Franz Ferdinand

Οι Franz τα κατάφεραν και πάλι! "Well that was easy" όπως μας τραγουδάει ο Alex Κapranos αφού χρησιμοποίησαν την ίδια ακριβώς τακτική με το προηγούμενο album τους, που θα πει tunes από rock 'n' roll, αναμεμειγμένα με μια punk διάθεση αλλά και σε ορισμένα σημεία πιο μελωδικούς ήχους.

Η βάση της επιτυχίας και σε αυτό τον δίσκο είναι «εκείνο το τραγούδι που τ' ακούς συνέχεια και δε μπορείς με τίποτα να βγάλεις από το μυαλό σου». Πέρσι ήταν το "Take Me Out", το οποίο με άφθαστο ζήλο τραγουδάγαμε -στριγγλίζοντας εν παραλλήλω- στην τελευταία συναυλία τους. Φέτος είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή έχετε πιάσει τον εαυτό σας να αναρωτιέται "What do you, do you, do you want to?".

Όμως ο δίσκος δεν αποτελείται μόνο από ένα τραγούδι. Tracks όπως τα "I'm Your Villain", "Well That Was Εasy" καθώς και το ομώνυμο "You Could Have It So Much Better" ανήκουν στον τυπικό Franz Ferdinand ήχο με πολλές grunging guitars και έντονο percussion. To "Fade Together" έχει την αισθητική μιας μπαλάντας όπου κυριαρχεί ένα γλυκό riff στο πιάνο, ενώ το "Eleanor Put Your Boots On" (το οποίο πιθανότατα είναι αφιερωμένο στη φίλη του Kapranos, Eleanor Friedberger, μέλος του συγκροτήματος The Fiery Furnaces) κάνει αισθητή την επιρροή του συγκροτήματος από τους Beatles. Δε θα έπρεπε να παραλείψουμε την αρκετά δυναμική έναρξη με το "The Fallen", αλλά και το πολύ καλό τελευταίο κομμάτι "Outsiders", το οποίο χωρίς να είναι υπερβολικό αλλά ούτε υποτονικό, ολοκληρώνει την καλή εντύπωση που μας αφήνει ο δίσκος.

Παρόλα αυτά μόνο ο χρόνος μπορεί να δείξει αν τα νέα τραγούδια έχουν τη δύναμη να συνεχίζουν να ενθουσιάζουν για καιρό ακόμα με τον τρόπο που π.χ. το "Take Me Out" μπορεί. Όμως οι προβλέψεις είναι ευοίωνες αφού το "You Could Have It So Much Better" είναι από τους δίσκους που σου δίνουν ένα καινούριο αγαπημένο τραγούδι κάθε εβδομάδα!

Οι Franz Ferdinand κάνουν αίσθηση γιατί βγάζουν δυνατό ήχο χωρίς να γίνονται υπερβολικοί αλλά ταυτόχρονα δε χάνουν το pop ύφος τους που τους κάνει αρεστούς και στο ευρύτερο κοινό. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Alex, ένας από τους βασικούς στόχους και του καινούριου album είναι να «κάνουν τα κορίτσια να χορεύουν!» Και όχι μόνο εκείνα θα πρόσθετα, αφού οι καταιγιστικοί ρυθμοί δεν αφήνουν χρόνο για σκέψη αλλά παρασύρουν όλους σε λικνίσματα χωρίς αναστολές.

Το γεγονός ότι το συγκρότημα δεν άλλαξε στυλ δε θα έπρεπε να θεωρηθεί αναγκαστικά κατακριτέο. Άλλωστε μετά από μια τόσο πετυχημένη πρώτη προσπάθεια θα περίμενε κανείς ότι το δεύτερο εγχείρημα, που πραγματοποιήθηκε πολύ σύντομα μετά την κυκλοφορία του πρώτου album, θα ήταν απογοητευτικό, όπως ουκ ολίγες φορές συμβαίνει με πρωτοεμφανιζόμενα συγκροτήματα που κάνουν τρελές πωλήσεις. Αντίθετα η καινούρια δουλειά των Franz Ferdinand είναι (σχεδόν) το ίδιο ξεσηκωτική με την προηγούμενη και τους καθιερώνει ως μια από τις καλύτερες μπάντες του νέου "pop-rock κινήματος".

Πιστεύω ότι το συγκρότημα couldn't have done it much better!