Dark Buddha Rising

Οι λάτρεις του «πνευματικού» doom έχουν ήδη αντιληφθεί ότι οι Dark Buddha Rising μοιάζουν ως οι πιο ταιριαστοί διάδοχοι συγκροτημάτων όπως οι Khanate και οι Om στην πρωτοκαθεδρία του ιδιώματος. Το νέο έβδομο άλμπουμ των Φινλανδών doom/drone μαστόρων είναι όμως το πρώτο τους που κουβαλάει κι ένα είδος hype/προσδοκίας, ως αποτέλεσμα της εξαιρετικής περσινής τους συνύπαρξης με τους Oranssi Pazuzu ως Waste Of Space Orchestra. Υπέροχο το "Syntheosis" και άτοπο να συγκριθεί με το "Mathreyata", αφού οι «σκέτοι» Dark Buddha Rising είναι πιο μονολιθικοί.

Ψυχεδέλεια, μυστικισμός, τελετουργία, space: αν ψάχνεις τις αναμενόμενες στερεοτυπικές λέξεις που πρέπει να συνοδεύουν την κριτική του "Mathreyata", μπορείς να τσεκάρεις από τώρα τα κουτάκια. Η μπάντα ανήκει προφανώς στο doom metal - σ' ένα doom που πραγματικά λατρεύει το ultra-heaviness - αλλά ο πρωταρχικός τους σκοπός μοιάζει να είναι η ψυχική υποβολή. Ίσως μάλιστα η αυθυποβολή είναι ακόμα σημαντικότερη, με την έννοια ότι όσοι μυημένοι μπουν στην ακρόαση του "Mathreyata" προφανώς και θα βρουν την πνευματικότητα που ψάχνουν. Οι αμύητοι δε, well, είτε θα συμφωνήσουν, είτε θα βαρεθούν ανελέητα με την αρμονική μονοτονία.

Το άλμπουμ περιέχει τέσσερις μακροσκελείς συνθέσεις, με διάρκειες από επτά ως δεκαπέντε λεπτά και στις τρεις πρώτες, τα μοτίβα χτίζονται με ιδιαίτερα αργό τρόπο. Αυτό δεν πρέπει απαραίτητα να σε φοβίζει, αφού υπάρχουν τα στοιχεία που κρατούν ψηλά το ενδιαφέρον και, πιο συγκεκριμένα, τα πολύ ενδιαφέροντα καθαρά και σκληρά φωνητικά αλλά και τα πολλά κολπάκια στα μετρήματα των ρυθμών. Υπάρχουν μερικοί ρυθμοί στα "Sunyaga" και "Nagathma" που ακούγονται απλοί και μόνο απλοί δεν είναι. Το "Uni" που τα ακολουθεί έχει ένα περισσότερο ambient και αυτοσχεδιαστικό ύφος και παίζει μάλλον τον ρόλο της τελικής γέφυρας. Ή ακόμα καλύτερα, αποτελεί το τελευταίο σκαλοπάτι πριν φτάσεις στον προορισμό και δεις όλη τη θέα.

Και αυτός ο προορισμός δεν είναι άλλος από το δεκαπεντάλεπτο "Mahatgata III", που συνεχίζει από εκεί που έμεινε το προ διετίας "ΙΙ". Αυτό το track με έκανε να αντιληφθώ όλη την «παγίδα» που έστησαν οι Dark Buddha Rising. Όπως η Ursula Le Guin οικοδόμησε την Tehanu με τρόπο βασανιστικό, απλώς για να αναδείξει το τεράστιο έπος της τελευταίας σκηνής, έτσι και το "Mahatgata III" αποτελεί μια συντριπτική κορύφωση, σε ηχητική και πνευματική ένταση. Μια κορύφωση που χτιζόταν επιμελώς στα προηγούμενα 28 λεπτά του δίσκου και, εκεί ακριβώς που νόμιζες ότι έχεις μπει στο σωστό mood, σε κλωτσάει στην άβυσσο.

Το "Mathreyata" είναι ακριβώς αυτό: μια θεόρατη και ψυχεδελική drone doom άβυσσος, μια μαύρη τρύπα που επιθυμεί να ρουφήξει ό,τι ζωντανό θα τολμήσει να κινηθεί κοντά της. Το μουσικό trip που θα σε υποβάλλουν οι Dark Buddha Rising είναι εγγυημένο, έχει γνώση, μεράκι και μεγάλη αυτοπεποίθηση. Αν αυτό ζητάς, θα στο χαρίσουν με το μοναδικό τους στυλ. Απολαμβάνοντας το άλμπουμ σε ειδικές ακροάσεις, φαντασιώνομαι περισσότερο τη live του εκδοχή, εκεί όπου με τον κατάλληλο φωτισμό, αυτό το υλικό θα απογειώνεται στη στρατόσφαιρα του meditative σκληρού ήχου.

Bandcamp