Fantastic Negrito

Αν μιλάμε για ένα άλμπουμ "in the right place, at the right time" τότε το τρίτο του Fantastic Negrito (ή κατά τα κοινά Xavier Dphrepaulezz) είναι ο ορισμός. Στη εποχή του "Black Lives Matter" όπου η Αμερική περνά τη χειρότερη φάση στην σύγχρονη ιστορία της σχετικά με τον ρατσισμό, την μισαλλοδοξία και τον παραλογισμό του Τραμπ οι ιστορίες του Negrito για τους μαύρους και τους αγώνες τους κατά τη διάρκεια των αιώνων και η συνεχής πάλη για κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα είναι είναι ένα μήνυμα διαχρονικό, επίκαιρο και πολύ σημαντικό να ακουστεί μέσω της τέχνης της μουσικής. Μιας μουσικής που ο μάγος Xavier καταφέρνει να την κάνει ένα μαγικό μείγμα από όλα τα είδη που δημιούργησε, υιοθέτησε, τελειοποίησε η μαύρη κοινότητα στην Αμερική: rock, soul, funk, gospel, hip-hop….όλα μέσα στο καζάνι που καίει από τη φωτιά την ίδια που καίει την ψυχή όχι μόνο των καταπιεσμένων μειονοτήτων αλλά και κάθε καταπιεσμένου σε όλο το κόσμο και γι"αυτό πιστεύω η μουσική αυτή μιλάει υποσυνείδητα στις ψυχές όλων μας (ή σχεδόν όλων).

Προς το τέλος του άλμπουμ αναρωτιέται "Is there justice in America?" ("Justice In America"). Αντικαταστήστε το America με οποιαδήποτε χώρα του κόσμου. Η απάντηση έρχεται κυνικά: "In America there is justice just as long as you have money". "Eat less sugar, and have more sex" στον αντίποδα, το μήνυμα του αισιόδοξου και funk Stevie Wonder-ικού "Chocolate Samurai", ένα μήνυμα που επικροτούμε φυσικά. Στο καπάκι αλλαγή ύφους σε blues μονοπάτια ("I"m So Happy I Cry") με την πληθωρική φωνάρα της Tarriona "Tank" Ball (Tank And The Bangas) και το πρώτο μέρος ολοκληρώνεται με μια τρυφερή rock μπαλάντα ("How Long?") που αγγίζει τα όρια της απαισιοδοξίας και της κούρασης από την όλη κατάσταση που επικρατεί. Το "Captain Save A Hoe" του 1993 από τους Ε-40 βρίσκει την σύγχρονη μεταφορά του στο R&B "Searching For Captain Save A Hoe" σε ένα χαλαρό κομμάτι με όμορφα και σέξι κιθαριστικά μέρη που θα έκαναν τον Prince ευτυχισμένο. Τα blues licks συνεχίζονται από τον Masa Kohama ("Your Sex Is Overrated") και μετά έχουμε gospel ("These Are My Friends") σε ένα συνδυασμό σχεδόν εθιστικό.

"Choose Freedom" και όχι Xanax. Έτσι τελειώνει στο "Platypus Dipster", μια πανδαισία ροκ και funk, ότι κοντινότερο στο "Please Don"t Be Dead" μαζί με το εναρκτήριο "Chocolate Samurai". Οπως και η ζωή έτσι και στο άλμπουμ υπάρχουν η χαρά, η λύπη, η απαισιοδοξία, η λύτρωση, το κέφι και η μιζέρια. Και ο Negrito τραβώντας από τις προσωπικές του τραγωδίες, από τις εμπειρίες της κοινότητας του στην Αμερική, από το πόσο σκατά είναι ο κόσμος αλλά και το πόσο μπορεί να αλλάξει,τραγουδά για όλα αυτά συνδυάζοντας ότι είδος μπορεί να χωρέσει το ιδιοφυές μυαλό του, επανεφεύροντας μουσικά είδη και χτίζοντας νέες γέφυρες. Μπορεί να μην φτάνει τα ύψη που έθεσε το "Please Don"t Be Dead" και να μην χάνουμε τελείως το μυαλό μας αλλά το "Have You Lost Your Mind Yet?" συνεχίζει στον ίδιο μη εναλλακτικό και δικό του τρόπο προσφέροντας λίγα (38) αλλά ουσιαστικά λεπτά μουσικής ανάτασης.