Gravdal

Η πρώτη έκρηξη πραγματοποιήθηκε δύο χρόνια πριν με το "Sadist". H ωμότητα του black metal σε όλο της το μεγαλείο με τους Gravdal για αυτουργούς. Ο δίσκος εύκολα μπορούσε να μπει στα αγαπημένα μιας «μαύρης» συλλογής. Και μέχρι τώρα ήμουν πολύ περίεργη για το επόμενο βήμα των Νορβηγών. Ωστόσο, αυτά τα δυο χρόνια άξιζαν με το παραπάνω την αναμονή. Αποτέλεσμα αυτής, ένα τελείως διαφορετικό δημιούργημα που παίρνει σάρκα και οστά με κλειστά βλέφαρα και με την παραμικρή φαντασία που μπορεί να διαθέτει κάποιος. Κι όμως, το "Torturmantra" δεν προέκυψε από κάποια αλχημεία και δεν πέρασε από 1000 κύματα, παρά μόνο από τα τέσσερα μυαλά από το Bergen, εκ των οποίων το ένα ανήκει στον "δικό μας" Ελευθέριο Σαντορινιό (Phobos).

Το συνονθύλευμα του old school black metal με την ενέργεια του σύγχρονου, της μελαγχολίας με την οργή και της μισανθρωπιάς με την δημιουργικότητα διαρκεί 42 λεπτά. Σε περίπτωση που δεν σου φτάσει βάλε το δίσκο να παίξει ξανά και πού ξέρεις, μπορεί να τα δεις όλα αυτά με αντίστροφη σειρά. Μια αξιοσημείωτη παρατήρηση από το πρώτο κομμάτι με τίτλο "Hyrdestund I Helvete" αποτελεί το γεγονός ότι το μπάσο ακούγεται πεντακάθαρο (πράγμα ολίγον σπάνιο για τη συγκεκριμένη σκηνή). Ακόμα, έχει προστεθεί ένας τόνος μελωδικότητας στις κιθάρες σε σχέση με αυτές του "Sadist", και με τον τρόπο του αναδεικνύει την ωραιοπάθεια του ακραίου ήχου.

Ένα από τα αγαπημένα τραγούδια αυτής της κυκλοφορίας είναι το "Mishandlet", του οποίου τα φωνητικά ανήκουν στον Niklas Kvarforth των Shining. "Torturmantra", "Pulsen Vakler" και "Klastrert  På Ambolt" κομμάτια ανυπέρβλητα που μπορεί να θυμίσουν εποχές από το "Battles In The North" των Immortal μέχρι το "Volcano" των Satyricon. Τουλάχιστον οι Gravdal ένιωσαν γρήγορα την ανάγκη να ξεφύγουν από τα όρια του studio σχήματος και ταίριαξαν απόλυτα με τον ήχο τους τη φωνή του Galge. To μόνο σίγουρο είναι ότι θα περιμένω με ανυπομονησία την επόμενη δημιουργία τους.