Criminal

Fear Itself

Metal Blade (2016)
Από τον Γιάννη Δούκα, 11/05/2016
Θετική προδιάθεση που δεν μεταφέρεται στο ανάλογο αποτέλεσμα για τους Χιλιανούς
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Criminal είναι μια εξαιρετικά συμπαθής συνομοταξία η οποία έχει στο κέντρο της τον τραγουδιστή - κιθαρίστα Anton Reisenegger. Όντας από παλαιά μέσα στο underground της Χιλής, ο Reisenegger άρχισε τη μουσική του πορεία με τους Pentagram ('80s) και στη συνέχεια δημιούργησε τους Criminal, οι οποίοι αισίως φτάνουν στο όγδοο άλμπουμ τους. Αν και ποτέ δεν έβγαλαν κάτι το συγκλονιστικό, η μουσική τους έχει ψυχή, τίμιο ιδρώτα και γι' αυτό έχουν αρκετούς φίλους να τους ακολουθούν, όχι μόνο στη Χιλή αλλά και στην Ευρώπη, στην οποία ζει πλέον και δραστηριοποιείται το συγκρότημα.

Στα της μουσικής τώρα στο "Fear Itself" έχουμε τα ίδια πράγματα με την καθόλη δισκογραφία τους. Κινούνται στο thrash σε Sepultura, Slayer και Kreator πεδία, ενώ το μεταλλικό κράμα τους μπολιάζεται και με Napalm Death, ειδικά περιόδου "Fear, Emptiness, Despair" και "Diatribes". Αυτή είναι και η κύρια ιδιαιτερότητα τους, μαζί με επιρροές από Hatebreed και Sick Of It All, οι οποίες όμως είναι ελάχιστες. Τα φωνητικά του Anton φέρνουν λίγο προς το death, αλλά η κύρια μουσική κατεύθυνση των Criminal είναι τα group που αναφέρθηκαν, μαζί με μια αύρα από κοινωνικούς και πολιτικούς προβληματισμούς που συντηρούν, ή εκκολάπτουν αν θέλετε, αυτήν την ημι-hardcore μορφή τους. Άλλο χαρακτηριστικό του νέου δίσκου τους είναι η έλευση του Sergio Klein στα κιθαριστικά solo, τα οποία είναι αρκετά τεχνικά και βιρτουοζιτέ, άλλοτε επιτυχημένα άλλοτε όχι. Πάντως, σπανίως λειτουργούν σαν ξένο σώμα στις συνθέσεις και η γενική παρουσία τους κρίνεται θετική.

Αυτό που είναι στενάχωρο, τουλάχιστον για μένα, είναι ότι για άλλη μια φορά, η όποια εξαρχής θετική προδιάθεση μου για δαύτους δεν μεταφέρεται στο ανάλογο αποτέλεσμα μετά τις συνεχείς ακροάσεις. Μπαίνουν δυναμικά, τα "Down Driven", "False Flag Attack" είναι καλά τραγούδια (το δε "Shock Doctrine", λόγω σαφούς Napalm Death προσανατολισμού, με τρελαίνει) αλλά έρχεται η κατιούσα με τα υπόλοιπα τέσσερα. Δεν είναι άσχημα κομμάτια, αλλά μοιάζουν ώρες ώρες προχειροφτιαγμένα. Καλοπαιγμένα μεν, αλλά δίχως κάτι συναρπαστικό που να σε ελκύει. Κάπως επαναφέρεται η τάξη με το αρκετά δυναμικό "Animals To Gods" ή το κάργα Sepultura "Carne Molida", αλλά νομίζω ότι θα μπορούσαν να είχαν επιτύχει πιο σπουδαία πράγματα.

Σίγουρα, το "Fear Itself" έχει αρκετά σημεία έντασης, χτυπήματος και mid tempo πλακοκλωτσίδια. Ο ωραίος ήχος, η τσαντισμένη φωνή του Reisenegger και το ακριβές παίξιμο σε προδιαθέτουν ότι κάτι καλό συμβαίνει εδώ, αλλά στο τέλος μοιάζει κάτι ανολοκλήρωτο. Παρεμπιπτόντως, τσεκάρεται και τις παλιές ηχογραφήσεις των Pentagram (δεν είναι και πολλές) για να δείτε έναν υπέροχο τρόπο του πως οι Possessed έσπειραν την ακρότητα στη Χιλή. Η οποία έχει εκπληκτική σκηνή στον ακραίο ήχο.

  • SHARE
  • TWEET