Fjort

Το προηγούμενο άλμπουμ τους, "D'accord", παραμένει ένα υποτιμημένο διαμάντι ενός είδους που το τελευταίο καιρό παράγει όλο και περισσότερο ενδιαφέροντες δίσκους. Αλλά πώς να μην συμβεί αυτό με τα τόσα παραπλανητικά στοιχεία που τους περιβάλλουν. Πρώτα με το όνομα της μπάντας δημιουργείται η εντύπωση ότι πρόκειται για κάτι μπλακμεταλλάδικο από την Σκανδιναβία. Και το οριακά καλαίσθητο εξώφυλλο που συναντά την κομψότητα του Γονίδη και του Φλωρινιώτη θυμίζει italodisco της δεκαετίας του '70.  Παρ' όλα αυτά από το πουθενά η προσέγγισή τους συγχωνεύει το hardcore και το metal με μελωδίες και άλλα πιο mainstream στοιχεία που ποτέ δεν φανταζόμουν να μου αρέσουν.

Αλλά υπάρχουν και άλλα που πρέπει να μάθετε για το ποιόν τους. Ακόμα και αν λειτουργεί σε πολλά επίπεδα, τραγουδούν στα γερμανικά. Μια και η γλωσσική μου επάρκεια σε αυτή τη γλώσσα μόνο σε καυγά ή σε πορνείο μπορεί να με στείλει, δεν γνωρίζω αν μιλούν για ανθισμένες πετούνιες ή για το πώς θα σου ξεριζώσουν το ανδρισμό. Αλλά από τον τρόπο που ο συμπαθής «τραγουδιάρης» τους πτύει τις λέξεις στο μικρόφωνο υποθέτω ότι μάλλον κλίνουν πιο πολύ προς το δεύτερο.

Επίσης υποθέτω ότι διαλέγοντας να μεταδώσουν το μήνυμα των στίχων τους στη μητρική τους γλώσσα καθιστούν δυσκολότερη την εξαγωγή του προϊόντος τους και αυτό είναι κρίμα γιατί αξίζουν πρόσβαση σε ευρύτερο κοινό. Αν είναι και σχεδόν τόσο καλοί στα live, όσο και στον δίσκο τότε σίγουρα μιλάμε για μια εγκληματικά υποτιμημένη μπάντα, που τους αξίζει λίγο παραπάνω αναγνώριση εκτός της Γερμανίας και της Αυστρίας. Όχι πολύ όμως. Μην καβαλήσουν και το καλάμι.

Οι Fjørt διαθέτουν φινέτσα και επίπεδο αλλά έχουν και προβλήματα διαχείρισης θυμού και, παρ' όλη την ενορχηστρωτική τους απλότητα, η μουσική τους γίνεται εύκολα μια χαστούκα στην μούρη ή μια κλωτσιά εκεί που πονάει περισσότερο. Πωπω, λαϊκισμός έκφρασης αλλά μου βγήκε. Παραγωγικά είναι ευκρινείς και διαυγείς, αλλά με επαρκή βρώμα, ώστε να κάνουν τους Refused να κοκκινίσουν. Η μουσική τους εξάπτει και σου βγάζει μια νευρικότητα. Και αυτό τους ξεχωρίζει. Επίσης έχουν και δύο εξαιρετικά βίντεο που επιδεικνύουν την οριακά χιπστερική αισθητική τους σε μουσικό και οπτικό επίπεδο. Να τα δείτε λέω.

Μόνο μια έκκληση έχω για το μέλλον, καθώς προσωπικά θα τους προτιμούσα να έχουν λίγο πιο τραχύ και σκληρό ήχο, ώστε  να εξαλειφθεί και η παραμικρή υπόνοια ότι στο μέλλον μπορεί να γίνουν μια κατάπτυστη, μίας χρήσης screamo κουραδο-μπάντα. Εγώ απλά το λέω.

Υπάρχει μια λεπτή γραμμή εδώ με την ορολογία των ειδών γύρω από την αναδυόμενη σκηνή του post-hardcore και το να την διασχίζουν θα καταστρέψει τα πάντα άπαξ και δια παντός. Είναι καλύτερα με ένα μικρότερo, αλλά ισχυρό, fan-base από το να τζογάρουν για να αποκτήσουν πρόσβαση σε ένα εφήμερο και επιφανειακό κοινό. Φυσικά, δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο στους Fjørt σε αυτή την φάση,  αλλά κάθε μπάντα μου αρέσει μετά από λίγο γίνεται περίεργη και αντιπαθητική.

Μέχρι να συμβεί κάτι τέτοιο, το "Kontakt" θα  βασιλεύει και θα επιβιώνει πάνω στην απέραντη θάλασσα της μετριότητας που κυκλοφορεί σε μορφή δίσκων κάθε μέρα.

Kick ass song: "Lichterloh"