Συνέντευξη: Woven Hand

Ο mainman των Woven Hand, David Edwards, έκλεψε λίγο από το χρόνο του πριν από την κυριακάτικη συναυλία τους στην Αυστρία για να μας μιλήσει για την περιοδεία, τα σχέδια τους και για να απαντήσει στις ερωτήσεις που έστειλαν webzines του ελληνικού κυβερνοχώρου. Ολιγομίλητος και συνάμα κατατοπιστικός και σαφής μας έδωσε μια σχετικά πλήρη εικόνα για το πως βλέπει την πορεία του σχήματος που ξεκίνησε ως solo project πριν 8 χρόνια και αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα group των 00s.



Πως πηγαίνει η περιοδεία μέχρι τώρα;
Μέχρι τώρα πάει καλά, αν και έφυγα άρρωστος από το σπίτι μου και ηταν κάπως κουραστικό. Τα shows πάνε καλά και είναι ωραίο που είμαστε σε καινούριες περιοχές για εμάς και είναι ωραίο να βλέπεις διαφορετικά μέρη και να γνωρίζεις διαφορετικούς ανθρώπους.

Βλέπεις κάποιες συγκεκριμένες διαφορές μεταξύ του κοινού στην Ευρώπη και στην Αμερική;
Το κοινό είναι διαφορετικό ακόμα και από πόλη σε πόλη στην Αμερική, και σίγουρα το ίδιο ισχύει και για τις χώρες.

Σε ποιά ένιωσες πιο καλά;
Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη...Μάλλον μου αρέσουν όλων των τύπων οι καταστάσεις. Είτε είναι πολύς ο κόσμος είτε λίγος, μάλλον εξαρτάται καθαρά από το show. Ετσι είναι δύσκολο να πω...

Τί να περιμένει το ελληνικό κοινό από τις επικείμενες συναυλίες στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη;
Παίζουμε το πιο heavy show που έχουμε κάνει ποτέ. Εχουμε παρουσιαστεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους μέχρι τώρα, δηλαδή πιο πολύ ακουστικά ή πιο πολύ folk, αλλά τώρα είναι πραγματικά heavy!

Οπότε έχουν περισσότερο post rock προσέγγιση τα live που δίνετε σε αυτήν την περιοδεία;
Ναι, έτσι νομίζω...



Σε αυτό πρέπει να ευθύνεται το τελευταίο σας album, "Ten stones", που είναι προς τα εκεί, έτσι δεν είναι;
Ναι βέβαια! Ακόμα και παλιότερα κομμάτια τα έχουμε μετατρέψει σε κάτι ανάλογο με τα καινούρια! Η ενορχήστρωση είναι πιο heavy, αλλά αυτό δε συμβαίνει σε όλο το σετ. Παίζω και σε κάποια σημεία πιο «ήρεμα» κομμάτια, αλλά το σετ σαν σύνολο είναι γεμάτο ενέργεια δύναμη!

Οι Wooven Hand ξεκίνησαν σαν solo project. Τους θεωρείς πλέον μπάντα και πως προέκυψε αυτή η αλλαγή;
Εκείνη την περίοδο έκανα μουσική για τους 16 Horsepower και συνέχιζα να γράφω μουσική, χωρίς να έχω κανέναν γύρω μου για να την αξιοποιήσω. Ετσι τα έκανα μόνος  μου και ήταν περισσότερο συγκυρία, παρά κάτι άλλο. Οταν άρχιζα να δουλεύω με άλλους έγινε αυτό που είναι μέχρι σήμερα. Πλέον ό,τι βγαίνει είναι σίγουρα αποτέλεσμα προσπαθειών ενός group.

Θεωρείς τον εαυτό σου ως την κινητήρια δύναμη της μπάντας ή τον ηγέτη της; Δηλαδή αν κάτι είναι καρφωμένο στο μυαλό σου θα γίνει ακόμα κι αν οι υπόλοιποι έχουν διαφορετική γνώμη από εσένα;
Ετσι είναι πάνω κάτω όπως γίνεται...Γράφω εγώ το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής, αλλά οι υπόλοιποι δείχνουν ενδιαφέρον για ό,τι προσπαθώ να κάνω. Αλλά είμαι ανοιχτός σε προτάσεις και προσπαθώ να είμαι ανοιχτός όσο γίνεται περισσότερο.

Οι κυκλοφορίες των Wooven Hand διαφέρουν ριζικά η μία από την άλλη. Βλέπεις κάποιο συνδετικό κρίκο που να τις ενώνει και να ορίζει του τί είναι οι Wooven Hand; Ποια πιστεύεις ότι είναι τα χαρακτηριστικά του ήχου τους;
Η μουσική μου είναι βαθιά επηρρεασμένη από ό,τι συμβαίνει στη ζωή μου, όπως σχέσεις, τοπία, μουσική που ακούω ή ενδιαφέροντα που έχω. Ολα αυτά συνδέονται με κάποιο τρόπο. Βέβαια για κάποιον απ’έξω είναι δύσκολο να δει τη σύνδεση, αλλά πολλές φορές η σύνδεση είναι κάτι που και για εμένα είναι δύσκολο να αποδοθεί σε λέξεις. Είναι περισσότερο η αίσθηση της σύνδεσης που υπάρχει!



