Dodheimsgard

Επιτέλους! Χαράς ευαγγέλια για τους φίλους της νορβηγικής προοδευτικής σκηνής! Οι Dodheimsgard επέστρεψαν με έναν ακόμα δίσκο, έτοιμοι να διχάσουν για άλλη μία φορά τον μεταλλικό κόσμο. Οκτώ ολόκληρα χρόνια χρειάστηκαν για να πάρουμε στα χέρια μας το διάδοχο του αριστουργηματικού "666 International". Στο διάστημα αυτό, πολλά συνέβησαν στους κόλπους της μπάντας. Άλλαξαν όνομα, κονταίνοντας το «Dodheimsgard» σε DHG, και βάρεσαν διάλυση για να ξανασχηματιστούν με διαφορετικό line up το 2002. Το πόσο καιρό δούλευε το album ο ιθύνων νους της μπάντας Vicotnik δεν το γνωρίζω. Σημασία έχει ότι εν τέλει το "Supervillain Outcast" κυκλοφόρησε, δίνοντας τέλος στην αγωνία των φίλων του γκρουπ για το πως θα ακούγεται τόσα χρόνια μετά και μετά από τις απανωτές αλλαγές μελών.

Λίγα λόγια πριν περιγράψω το δίσκο. Οι Dodheimsgard ποτέ δεν ήταν το γκρουπ που έμπαινε σε καλούπια. Από τις black metal μέρες του "Kronet Til Konge" μέχρι και τον industrial / black χαρακτήρα του "666 International", πάντοτε διέφεραν από τη μεγάλη πλειοψηφία των ακραίων metal συγκροτημάτων. Είτε μέσα από τον ξεχωριστό ήχο τους, είτε μέσα απ' τον τρόπο που δομούσαν τα τραγούδια τους, επέλεγαν να ξεχωρίζουν. Έτσι, όταν τελικά πήρα στα χέρια μου το "Supervillain Outcast" δεν ήξερα τι να περιμένω.

Ο δίσκος είναι πολυποίκιλος. Παρόλο που έχει αρκετές ηχητικές ομοιότητες με τον προκάτοχο του, δε μπορώ να πω ότι μοιάζουν ιδιαίτερα στο σύνολο τους. Η νέα δουλειά είναι πιο άμεση για τον ακροατή, τουλάχιστον στα πρώτα ακούσματα. Η αλήθεια είναι όμως ότι αν μπείτε στον κόπο να ακούσετε το δίσκο προσεκτικά πολλές φορές θα ανακαλύψετε σιγά σιγά πολλά στοιχεία που δεν πιάνει το αυτί με την πρώτη. Τα ηλεκτρονικά μέρη και samples είναι παρόντα και εδώ, αλλά έχουν έναν πιο διακριτικό ρόλο στη μουσική, παρότι την εμπλουτίζουν και προσθέτουν πολλά στη μαγεία των κομματιών.

Η ψυχεδελική, κιθαριστική δουλειά του Vicotnik συμβάλει και εδώ τα μέγιστα, αναδεικνύοντας τον σε έναν από τους κορυφαίους μουσικούς του χώρου. Μοναδική, ίσως, ένσταση το γεγονός ότι το riffing του δίσκου υπολείπεται της ποικιλίας που μας είχε συνηθίσει με το "666 International".

Τα drums στιβαρά και ουσιώδη, στηρίζουν τέλεια τα κομμάτια, προσθέτουν πολύ στους ρυθμούς που δημιουργούν κιθάρες και ηλεκτρονικά μέρη, με έναν από τους καλύτερους drummer του κόσμου να δίνει την τελευταία του παράσταση. Μιλάω φυσικά για τον Carl-Michael Eide και το ατύχημα που είχε το 2005 (αν δε με απατά η μνήμη μου).

Τελευταίο αφήνω το θέμα των φωνητικών. Η αποχώρηση του Aldrahn, για μένα προσωπικά, ήταν μεγάλο πλήγμα για τη μπάντα. Η εκφραστικότητα και οι μεγάλες φωνητικές του δυνατότητες τον καθιστούσαν ένα από τα μεγαλύτερα «ατού» των DHG και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στο "666 International" στο οποίο πραγματικά απογείωνε τις, έτσι και αλλιώς φανταστικές, συνθέσεις με τα εντελώς σχιζοφρενικά φωνητικά του. Έτσι, τολμώ να πω ότι ήμουν ιδιαίτερα επιφυλακτικός απέναντι στον αντικαταστάτη του. Ο Kvohst, γνωστός από τους Code (επίσης γκρουπ του Vicotnik), παρότι μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής, δεν ήξερα κατά πόσο θα μπορούσε να σταθεί αντάξιος των περιστάσεων. Και με μεγάλη χαρά λέω ότι πραγματικά έσβησε κάθε αμφιβολία μου μετά την πρώτη ακρόαση του δίσκου. Μπορεί να μη διαθέτει τα χαρίσματα του προκατόχου του, αλλά οι ερμηνείες του είναι παραπάνω από καλές. Από σχεδόν death metal φωνητικά σε «καθαρά» και με σωστή απόδοση των συναισθημάτων, όπως απαιτεί το κάθε τραγούδι, δίνει τον καλύτερο του εαυτό και αποδεικνύει ότι είναι άξιος αντικαταστάτης.

Δεν θα επεκταθώ σε μεγαλύτερη ανάλυση του δίσκου. Καλύτερος κριτής όλων είναι τα ίδια μας τα αυτιά. Αρκεί να πω μόνο ότι απευθύνεται μόνο σε ανοιχτόμυαλους ακροατές. Απλά ακούστε το "Supervillain Outcast" προσεκτικά και δε θα χάσετε. Είναι επίσης περιττό να πω αν το θεωρώ καλό δίσκο ή όχι. Σε τέτοιες περιπτώσεις συγκροτημάτων απλοϊκοί χαρακτηρισμοί τύπου «καλό, κακό» είναι πολύ λίγοι για να εκφράσουν το μεγαλείο τους και τη μαγεία που προσφέρουν στον ακροατή με τη μουσική τους. Θέλω να κλείσω δίνοντας μια συμβουλή σε όσους επιλέξουν να ασχοληθούν με το καταπληκτικό αυτό συγκρότημα και το νέο του δίσκο. Μην κάνετε το λάθος να το συγκρίνετε με το "666 International" γιατί απλά δεν υπάρχουν περιθώρια σύγκρισης. Πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικά δημιουργήματα και πραγματικά θα τα αδικήσετε και τα δύο. Απλά ακούστε τα και αφεθείτε στις παραισθήσεις του ηχητικού κόσμου που πλάθουν οι Νορβηγοί.