Devil You Know

The Beauty Of Destruction

Nuclear Blast (2014)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 25/04/2014
Δυναμική επιστροφή στα μουσικά δρώμενα για τον Howard Jones, την χαρακτηριστική φωνή των Killswitch Engage
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Δεν χρειάζεται να συμφωνήσουμε για το αν ο  Howard Jones υπήρξε μια από τις καλύτερες φωνές στο σύγχρονο metal (βλέπε δεκαετία 00s). Νομίζω πάντως πως δε θα διαφωνήσουμε πως αποτελεί μια ενδιαφέρουσα περίπτωση, τόσο μουσικά, όσο και ως προσωπικότητα. Άλμπουμ όπως τα "The End Of Heartache" και "As Daylight Dies" των Killswitch Engage αποτελούν παρακαταθήκη τόσο για τον ίδιο, όσο και για την πρώην μπάντα του και αδιάψευστα τεκμήρια των ικανοτήτων του.

Η αποχώρησή του από τους Killswitch Engage δεν ήταν αναμενόμενη και για μεγάλο χρονικό διάστημα υπήρχε ένα πέπλο μυστηρίου, με πικάντικες εκφάνσεις (όπως μια φημολογούμενη σχέση του με pornostar) να δίνουν ακόμα μεγαλύτερη τροφή για σχόλια σε τύπο και οπαδούς. Η πραγματικότητα είναι μάλλον πιο απλή και στενάχωρη. Ο Jones απλά δεν μπορούσε να ακολουθήσει το ρυθμό της μπάντας, ενώ ενδιάμεσα πέρασε ένα σημαντικό πρόβλημα υγείας που λίγο έλλειψε να του κοστίσει πολύ ή να αποβεί μοιραίο.

Καθότι φωνές όπως η δική του σπανίζουν, ήταν αναμενόμενο πως θα δεχτεί πολλές προτάσεις όσο ήταν ανενεργός, μια εκ των οποίων ήταν από τους John Sankey (Fear Factory) και Fransesco Artusato (All Shall Perish) που είχαν στα σκαριά μια νέα μπάντα. Αρχικά, ο Jones ήταν αρνητικός σε οτιδήποτε, αλλά ακούγοντας προσεκτικότερα το υλικό που του είχαν στείλει αποφάσισε να συνεργαστεί μαζί τους, σε ένα project που τελικά έγινε κανονικό συγκρότημα και κυκλοφορεί το πρώτο του άλμπουμ, υπό τον τίτλο "The Beauty Of Destruction".

Η αλήθεια είναι πως μιλάμε για μια τόσο χαρακτηριστική φωνή, που εν τέλει καθορίζει πολύ το τελικό αποτέλεσμα και είναι πρακτικά αδύνατο να μη γίνουν παραλληλισμοί και συγκρίσεις με τα άλμπουμ που είχε κυκλοφορήσει με τους Killswitch Engage. Βοηθάνε και τα κοφτά riff, τα εναλλασσόμενα screams και καθαρά φωνητικά ή ο  αναμενόμενα τριγκαρισμένος ήχος σε αυτό, βέβαια. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν κάποια πιο ακραία στοιχεία περασμένα, ενώ σε κάποια σημεία ο Artusato δίνει μια πιο shredding χροιά μέσω του παιξίματός του, ειδικά τα lead μέρη, χωρίς να το παρακάνει πάντως.

Το άλμπουμ είναι αρκετά καλό συνολικά, με ποικιλομορφία στις συνθέσεις, περιλαμβάνοντας από σχετικά ήρεμες στιγμές όπως το "It's Over" ως πιο ακραίες προσεγγίσεις όπως αυτή του "A Mind Insane". Οι καλύτερες στιγμές έρχονται εκεί που η μπάντα καταφέρνει να ισορροπήσει καλύτερα και τις δυο πλευρές της και δη σε τραγούδια όπως το leading single και video "Seven Years Alone", το εναρκτήριο "A New Beginning", το "My Own" ή το "For The Dead And Broken". Το groove είναι γενικά παρόν (π.χ. "I Am The Nothing"), ενώ ο Jones βγάζει πάθος και οργή στους στίχους και στις ερμηνείες του, προσπαθώντας να διοχετεύσει μέσω της μουσικής τα συναισθήματα από τα δύσκολα χρόνια που προηγήθηκαν στη ζωή του.

Ο Logan Mader (πρώην κιθαρίστας των Machine Head) είναι ένας παραγωγός που συνήθως επεμβαίνει πολύ στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος και στην προκειμένη περίπτωση βοηθάει στο να επιτευχθεί ένας ήχος που ταιριάζει με το συνθετικό μοτίβο της μπάντας, αν και πάντα υπάρχει μια μερίδα που δεν εκτιμάει τον σχετικά καλογυαλισμένο ήχο του αμερικάνικου metalcore, N.W.O.A.H.M. ή τέλος πάντων αυτό που θα πει κάποιος πως παίζουν οι Devil You Know. Πάντως, η δουλειά του και η συνεισφορά του κρίνεται ως θετική.

Το "The Beauty Of Destruction" αποτελεί μια δυναμική επιστροφή στα δρώμενα για τον Howard Jones, του οποίου το εκτόπισμα ίσως αδικεί τα άλλα μέλη της μπάντας, αλλά καλώς ή κακώς αποτελεί τον πόλο έλξης και τον παράγοντα που κάνει τη διαφορά. Δεν συνεπαίρνει, ούτε ενθουσιάζει, αλλά σίγουρα αποτελεί μια καλή κυκλοφορία που θα ικανοποιήσει τους φίλους του ήχου, προσφέρει μερικές δυνατές συνθέσεις και εν τέλει στέκεται καλύτερα σε σχέση με την τελευταία κυκλοφορία των Killswitch Engage, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό.
  • SHARE
  • TWEET