Earth

Αν προσπαθούσαμε να ορίσουμε την έννοια του underground, πολύ πιθανόν να πέφταμε έξω ή να διαφωνούσαμε επί ώρες. Από την άλλη θα συμφωνούσαμε πως ο Dylan Carlson έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός underground hero, ειδικά από τη στιγμή που μπάντες όπως οι Nirvana και οι Sunn O))) έχουν συγγράψει τραγούδια γι' αυτόν (βλ. "In Bloom" και "Dylan Carlson") και οι Teeth Οf Lions Rule The Divine πήραν το όνομά τους από το δεύτερο κομμάτι του άλμπουμ των Earth, "Earth 2: Special Low-Frequency Version".

Από το 1990 μέχρι και σήμερα έχει τα ηνία μιας κάθε άλλο παρά σταθερής στο line up της μπάντας και έχει εξελίξει τον ήχο της με το πέρασμα όλων αυτών των χρόνων. Οι Earth δε μπορούν πλέον επ' ουδενί να χαρακτηριστούν drone ή doom metal, διέπονται κάλλιστα όμως από μια πεσιμιστική - πειραματική διάθεση, με αρκετά jazz rock στοιχεία. Η συμμετοχή άλλωστε του θρυλικού κιθαρίστα Bill Frisel σε τρία τραγούδια μόνο τυχαία δε μπορεί να χαρακτηριστεί.

Με τον προηγούμενο δίσκο τους αναγεννήθηκαν και το φετινό "The Bees Made..." είναι η φυσική εξέλιξη του "Hex - Or Printing In The Infernal Method", όπου η απαισιοδοξία δίνει τη θέση της στην ελπίδα, σε μια νέα αρχή. To τέμπο είναι αργό, το ηλεκτρικό πιάνο όμως και το hammond ξεπροβάλλουν σα μια αχτίδα φωτός που τη βλέπεις ακόμα κι όταν το σκοτάδι έχει κυριέψει τα πάντα. Στίχοι δεν υπάρχουν, αλλά τι να τους κάνεις σε ένα τέτοιο οργανικό ταξίδι με τίτλους όπως "Hung From The Moon" και το ομότιτλο αποχαιρετιστήριο κομμάτι;

Οι Earth έχουν το προτέρημα της αποδοχής από διαφορετικά αφτιά. Άνθρωποι με εκ διαμέτρου αντίθετα μουσικά γούστα, μπορούν να συνυπάρξουν στο ίδιο μαγαζί υπό τους ήχους τους, να βρουν κοινά στοιχεία λόγω της μουσικής τους κι όχι κουτσομπολεύοντας τον D. Carlson για την περιβόητη σχέση του με τον C. Kobain. Το στοίχημα αυτό άλλωστε έχει κερδηθεί προ πολλού, με αποτέλεσμα οι Earth να μας χαρίζουν δίσκους υψηλής καλλιτεχνικής ευφυίας όπως κι αυτόν εδώ, ο οποίος, αν και νωρίς, είναι ό,τι καλύτερο έχω ακούσει μέσα στο 2008. Τα σέβη μου...