Dub Trio

Another Sound Is Dying

Ipecac (2008)
Από τον Μανώλη Γεωργακάκη, 21/03/2008
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Θυμάμαι τον Mike Patton να ωρύεται -δικαίως ή αδίκως- κατά των λαοφιλών Wolfmother, για το γεγονός ότι η μουσική τους παραμένει προσκολλημένη σε μια ένδοξη σκονισμένη δεκαετία (ή μήπως μπάντα;). Ο ταλαντούχος κύριος Patton έχει μια εμμονή με το νεοτερισμό και τη δημιουργική ανάγκη να εκπλήσσει -όχι πάντα ευχάριστα- τον ακροατή. Ενισχύει, γύρω του, ένα δίκτυο θορυβωδών και μη καλλιτεχνών, που ερεθίζουν τα ακουστικά μας αισθητήρια, με φιλότιμες προσπάθειες πρωτοτυπίας και ευρηματικότητας.

Οι κυκλοθυμικοί νεοϋορκέζοι Dub Trio είναι ένα από τα σχήματα, που ο καρδινάλιος Patton θαυμάζει και υποστηρίζει, έχοντας προσφέρει δις τη διεστραμμένη του χροία σε συνθέσεις τους. Η καινοτομία της πρότασής τους έχει ως βάση το πάντρεμα του dub ήχου με τη βρωμιά του rock. Στο τρίτο άλμπουμ της τριμελούς -προφανώς- μπάντας (κιθάρα / ντραμς / μπάσο) , το ύφος συνεχίζει να εξελίσσεται και να βαραίνει, αλλά πορεύεται πάντα πάνω στις γνωστές τους instrumental dub / rock fusion ράγες.

Τα μέλη των Dub Trio μετρούν πάμπολλες υπέρλαμπρες συνεργασίες με mainstream rap / r&b μουσικούς, ενώ το κομμάτι τους "We 're Not Alone" φιγουράρει περήφανα remixαρισμένο στο εξαιρετικό "Peeping Tom" του Mike Patton.

Στις συνθέσεις του "Another Sound Is Dying" υπερισχύει η βαριά rock (για να μην πω metal) κιθάρα, η οποία θα υποστεί τις dub διαστολές μιας διαστημικής Τζαμάικας. Γεννιέται μια αίσθηση στιβαρού jam, το οποίο θα εντυπωσιάσει με το εναρκτήριο "Not For Nothing", θα εξυψωθεί με το "Felicitacion", θα λιώσει τα ηχεία με το "Regression Line" και δυστυχώς θα κουράσει σύντομα τον ακροατή. Η συμμετοχή του Mike Patton στο "No Flag" θα απογοητεύσει όσους θα προμηθεύονταν το παρόν άλμπουμ έναντι χρηματικού ποσού, μόνο και μόνο για αυτήν. Το μουσικό στοίχημα έχει κερδηθεί προ πολλού, αλλά δεν είμαι σίγουρος πως υπάρχουν αρκετοί τζογαδόροι ακροατές.

Καθώς ο δίσκος κλείνει με το ανορθόδοξα απολαυστικό αυτιστικό πείραμα τεμαχισμένου θορύβου "Funishment", τα κουρασμένα αυτιά μου αναζητούν μια πιο παραδοσιακή αίσθηση. Κάτι σαν τους Wolfmother. Δεν ξέρω αν «άλλος ένας ήχος πεθαίνει», πάντως δε θα ορκιζόμουν πως κάποιος καινούριος ήχος γεννήθηκε εδώ.

  • SHARE
  • TWEET