Gary Lee Conner

Σε όσους άρεσαν οι σπουδαίοι Screaming Trees, νομίζω πως παραδέχονται το πραγματικά μεγάλο μερίδιο συμβολής του κιθαρίστα Gary Lee Conner σε αυτούς. Εκτός του ότι έγραφε τα περισσότερα τραγούδια, όπως άλλωστε έχει πει ευθαρσώς και ο ίδιος ο Lanegan στην περιβόητη αυτοβιογραφία που γέννησε με τόσες πολλές ωδίνες, φήμες λένε μέχρι και ότι ήταν αυτός που ουσιαστικά έμαθε τον Lanegan να τραγουδάει (αρχικά ο Mark έπαιζε τύμπανα.

Τα τελευταία χρόνια ο νυν διοπτροφόρος, κάτοικος Texas και ακόμα χοντρός κιθαρίστας έχει αρχίσει να κυκλοφορεί και πάλι μουσική, την οποία πλέον όμως φτιάχνει εντελώς μόνος του, ως άνθρωπος-ορχήστρα. Το ιταλικό ανεξάρτητο label ονόματι Vincebus Eruptum έχει αναλάβει να εκδώσει σε βινύλιο ορισμένες από τις δουλειές του Conner, με πιο πρόσφατο το, επιτυχώς βαπτισμένο, "Revelations In Fuzz".

Από τις πρώτες νότες του βασικού riff του εναρκτήριου "I Dig Those Heave Freaks", το fuzziness της κιθάρας, ανεπτυγμένο πάνω σε έναν ρυθμικό wah-wah καμβά, σου τρυπάει το μυαλό και δίνει μια αντιπροσωπευτική ιδέα του περιεχομένου του δίσκου. Το επιθετικό riff του "The Up Elevator" συνεχίζει στροβιλίζεται ακατάπαυστα από την αρχή ως το τέλος του τραγουδιού, ενώ το υπέροχο "H.M.S. Head Trip" ξεκινάει με ένα ταξιδιάρικο sitar, το οποίο μάλιστα θα σολάρει κιόλας κάπου στη μέση. Το "Find The Magic Square" είναι ξεσηκωμένο ως πατέντα από κάποιον δίσκο των Screaming Trees στα '80s, απλώς με τη φωνή του Gary Lee αντί για του Lanegan.

Μιας και αναφέρθηκε η φράση-κλειδί «Screaming Trees στα '80s», η έως τώρα ακρόαση θα έχει κάνει σίγουρα τον οπαδό να φέρει ήδη σε πρώτο πλάνο στο μυαλό την πρώτη, ανεξάρτητη περίοδο των γεωγραφικών απόκληρων του Seattle (ήταν από το μικρό Ellensburg, 80 μίλια από το Seattle).

Το αναγεννησιακό feeling του "Looking Through Blackberry Eyes" μεταστρέφεται γρήγορα στις αγαπημένες '60s φόρμες του Gary Lee, ενώ το wah-wah επιστρέφει δριμύτερο στο "Peppermint Apocalypse" και συνεχίζει στο πωρωτικό "See Through Flanger". Στο "Cheshire Cat Claws" το κοφτό riff είναι αυτό οδηγεί το κομμάτι από την πρώτη στιγμή. Το "Colonel Tangerine's Sapphire Sunshine Dreams" κάνει μια σύνοψη όσων περιγράφηκαν πιο πάνω σε μια εξάλεπτη κατακλείδα και όταν τελειώνει ο δίσκος, σου αφήνει το συναίσθημα ενός ακούσματος που θέλεις να επαναλάβεις με την πρώτη ευκαιρία.

Ο Gary Lee έχει ηχογραφήσει τα πάντα μόνος του, στο σπίτι του, με τη βοήθεια μερικών μουσικών οργάνων και τη σημαντική αρωγή ενός υπολογιστή. Με αυτόν τον τρόπο έχει καταφέρει να αναπαράξει σε μεγάλο βαθμό την ατμόσφαιρα και τα vibes των πρώιμων Screaming Trees των '80s και να αποτίνει φόρο τιμής στα διαχρονικά αγαπημένα του '60s και τους 13^th Floor Elevators, Beatles και Cream αυτής της εποχής. Όσοι πιστοί προσέλθετε, πιθανολογώ ότι ο Lanegan θα σας λείψει μεν, αλλά όχι όσο νομίζετε, μιας και η φωνή του Conner είναι αρκετά ταιριαστή στο νέο του υλικό. Αναρωτιέμαι ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα αν αυτός ο δημιουργικότατος τύπος λειτουργούσε και πάλι στο πλαίσιο ενός συγκροτήματος.