Half Gramme Of Soma

Όπως έχουμε αναφέρει στο πρόσφατο παρελθόν, αυτή τη στιγμή ζούμε τη μετά-covid εποχή η οποία είναι περίοδος ανασυγκρότησης για όλους τους ανθρώπους τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο. Η περασμένη, δυσμενής, διετία ήρθε βίαια να ανακόψει την ξέφρενη άνοδο της ελληνικής heavy rock σκηνής ενώ τους τελευταίους μήνες τα συγκροτήματα μπορούν πάλι να περιοδεύουν ελεύθερα περιμένοντας νέες ελπιδοφόρες μέρες. Έτσι και εμείς αναμένουμε να παρακολουθήσουμε ποιες από όλες τις μπάντες θα επιστρέψει δριμύτερη, ποιοι θα εμπνευστούν από τις δυσκολίες που ζήσαμε αλλά και ποιοι θα πέσουν ηττημένοι στο καναβάτσο.

Οι Half Gramme Of Soma είχαν εντυπωσιάσει με τον δεύτερο δίσκο τους "Groove Is Black" κάνοντας μας να ανυπομονούμε για την επόμενή τους κίνηση. Από την άλλη το πενταετές δισκογραφικό κενό ήταν αρκετά μεγάλο ώστε να προκαλέσει ανησυχίες. Όλα αυτά εξανεμίζονται εν μια νυκτί με την εξαιρετική επιστροφή τους και το "Slip Through The Cracks", ένας δίσκος ώριμος ο οποίος διαθέτει ότι χρειάζεται για να δώσει την απαραίτητη ώθηση στο συγκρότημα.

Η τριπλέτα που ανοίγει τον δίσκο δείχνει ξεκάθαρα την εξέλιξη του συγκροτήματος αλλά και την ποικιλομορφία που θα συναντήσουμε και στη συνέχεια. Τα "Muck & Chees" και "Voyager", δύο δυναμίτες που συνδυάζουν τους Tool με τους Hawkwind είναι αρκετά για να τραβήξουν την προσοχή του ακροατή ενώ το "Magnetar" ρίχνει τους τόνους με εθιστικό τρόπο. Τα effects στο κλείσιμό του έρχονται να δείξουν ότι η ψυχεδέλεια θα είναι πάντα παρούσα και επιθυμητή. Τα "High Heels" και το πρώτο μισό του "Mind Game", από την άλλη, «κόβουν» τον δίσκο στην μέση όντας πιο straight forward heavy rock πριν επιστρέψουμε για τα καλά στους psych ήχους.

Το "Sirens" έφερε τους Amorphis αυτόματα στο μυαλό και ευτυχώς ήρθε το άρθρο με τους αγαπημένους τους δίσκους των 90s ώστε να επιβεβαιώσει ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν κάνω λάθος. Το παραπάνω δεν έχει φυσικά καμία απολύτως σημασία αφού η συγκεκριμένη σύνθεση είναι ακόμα μια από τις πολύ δυνατές στιγμές του δίσκου. Το "stoner rock" ως ταμπέλα δεν θα μπορούσε να λείψει από το συγκεκριμένο κείμενο αλλά στο "Slip Through The Cracks" δείχνει ότι δεν είναι αυτοσκοπός και μας χαροποιεί ιδιαίτερα ότι, και, οι Half Gramme Of Soma καταφέρνουν να πραγματοποιήσουν κάτι παραπάνω και μάλιστα με εξαιρετικά αποτελέσματα. Το "Wounds" πάντως φέρνει το «πάντρεμα» ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρών με ιδανικό τρόπο. Το κλείσιμο του δίσκου έρχεται με το "22 22", τη μεγαλύτερη σε διάρκεια σύνθεση με ένα ένα τζαμάρισμα το οποίο «χτίζει» το κομμάτι και φτάνει στην κορύφωση χωρίς να προλάβει να κουράσει ούτε στο ελάχιστο.

Η επιστροφή των Half Gramme Of Soma ήρθε με τον καλύτερο τρόπο. Το "Slip Through The Cracks" περιέχει εξαιρετικές συνθέσεις, πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες τόσο στις κιθάρες όσο και στο rhythm section ενώ γενικότερα αποπνέει έναν αέρα εξέλιξης. Πατώντας στιβαρά με το ένα πόδι στην ψυχεδέλεια των '70s και με το άλλο στον σύγχρονο ήχο δείχνουν ικανοί να κρατήσουν, μαζί με άλλους, τη σκηνή ζωντανή και δυνατή.