Discipline

Captives Of The Wine Dark Sea

The Laser's Edge (2017)
Από τον Σπύρο Κούκα, 08/12/2017
Μια πανέμορφη, απαιτητική δουλειά παλαιάς κοπής και αρτιστικής νοοτροπίας
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ένα από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά του progressive rock ήχου τα τελευταία 30 χρόνια, οι περίφημοι Discipline, επιστρέφουν φέτος δισκογραφικά με το πέμπτο κατά σειρά άλμπουμ τους. Με μπροστάρη τον αστείρευτο Matthew Parmenter, οι Αμερικάνοι progsters αποτελούν μια ξεχωριστή περίπτωση σχήματος, έχοντας επιλέξει έναν δρόμο μακριά από καλλιτεχνικές υποδείξεις από τρίτους και απαιτήσεις καθαρά εμπορικής φύσεως, ακολουθώντας απρόσκοπτοι το ιδιαίτερο καλλιτεχνικό τους όραμα.

Έχοντας, μάλιστα, δύο αναντίρρητες κορυφές στη μέχρι τώρα πορεία τους, με τα "Unfolded Like Staircase" και "To Sutter All Accord" να στέκονται ως δύο πραγματικά διαμάντια του προοδευτικού ήχου, άνετα θα μπορούσαν να (ανα)γνωρίζονται και να απευθύνονται σε ένα πολύ πιο ευρύ κοινό από μονάχα εκείνο των πιστών ρεκτών του progressive rock ιδιώματος.

Ακόμη κι έτσι, όμως, το "Captives Of The Wine Dark Sea" έρχεται να επαναφέρει το όνομα της μπάντας στην επικαιρότητα, διακρινόμενο κι αυτό από το γνωστό αρτιστικό πέπλο αρτιότητας που χαρακτηρίζει τις περισσότερες μέχρι στιγμής κυκλοφορίες της.

Ξεκινώντας από ορισμένες σημαντικές αλλαγές που συντελέστηκαν στο εσωτερικό του σχήματος, η απουσία του Jon Preston Bouda φαντάζει παραπάνω από αισθητή, μιας και το σπουδαίο του κιθαριστικό παίξιμο χαρακτήριζε το παλαιότερο υλικό, αποτελώντας ένα από τα σήματα κατατεθέντα του ήχου του. Ωστόσο, για του λόγου το αληθές, ο Chris Herin (μέλος των Tiles, το "Pretending 2 Run" των οποίων υπήρξε μια από τις πιο υποτιμημένες prog δουλειές πέρυσι)  κάνει εξαιρετική δουλειά ως αντικαταστάτης του, καταφέρνοντας να διατηρήσει το ουσιώδες παίξιμο του προκατόχου του, προσθέτοντας συγχρόνως τις δικές του πινελιές προσωπικότητας σε καθεμιά από τις συνθέσεις του νέου δίσκου.

Κατά τα λοιπά, το υλικό του άλμπουμ αναμενόμενα διαπνέεται από τον αέρα του '70s progressive rock, με τους King Crimson (των οποίων το "Discipline" άλμπουμ «βάφτισε» την μπάντα), τους Genesis και τους Van Der Graaf Generator να ξεχωρίζουν του ηχητικού καμβά επιρροών, έστω κι αν όλα αυτά εντάσσονται άψογα στο προσωπικό ύφος που έχει πλέον σμιλεύσει το σχήμα. Οι συνθέσεις καθεαυτές παρουσιάζονται αρκούντως περιπετειώδεις, στα πλαίσια, βέβαια, του εδραιωμένου Discipline ήχου, με τα "Life Imitates Art" (του έντονου Van Der Graaf Generator αέρα), "Love Songs" (η πιο catchy και  μπαλαντοειδής στιγμή) και το επικών διαστάσεων "Burn The Fire Upon The Rocks" (όπου οι Genesis συναντούν τους Camel) να ξεχωρίζουν ελαφρώς των υπολοίπων και να επιδεικνύουν το ευρύτατο εκφραστικό φάσμα της μπάντας.

Έστω κι αν τελικά στέκεται ελάχιστα πιο κάτω από το φανταστικό "To Sutter All Accord", χάνοντας σε ό,τι αφορά την ηχητική συνοχή των συνθέσεων και την μερική απουσία ενιαίου χαρακτήρα (γεγονός που γίνεται αισθητό κυρίως στις πρώτες ακροάσεις), το "Captives Of The Wine Dark Sea" αποτελεί μια ακόμη πανέμορφη δουλειά για τους Discipline. Κι αν και απαιτεί την πλήρη αφοσίωση για να ξεδιπλώσει τις πολλές χάρες της, εν τέλει ανταμείβει και με το παραπάνω.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET