Do Make Say Think

Να που μουσική χωρίς στίχους, καταφέρνει μόνο με έναν τίτλο, να μας υποδείξει πάνω κάτω, τι πραγματεύεται. Το όνομα αυτού του δίσκου σημαίνει «πεισματικά επίμονες ψευδαισθήσεις». Ο ήχος βγάζει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον πείσμα, οι επαναλήψεις και τα κρεσέντο είναι ιδιαίτερα επίμονα και η ατμόσφαιρα φαντάζει σαν μια γλυκιά ψευδαίσθηση. Εδώ μιλάμε για τον πιο εύστοχο και πιασάρικό τίτλο σε post-rock κυκλοφορία που διάβασα ποτέ.

Ψευδαίσθηση, σε μια μη επιστημονική, δική μου εξήγηση, είναι φαντάζομαι οι φωνές που σου «μιλάνε», που σου «λένε» κάτι, καλό ή κακό. Αν αυτές είναι επίμονες, πιστεύω ότι καταλήγουν σε πρόβλημα, ας πούμε ψυχολογικό. Ο δίσκος αυτός και οι φανταστικές μουσικές των DMST, όμως, μπορούν να σε γιατρέψουν από οτιδήποτε βαρύ κουβαλάει το μυαλό σου, ο ψυχικός υποσυνείδητος κόσμος σου και οι σκέψεις σου. Εδώ υπάρχει γλύκα, ατμόσφαιρα και όμορφα μουσικά τοπία. Το "Other Truths", ο τελευταίος δίσκος των Καναδών (εκ του Τορόντο) ήταν πίσω το 2009. Σχεδόν τους είχαμε ξεχάσει. Αλλά να που επανέρχονται και μας θυμίζουν μερικές υπέροχες στιγμές, σαν αυτές που είχαμε ζήσει μαζί τους ζωντανά τότε. 

Ήταν πάντα η πιο jazz μπάντα της κολεκτίβας του Καναδά. Παραμένουν έτσι και εμπλουτίζουν τον ήχο τους με απίθανα φρέσκα στοιχεία. Η αρχή βρυχάται με το "War Οn Torpor". To εξαιρετικά αντιπροσωπευτικό "Horripilation" είναι μια απίστευτα κινηματογραφική περιπλάνηση. Υπνωτικό το "A Murder Οf Thoughts" μετά. Τα "Bound", "And Boundless" είναι τα πάντα, ο ορισμός, το παρελθόν και το μέλλον της μπάντας, του ήχου και της σκηνής γενικότερα. Θολούρα στο "Her Eyes Οn Τhe Horizon".

Το γαλήνιο "As Far Αs Τhe Eye Can See" σε χαζεύει με την ψυχεδέλεια του και την τεχνική, για να σε κοιμίσει εντελώς το σχετικά αδιάφορο αλλά αρκετά ονειρικό "Shlomo's Son". Ο επίλογος με το "Return And Return Again" έχει μια συναισθηματική μεγαλοπρέπεια και επιδεικνύει τις απαιτούμενες ρυτίδες ωριμότητας στη μουσική που τόσα χρόνια φτιάχνουν.

Κανείς δεν τα κατάφερε τόσο καλά, ποτέ. Ακόμα πολλοί προσπαθούν να αντιγράψουν τους Καναδούς και ακούγοντας αυτόν τον δίσκο καιρός είναι να απογοητευτούν ακόμα πιο πολύ με τον εαυτό τους. Αν λείπει κάτι είναι η ένταση, το heavy, από μερικά σημεία. Χωρίς αυτό να χαλάει τίποτα από το σύνολο, καθώς οι συνθέσεις αν και ήσυχες κατά βάσει, είναι έυπεπτες και πιασάρικες όσο ποτέ. Οι σκηνές που παρουσιάζουν με τα οργανικά αυτά αριστουργήματα είναι άψογες, πανέμορφες και έντονες.

Bandcamp