Αν και διατηρεί μια αδυναμία στα progressive και doom ιδιώματα, εξακολουθεί να ακούει κάθε γνωστό και άγνωστο είδος αναζητώντας την περιπέτεια στη μουσική και πιστεύει ότι οι δυνάμεις του χάους και...
Dream The Electric Sleep
American Mystic
Πανέμορφο, prog-ίζων hard rock από ένα σχήμα που αξίζει να τοποθετηθεί στο πάνω ράφι
Η στιγμή που θα σου μιλήσω για τους Dream The Electric Sleep - αν δεν τους ξέρεις - μοιάζει με το να ανοίγω το χέρι μου για να σου δείξω ένα κρυμμένο διαμάντι. Διότι μπορεί το τρίο των Matt Page (κιθάρα, φωνή), Chris Tackett (μπάσο) και Joey Waters (τύμπανα) από το Kentucky να φτάνει πλέον στο πέμπτο του άλμπουμ, μοιάζει όμως ακόμα με καλά κρυμμένο μυστικό. Ελπίζω να έφτασε η ώρα για αυτό το υπέροχο γκρουπ να ακουστεί περισσότερο.
Για να γίνει όμως αυτό, ας διορθώσουμε μια βασική παρανόηση: οι Dream The Electric Sleep συγκαταλέγονται από πολλούς στο prog rock, αυτό όμως μοιάζει με φριχτό λάθος. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά καλαίσθητο και αρτιστίκ hard rock σχήμα. Οι επιρροές τους εμφανώς ξεκινάνε από τα 70s και τους Zeppelin, φιλτράρονται όμως μέσα από το AOR και το αμερικανικό hard rock των 80s, με bluesy αλλά και κάποια post στοιχεία να εμπλουτίζουν ηχητικά ένα ήδη στιλιστικά πλούσιο ύφος. Αν έχουν κάτι προοδευτικό, αυτό βρίσκεται περισσότερο στον αέρα τους παρά στον ήχο τους, με τον ίδιο τρόπο που κάποιοι δίσκοι των Kansas, των Queen ή των Queensryche έμοιαζαν κάπως prog, χωρίς να είναι. Το "American Mystic" είναι ένα πανέμορφο κι ευγενικό hard rock άλμπουμ.
Κι όπως κάθε καλός hard rock δίσκος, κυριαρχείται από τις εξαιρετικές φωνητικές μελωδίες της μπάντας. Μεγάλα μελωδικά ρεφρέν σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι θα έπρεπε να τραγούδιουνται σε αρένες, με τον Page να οδηγεί με την φωνάρα του και τους Tackett/Waters να σιγοντάρουν με τα πανέμορφα backing vocals τους. Το up-tempo ξεκίνημα του άλμπουμ με τα θαυμάσια "Beyond Repair" και "Forged In The Furnace" δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία για την ποιότητα του σχήματος και του υλικού του. Φυσικά, κανείς δεν υπολείπεται. Το rhythm section είναι απλώς εκπληκτικό, ενώ και οι κιθάρες του Page δεν διστάζουν να περάσουν από τον Hendrix ως τους U2 και τους Soundgarden, μέσα σε δυο στιγμές.
Πριν φτάσει στην μέση του, το "American Mystic" έχει φτάσει ήδη στις απόλυτες κορυφές του: το "After The Fallout" με το απίθανο ρεφρέν του καρφώνεται στο μυαλό και στέκεται ως η καλύτερη του στιγμή, ενώ το 9λεπτο "The Lessons They Bring" αποτελεί και την πιο συναισθηματικά επίμονη κι επίπονη σύνθεση, με την επαναλαμβανόμενη μελωδία από την μέση και μετά να υποβάλλει με την θεατρικότητα του. Έχοντας ήδη κινηθεί σε κορυφαία επίπεδα, το υπόλοιπο άλμπουμ δεν επιφυλάσσει νέες κορυφώσεις, μα περισσότερο προσπαθεί να διατηρήσει τα κεκτημένα. Το ομώνυμο ηχεί ομολογουμένως πολύ ματζόρε και αμερικάνικο, το "Love Letters" φτάνει στις παρυφές του heavy metal, τα εξάλεπτα "Steal The Love" και "Lay Down The Cross" ισορροπούν ανάμεσα σε υπέροχες πολυφωνίες, ραδιοφωνική λογική μα και σποραδικές prog ιδέες.
Όταν το "American Mystic" φτάσει στο τέλος του μετά από 47 υπέροχα και πληθωρικά λεπτά, θα σε αφήσει με ένα συναίσθημα γλυκιάς πληρότητας. Το γεγονός ότι ο ήχος που σκάρωσε η μπάντα με τον παραγωγό Michael Beinhorn (Soundgarden, Red Hot Chili Peppers) είναι ζεστός μα και σύγχρονος, κάνει το άλμπουμ φιλικό και προσβάσιμο σε ένα πιο ευρύ ακροατήριο, εκτός από τους συνήθεις vintage υπόπτους. Με αυτό τον τρόπο, οι Dream The Electric Sleep καταφέρνουν να μας χαρίσουν συνολικά μία δουλειά που, συνθετικά, ηχητικά και αισθητικά, μοιάζει να απευθύνεται σε οποιοδήποτε αγάπησε ποτέ το καλό, εμπορικό μα και καλλιεργημένο hard rock. Αυτό το διαμάντι είναι τώρα δικό σου.