Gorillaz

Πάντα αναρωτιόμουν αν ένας πετυχημένος μουσικός, σε ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής, συνυφασμένος με ένα συγκρότημα με το οποίο μεγαλούργησε και έκανε τεράστια επιτυχία, μπορεί να διαβεί νέους δρόμους με την βοήθεια νέων ονομάτων και να πετύχει στον ίδιο βαθμό. Ο Damon Albarn απέδειξε πως ναι, γίνεται. Γίνεται στις αρχές των '90s να είναι το έφηβο αγοράκι το οποίο γράφει το Parklife καθιστώντας την μπάντα του συνώνυμο του Britpop και μετά από πέντε χρόνια να δημιουργεί ένα συγκρότημα πείραμα στην μέχρι τότε μουσική βιομηχανία με ισχυρό virtual art, το οποίο μέσω των video clip εισχωρεί σε κάθε ανοιχτή τηλεόραση κάθε μουσικόφιλου (το youtube δεν το ξέραμε ακόμα). Γίνεται από το "Song 2" και τα χοροπηδηχτά κάθε νεανία, να περνά σε ένα μείγμα ηλεκτρονικής μουσικής, με στοιχεία hip hop, funk και ισχυρά πρωτόγνωρα beat και φτάνοντας στα τέλη των 10s να ηχεί ακόμα τόσο ζωντανός όσο ένα παιδάκι που το έχουν βάλει μπροστά από ένα αρμόνιο και πατάει πλήκτρα ανακαλύπτοντας τον θαυμαστό κόσμο των τεχνητών ήχων που συνθέτουν αυτό που λέμε μουσική.

Έφτασε η ώρα λοιπόν για το Humanz. Έξι χρόνια μετά από το όχι και τόσο φοβερό "The Fall", εφτά όμως χρόνια από το όντως φοβερό "Plastic Beach", ο Damon πήρε το όπλο του. Όπλο του για ακόμη μία φορά αποτέλεσαν οι πολλές και διαφορετικές συνεργασίες του, κυρίως στον τομέα των φωνητικών, όσο και η πάντα μεγάλη διάθεσή του να παίξει με τα synths και τα drum machine και να δημιουργήσει κομμάτια για όλα τα γούστα. Μπορεί να ακούσει κανείς κάτι από trip hop στο εναρκτήριο "Saturnz Barz", κάτι από Νεουορκέζικη hip hop στo "Let Me Οut", ένα καλοκαιρινό δροσερό mainstream τραγούδι στο "Strobelite" ή ένα feel good κομμάτι στο τελευταίο "We Got The Power", ιδανικό για να κλείσει ο δίσκος και να ακούσουμε επίσης την φωνή του Noel Gallagher. Ωραία παύση στη μέση περίπου του δίσκου αποτελεί το "Busted And Blue" με την φωνή του Albarn να πατάει πάνω σε μινιμαλιστικά synth.

To πέμπτο άλμπουμ των Gorillaz ηχογραφήθηκε σε μητροπόλεις όπως το Λονδίνο, το Παρίσι, η Νέα Υόρκη, το Σικάγο. H παραγωγή έγινε από τους ίδιους, τον Twillight Tone καθώς και τον drummer - παραγωγό Remi Kabaka. Κάθε τραγούδι και διαφορετική συνεργασία, ή μάλλον διαφορετική φωνή, ή μάλλον διαφορετικό ραπάρισμα. Συναντάμε ονόματα του παρελθόντος αλλά κυρίως του παρόντος, τα οποία στην πλειοψηφία τους συνυπογράφουν τις συνθέσεις μαζί με τον Albarn. Vince Staples, Danny Brown, Kelela, Grace Jones, Del La Soul, Pusha T με την λίστα να εμπλουτίζεται για το σύνολο των είκοσι κομματιών.

Η αλήθεια είναι ότι σε πολλά σημεία του δίσκου δεν συναντάει κανείς την χαρακτηριστική πινελιά των Gorillaz. Το σίγουρο είναι ότι μεμονωμένα το κάθε τραγούδι έχει να δώσει πολλά. Ακούγοντας το βέβαια στο ραδιόφωνο δεν θα καταλάβεις ότι είναι Gorillaz. Θα σου αρέσει, θα το ψάξεις και θα πεις «ω, δεν το περίμενα». Φωτεινή εξαίρεση τα "Andromeda", "She's My Collar" και "Carnival" τα οποία χαρακτηρίζονται από κάθε γνωστό και αγαπημένο Gorillaz στοιχείο.