Οπότε δεν είναι κάτι που έρχεται συνειδητά...
Οχι, είναι κάτι σαν πλήθος από συνειδητά στοιχεία...

...τα οποία είναι συνεχώς στο μυαλό σου όποτε είναι να γράψεις μουσική;
Ναι, ακριβώς!

Νιώθεις σε κάποιο στυλ μουσικής από αυτά που έχεις ήδη παρουσιάσει με τους Wooven Hand πιο κοντά;
Οχι... Δεν ξέρω ποτέ τι θέλω ακριβώς να κάνω και πολλές φορές θέλω να κάνω πολλά πράγματα την ίδια στιγμή. Μου αρέσει η παραδοσιακή μουσική και ο ήχος της (σ.σ.: προφανώς εννοεί της Αμερικής, όπως την country), αλλά μου αρέσει και η heavy μουσική, όπως και η industrial. Μου αρέσουν πολλά διαφορετικά πράγματα και απλώς τα αφήνω να γίνουν όπως είναι και έτσι προκύπτει αυτό το αποτέλεσμα.

Νιώθεις στο μέλλον οι Wooven Hand θα παρουσιαστούν και με άλλα στυλ μουσικής;
Σίγουρα! Γράφουμε έναν καινούριο δίσκο αυτήν την περίοδο και για την ώρα είναι όλος ακουστικός, έχοντας μόνο κιθάρες και κάποιους δρόμους για τα τύμπανα. Παίζω επίσης σάζι, που είναι τουρκικό όργανο και μάλλον έχει πιο ανατολίτικη αίσθηση και ταυτόχρονα ινδιανοαμερικάνικη. Ακουγα τον τελευταίο καιρό τέτοια μουσική και μου άρεσε ο ρυθμός, η μονοτονία. Είναι για εμένα δύσκολο να πω αν θα είναι διαφορετικό από κάτι άλλο, αλλά κάθε δίσκος μας απέχει πολύ από τους άλλους. Θα δουμε...



Απ’ όσο καταλαβαίνω όταν ξεκινάς να γράφεις μουσική συνθέτεις πάνω σε ένα βασικό όργανο, όπως στην κιθάρα. Μετά μπαίνεις στη διαδικασία να προσθέσεις τα ρυθμικά μέρη και τα επιπλέον όργανα που θα το ενορχηστρώσουν;
Ναι, ισχύει!

Θα σε ενδιέφερε στο μέλλον να γράψεις μουσική που να αποδοθεί από μια ορχήστρα, δίνοντας κατά κάποιο τρόπο έναν πιο «πομπώδη» ήχο στους Wooven Hand;
Ναι, είναι πιθανόν... Θα μου άρεσε να κάνω κάτι τέτοιο.

Προφανώς αν κάνεις κάτι τέτοιο θα συνθέσεις μουσική με τελείως διαφορετικό τρόπο από αυτόν που κάνεις μέχρι τώρα. Θα έβαζες και στίχους ή θα προτιμούσες να είναι instrumental;
Ναι, σίγουρα θα άλλαζε ο τρόπος και θα μου άρεσε. Μου αρέσει η instrumental μουσική, αλλά στη μουσική μου έχω πάντα στίχους. Οι στίχοι για εμένα είναι πολύ σημαντικοί και θέλω να έχουν σύνδεση με τη μουσική.

Ακούγοντας τη μουσική σας έχω την αίσθηση ότι είσαι βαθιά επηρρεασμένος από Αμερικανούς γηγενείς θρύλους και από την Αμερικάνικη αυτόχθονη κουλτούρα. Ισχύει;
Ναι, ισχύει. Μεγάλωσα ακούγοντας πρώιμη country μουσική και έτσι ήταν μέρος της ζωής μου, όπως και η εκκλησιαστική μουσική. Αυτά έχουν μια ισχυρή θέση στη ζωή μου. Είναι τα σημεία στα οποία ξεκίνησα και ακόμα και σήμερα επιστρέφω για να τα ακούσω και τα αγαπάω ακόμα.

Έχετε καλύψει μια απόσταση από τους Denver Gentlemen στη βελγική Vez dance productions και από τις διασκευές στους Gun Club και στους Joy Division μέχρι τη συνεργασία με το ουγγρικό folk σχήμα των Muzsicas. Πώς βλέπεις την καριέρα σου ως ανασκόπηση; Νιώθεις ότι οι επιρροές και τα ενδιαφέροντα σου έχουν αλλάξει σε όλη αυτήν την περίοδο; Υπάρχει κάτι που θα είχε κάνει διαφορετικά τώρα;
Δεν ξέρω... μου είναι δύσκολο να πω... Δεν μπορώ να είμαι υποκειμενικός για τη μουσική μου και δεν μου αρέσει να ακούω τον εαυτό μου και τη μουσική που γράφω. Μου αρέσει να παίζω όμως αυτά τα κομμάτια. Μάλλον είμαι πολύ αυστηρός με τον εαυτό μου.

