προσθήκες τρεχούμενων νερών, τιτιβισμάτων πουλιών και γενικότερων στοιχείων της φύσης που μας φέρνουν το Lund ένα click πιο κοντά στο αυτί και το νου μας. Διόλου άστοχη προσπάθεια, ειδικότερα αφού συνοδεύεται από ανατολίτικα κιθαριστικά ιντερλούδια σε σημεία και οι διπλομποτιές παίρνουν φωτιά- λίγο καλύτερη παραγωγή να είχαμε, το αποτέλεσμα θα ήταν παράξενα ελκυστικότερο από το τωρινό που επιστρατεύει απανταχού κατσαρολικά «in action».

Μέσα σε όλο αυτό το λεφούσι τιρμπουσονικών ήχων και τσιγκάτων τυμπανοκρουσιών ξεχωρίζουν με διαφορά το “Season Of The Locust” που κλείνει το cd (αρκεί να πετάξεις μακριά τα ενοχλητικά κρουστά) και το instrumental “Monologue With The Sky” που δίνει μια αισιόδοξη νότα για το μέλλον των Havok, αν αποφάσιζε να χαρακτηριστεί κλειστοφοβικό: η τετράλεπτη διάρκειά του ξεδιπλώνει την αρτιστική υπόσταση του metal που, ναι, υπάρχει, και δίνει στην σκυλίσια περιέργειά μας ένα ξεροκόμματο για το τι μπορούν να κάνουν στο μέλλον, αν παρεκκλίνουν λίγο της πορείας και αφεθούν στα συνήθη μελαγχολικά νερά της πατρίδας τους.

Με το αναβράζον παυσίπονο ανά χείρας θα χαρίσω ετούτο το δισκίο στον ασταμάτητο σφυροκόπο death metal-λά με την επιφύλαξη των ιδιαζούσων προσθηκών της παραξενοπερίεργης Σουηδίας. Περιμένοντας να εισακουστούν οι προσευχές και οι καρτερίες μου μέχρι το Lund, δεν θα σταματήσω να ελπίζω. Κάτι μου λέει πως έχω δίκιο.