Το μουσικό όχημα του Konstantin Gropper συνεχίζει ακάθεκτο την πορεία του προς την καλλιτεχνική λύτρωση που, ας μην γελιόμαστε, δεν είναι άλλη από την αναγνώριση του από το κοινό. Οι Get Well Soon, συνηθισμένοι στην κυκλοφορία EP, έκαναν το πρώτο τολμηρό τους βήμα το 2008, με το "Rest Now! Weary Head, You Will Get Well Soon" να αποτελεί την απαρχή της δισκογραφικής τους απόπειρας όσον αφορά τα full length album. Η pop αισθητική, ο indie χαρακτήρας και η επένδυση κινηματογραφικού επιπέδου του δίσκου τον έκαναν αρκετά αγαπητό στην Ευρώπη και προσωπικά έναν από τους πιο ενδιαφέροντες δίσκους που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια.
Και εκεί που δεν το περιμένεις, ο χρόνος κυλάει και η φλόγα που σου άναψε το "Rest Now! Weary Head... " καλά κρατεί. Αφού πρώτα μεσολαβήσει ακόμα ένα EP, έρχεται ο ουσιαστικός διάδοχος του με τίτλο "Vexations". Έναν τίτλο βασισμένο στο ομώνυμο έργο του Erik Satie.
Δεν μπορώ να πω ότι εξεπλάγην εκ νέου από το υψηλότατου επιπέδου περιεχόμενο του "Vexations". Τα πράγματα όμως δεν είναι όπως τα ξέραμε. Ο Konstantin φαίνεται να έκανε μια στροφή ως προς την κατεύθυνση του νέου του δίσκου. Λιγόστεψαν οι κιθάρες, αυξήθηκαν από την άλλη τα κρουστά και τα πιο κλασσικά έγχορδα, ενδυναμώνοντας το soundtrack χαρακτήρα του δίσκου. Ο Herr Gropper προφέρει σχεδόν ποιητικά τους στίχους σαν να πρόκειται να επακολουθήσει ο επιθανάτιος ρόγχος. Σαφώς και το κλίμα είναι και σε αυτόν τον δίσκο λιγάκι «βαρύ» με τις συνθέσεις να περνούν από διάφορα στάδια όσον αφορά την ένταση και τη φόρτισή τους. Απόμακρα τοπία μέσα στη φύση σε ένα σκηνικό σαν το videoclip του "Angry Man" με την υπέροχη φωτογραφία να φέρνει στο νου σκηνές από το "Antichrist" του Lars von Trier, προβάλλονται μπροστά στα μάτια εν τη εξελίξει του δίσκου.
Αν και έχουμε να κάνουμε με έναν αρκετά διαφορετικό δίσκο από το "Rest Now! Weary Head... " τα στοιχεία που αγαπήσαμε σε αυτό θα τα βρούμε και στο "Vexations". Οι folk στιγμές του δίσκου είναι αρκετά δυνατές με τα χάλκινα πνευστά να δικαιολογούν εν μέρει την σύγκριση των Get Well Soon με τους Beirut, αν και αυτή καθ' εαυτή η σύγκριση μάλλον έχει να κάνει με τους παράλληλους δρόμους των δύο ιθυνόντων νοών που κρύβονται πίσω από τα ονόματά αυτά. Αξίζει πάντως την προσοχή σας το "Vexations", αφού είναι μια δουλειά που διαφέρει και ξεχωρίζει από μακριά χάρις στην ποιότητά της. Οι αναφορές στον επόμενο Nick Cave ή/και Tom Waits είναι πρόωρες, αλλά τα δείγματα γραφής φανερώνουν έναν μουσικό ικανό για μεγάλα πράγματα.
Και εκεί που δεν το περιμένεις, ο χρόνος κυλάει και η φλόγα που σου άναψε το "Rest Now! Weary Head... " καλά κρατεί. Αφού πρώτα μεσολαβήσει ακόμα ένα EP, έρχεται ο ουσιαστικός διάδοχος του με τίτλο "Vexations". Έναν τίτλο βασισμένο στο ομώνυμο έργο του Erik Satie.
Δεν μπορώ να πω ότι εξεπλάγην εκ νέου από το υψηλότατου επιπέδου περιεχόμενο του "Vexations". Τα πράγματα όμως δεν είναι όπως τα ξέραμε. Ο Konstantin φαίνεται να έκανε μια στροφή ως προς την κατεύθυνση του νέου του δίσκου. Λιγόστεψαν οι κιθάρες, αυξήθηκαν από την άλλη τα κρουστά και τα πιο κλασσικά έγχορδα, ενδυναμώνοντας το soundtrack χαρακτήρα του δίσκου. Ο Herr Gropper προφέρει σχεδόν ποιητικά τους στίχους σαν να πρόκειται να επακολουθήσει ο επιθανάτιος ρόγχος. Σαφώς και το κλίμα είναι και σε αυτόν τον δίσκο λιγάκι «βαρύ» με τις συνθέσεις να περνούν από διάφορα στάδια όσον αφορά την ένταση και τη φόρτισή τους. Απόμακρα τοπία μέσα στη φύση σε ένα σκηνικό σαν το videoclip του "Angry Man" με την υπέροχη φωτογραφία να φέρνει στο νου σκηνές από το "Antichrist" του Lars von Trier, προβάλλονται μπροστά στα μάτια εν τη εξελίξει του δίσκου.
Αν και έχουμε να κάνουμε με έναν αρκετά διαφορετικό δίσκο από το "Rest Now! Weary Head... " τα στοιχεία που αγαπήσαμε σε αυτό θα τα βρούμε και στο "Vexations". Οι folk στιγμές του δίσκου είναι αρκετά δυνατές με τα χάλκινα πνευστά να δικαιολογούν εν μέρει την σύγκριση των Get Well Soon με τους Beirut, αν και αυτή καθ' εαυτή η σύγκριση μάλλον έχει να κάνει με τους παράλληλους δρόμους των δύο ιθυνόντων νοών που κρύβονται πίσω από τα ονόματά αυτά. Αξίζει πάντως την προσοχή σας το "Vexations", αφού είναι μια δουλειά που διαφέρει και ξεχωρίζει από μακριά χάρις στην ποιότητά της. Οι αναφορές στον επόμενο Nick Cave ή/και Tom Waits είναι πρόωρες, αλλά τα δείγματα γραφής φανερώνουν έναν μουσικό ικανό για μεγάλα πράγματα.