Οπότε δεν κοιτάζεις πως το πρωτοπαρουσίασες, αλλά αν σε ενδιαφέρει στο μέλλον να αλλάξεις ένα κομμάτι θα το παρουσιάσεις live και κάπως έτσι φαίνεται πως προσεγγίζονται τα παλιότερα κομμάτια σας.
Ναι, ακριβώς! Οι αλλαγές αυτές εξαρτώνται από το πως νιώθω την εκάστοτε περίοδο.



Αν ήταν να διαλέξεις ένα από τα albums σας σαν soundtrack μιας ταινίας ποιο θα ήταν και για ποιά ταινία;
Ωχ... χμ... ωραία ερώτηση... Δεν ξέρω! Για εμένα όλοι οι δίσκοι μας είναι σαν ταινίες και κάθε κομμάτι είναι σαν ταινία, γιατί είναι πολύ οπτικοποιημένο σε εμένα. Βλέπω τον ήχο και την εικόνα τους. Γι’ αυτό πιστεύω πως είναι ό,τι είναι. Δεν έχω απάντηση στην ερώτηση λοιπόν, χε χε!

Πώς συνδυάζεις την σκοτεινή στιχουργική μελαγχολία με τις θρησκευτικές αναζητήσεις και την αισιοδοξία που λέγεται ότι αυτές προσφέρουν; (ερώτηση από το rocking.gr)
Για να μπορέσω να καταλάβω και να συνειδητοποιήσω τα καλά πράγματα θα πρέπει να γνωρίζω τα πιο σκοτεινά που έχω μέσα μου. Όσο περισσότερο καταλαβαίνω τη σχέση μου με το Θεό και όσο περισσότερο βλέπω από εκείνον, τόσο περισσότερο σκοτάδι βλέπω μέσα μου. Βλέπω δηλαδή που δεν είναι. Αυτό που προσπαθεί η μουσική να κάνει είναι να δείξει πως είναι πραγματικά ο άνθρωπος με όλη την ειλικρίνεια και δεν είναι και καμία όμορφη εικόνα. Αυτή είναι η ομορφιά του Χριστού και γιατί θυσιάστηκε για εμάς, πετυχαίνοντας να αποκαταστήσει τη σχέση μας με το Θεό. Κι έτσι εμείς κάνουμε ό,τι θέλουμε και μας κατεβαίνει στο κεφάλι και γι’ αυτό έχουμε αυτά τα αποτελέσματα.

Και όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τις θρησκείες και την εκκλησία που δημιουργεί τέτοια προβλήματα στη σχέση που έχουμε όλοι οι άνθρωποι με το Θεό, έτσι δεν είναι;
Ακριβώς! Δεν με ενδιαφέρει κάποια συγκεκριμένη θρησκεία ή συγκεκριμένη εκκλησία! Έχει να κάνει μόνο με το Θεό και τον Υιό Του.

"We Are Only Riders", το project για τον Jeffrey Lee Pierce θα κυκλοφορήσει σε μερικούς μήνες. Συμμετέχεις σε δύο τραγούδια, ένα μόνος σου και ένα με τους Crippled Black Phoenix. Είναι η δεύτερη φορά που επιλέγεις να τραγουδήσεις τραγούδι του Pierce μετά το “Fire spirit” με τους 16 Horsepower. Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάποια πράγματα γι’ αυτό το project; Πως προέκυψε η συνεργασία με τους Crippled Black Phoenix;
Ήταν ένας τύπος στην Αγγλία που έπαιζε με τον Jeffrey Lee Pierce τα τελευταία χρόνια πριν πεθάνει. Ήθελε να κάνει ένα tribute δίσκο για εκείνον και μάζεψε κομμάτια τα οποία δεν είχαν ηχογραφηθεί. Ήταν κομμάτια σε demo μορφή που ο Jeffrey είχε ξεκινήσει να δουλεύει. Με κάλεσαν γιατί ήξεραν ότι είμαι fan του και απλώς μου ζήτησαν να αναμιχθώ στη δημιουργία αυτού του album και είμαι χαρούμενος που το έκανα. Ήταν ωραία με τους Crippled Black Phoenix. Μου έστειλαν τη μουσική που είχαν ηχογραφήσει και μου άρεσε. Νομίζω ότι θα λειτουργήσει σωστά.


Υπάρχει διαφορετική προσέγγιση στον τρόπο που κάνεις ένα Woven Hand album από ότι ήταν με τους 16 Horsepower;
Όχι, ουσιαστικά... Δουλεύω με τον ίδιο τρόπο που έγραφα μουσική και για τους 16 Horsepower. Δεν βλέπω κάποια κύρια διαφορά, αν και σίγουρα θα υπάρχουν κάποιες. Γενικά όμως είναι η ίδια διαδικασία.  

Την Παρασκευή 27 Νοεμβρίου το AN club θα φιλοξενήσει τους Woven Hand σε μια βραδιά που θα μείνει αξέχαστη σε όσους παρεβρεθούν. Την επόμενη μέρα, Σάββατο 28 Νοεμβρίου, σειρά θα έχει το Block 33 της Θεσσαλονίκης!

Μην τους χάσετε!