Drop Nineteens

Είχαμε την ευκαιρία να αναλύσουμε αρκετά την έκπληξη και προσμονή που δημιούργησε η επανένωση των τιτάνων των 90s, Drop Nineteens μετά από τριάντα χρόνια που βρισκόντουσαν στην αφάνεια, με την κυκλοφορία που έβαλαν σε σειρά πριν από δύο χρόνια, "Hard Light". Η μπάντα δεν πτοήθηκε από τα νέα δεδομένα της μουσικής βιομηχανίας και παρότι φάνηκε να προσπαθεί να τα χαρτογραφήσει χωρίς η προσπάθεια αυτή να είναι απόλυτα επιτυχημένη, επιστρέφει και φέτος με την κυκλοφορία του λακωνικού σε τίτλο "1991", μα πλούσιου σε περιεχόμενο που έρχεται ετεροχρονισμένα από το παρελθόν.

Τι στο καλό εννοώ; Το "1991" αποτελεί μια κυκλοφορία που βουτά στα άδυτα των ιδεών και συνθέσεων της πρωταρχικής σύστασης της μπάντας τη χρονιά που δημιουργήθηκε, πριν από την κυκλοφορία του εμβληματικού για το shoegaze ήχο "Delaware" του 1992. Κομμάτια που συλλήφθηκαν και γράφτηκαν περισσότερα από τριάντα χρόνια πριν και δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας, έρχονται στο φως με έναν πάρα πολύ ιδιαίτερο και πρωτότυπο τρόπο. Οι Drop Nineteens, ή καλύτερα, όσοι έμειναν από αυτούς, επανανοηματοδοτούν τις συνθέσεις που σχεδόν έγιναν η πρώτη τους κυκλοφορία αλλά ο τραγουδιστής τους, Greg Ackell, επέμεινε να μην προχωρήσουν στην επίσημη κυκλοφορία του δίσκου που τότε είχε τιτλοφορηθεί ως "Mayfield", καθώς αυτός δεν ήταν ηχογραφημένος σε studio. Μπορούμε μόνο να κάνουμε εικασίες για το πως θα είχαν πάει τα πράγματα αν το "Mayfield" είχε προηγηθεί του "Delaware", ωστόσο δεν είμαστε εδώ για να σχολιάσουμε αυτά που δεν συνέβησαν, μα αυτά που συμβαίνουν.

Με νέες (μουσικές) τεχνολογίες λοιπόν στα χέρια τους, οι Drop Nineteens επιτυγχάνουν να φέρουν όσο το δυνατόν στο σήμερα τις παρθενικές τους μουσικές προσπάθειες. Αυτές όπως είναι λογικό, φέρνουν στο νου το πραγματικό ντεμπούτο τους αλλά και το τιτανοτεράστιο "Loveless" των My Bloody Valentine, αφήνοντας να εννοηθεί πως ενδεχομένως στην εποχή του να είχε μεγάλο αντίκτυπο. Ωστόσο, η επαφή με αυτό τον ήχο που ξεπερνά το χρόνο, ειδικά σε επίπεδο παραγωγής, φέρνει μπροστά στον ακροατή μια διττή αντίφαση – είναι πολύ καθαρό για το distortion που υπηρετεί, και πολύ βρώμικο για την επιδίωξη κρυστάλλινου ήχου με τη σημερινή ηχητική επεξεργασία, συνθέσεων που δεν προορίζονταν ποτέ να έρθουν σε επαφή με ενός τέτοιου είδους φινίρισμα, καθώς τη στιγμή της δημιουργίας τους, το τελευταίο δεν υπήρχε.

Οι συνθέσεις οι ίδιες φυσικά παρουσιάζουν ενδιαφέρον, αφού τα "Daymom" και "Shannon Waves" στέλνουν τον ακροατή πίσω στις αρχές των 90s όπου όλα ήταν λίγο περισσότερο αγνά, με την εντύπωση πως θα μπορούσαν να είναι εναλλακτικές επιτυχίες του ηχοχρώματος που υπηρετούν και γιατί όχι, να είχαν και τη δυναμική να το ορίσουν τότε. Τα μουσικά ηχοτοπία των "Back In Our Old Bed" και "Snowbird" συνθέτουν μια αγνή μελαγχολία, πολύ πριν το post και το noise rock γίνουν κάποια συγκεκριμένη μουσική σκηνή, σκληρά μα κι ευαίσθητα. Θα σχολιάσω επίσης και την κεντρική σύνθεση του "Mayfield", όπου ίσως να έχουμε να κάνουμε με το τραγούδι που έχει διατηρήσει όσο το δυνατόν περισσότερο την πρωταρχική του ποιότητα ηχογράφησης, και μοιάζει να έρχεται βαθιά μέσα από κάποιο κασετόφωνο – για να αξιοποιήσω και την black metal χιουμοριστική παράδοση.

Συνολικά, πιστεύω πως η κυκλοφορία του "1991" είναι ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον πείραμα που εμένα η ετεροχρονισμένη του παρουσίαση με δυσκολεύει στο να το εκτιμήσω γιατί δεν μπορώ να αποφασίσω αν πρέπει να το κρίνω για την φαντασιακή συνεισφορά του στο τότε ή το πραγματικό του αντίκτυπο στο σήμερα. Δίλημμα κάπως πλασματικό θα πω βέβαια, αφού λόγω της ίδιας της φύσης του και στις δύο περιπτώσεις, κάτι του λείπει. Από μια άλλη οπτική όμως, η απόφαση να κυκλοφορήσει με το δεδομένο τρόπο είναι κάτι που επικροτώ και δεν θα ήθελα το συγκρότημα να έχει κάνει διαφορετικά, όπως για παράδειγμα με επανεκτελέσεις των τραγουδιών ή remasters. Με αυτό το μοναδικό τρόπο, οι Drop Nineteens περισώζουν σχεδόν με τη χρήση μιας χρονοκάψουλας όλο το υλικό τους που θεωρούσαν άδικο να θαφτεί στα συρτάρια του χρόνου και είναι πια έτοιμοι. Έτοιμοι να προχωρήσουν σε ένα σύγχρονο shoegaze που γνωρίζει πλέον νέα λατρεία ή να κλείσουν εντελώς τα βιβλία τους χωρίς εκκρεμότητες, μόνο ο χρόνος θα δείξει.

Bandcamp | Spotify